Carmen znalazła się na polanie w niewłaściwym czasie - a przynajmniej tak myślała. Młoda wampirzyca nie zdawała sobie jednak sprawy, że ten niewłaściwy czas popcha ją wprost w ramiona przeznaczenia, a konkretnie Alfy Richarda - jej przeznaczonego. Wampiry i wilkołaki od lat są największymi wrogami, ale oni nie mają zamiaru rezygnować ze swojej miłości. W końcu to przeznaczenie ich połączyło, więc obydwoje nie mają tu za dużo do gadania. Fragment: "- Nie będę powtarzał, do cholery. Jeżeli tego nie zrobisz, bez wahania cię zabiję - warknął w moją stronę. Jak prawdziwy wilk. A na mojej skórze pojawiły się dreszcze. Czy mi się to właśnie spodobało? Zawsze uważałam się za osobę silną, o silnym charakterze i trudną do zmanipulowania. Teraz jednak moje wcześniejsze przemyślenia zostały solidnie zachwiane, a to dlatego, że jego władczy głos działał także na mnie. Kolejny raz poczułam się jak w tym głupim śnie - moje ciało mnie zdradzało, dlatego nieśmiało podniosłam głowę i zaczęłam sunąć wzrokiem po jego sylwetce aż nie dotarłam do brązowych, błyszczących oczu, w których widziałam swoje odbicie, a to było zdecydowanie ładniejsze niż odbicie w lustrze! Były przepiękne. Takich oczu nie da się zapomnieć, będą mi się śniły po nocach! Zawiał silny wiatr, zagwizdało mi w uszach. Ten cholerny zdrajca najpierw odgarnął moje włosy z twarzy, a następnie ściągnął całą perukę. Cholera jasna! Teraz wszyscy mieli widok na moje fioletowe włosy. Nie wiem, dlaczego, ale jeszcze raz spojrzałam na Alfę. Oboje patrzyliśmy sobie w oczy. Nagle ogarnął mnie dziwny spokój. Jego tęczówki z brązowych, zmieniły kolor na krwiście czerwony. Dwa wilkołaki puściły mnie, a z ust Richarda wydobyło się tylko jedno słowo: - Moja! Cholera, a co z moimi soczewkami!?"

Losy syna Arin i Tiera z pierwszej części - "Przynależność". On pragnie swojej mate i ciągle jej szuka, bo wie, że gdzieś tam jest ta jedyna i w każdą pierwszą letnią pełnię księżyca, coś ciągnie jego wilka do lasu i nie wie dlaczego. Ona jest pewna, że już znalazła swoją bratnią duszę, ale z nieznanych powodów jej wilk w tą pełnie zbuntował się i rusza na leśną polanę. Co się stanie kiedy tych dwoje spotka się tam, gdzie ich los został przypieczętowany dawno temu? Czy ona dopuści do siebie myśl, że jej mate, to ktoś inny ? A czy on pozwoli jej odejść, mimo że ona jest jemu niechętna?

Kornelia - zwykła dziewczyna chodząca do trzeciej klasy liceum, dobrze się ucząc, potrafi zachować zimną krew. Carlos - nauczyciel chemii, Alfa, przyszły wódz watahy Wilków Europy. Kornelia jest zwykłą, dobrze się uczącą licealistką. Przeprowadza się do nowego miasta, gdzie w szkole poznaje Carlosa - nauczyciela chemii. Od pierwszego wejrzenia coś zaczyna do niego czuć, ale ona słucha rozumu, a nie serca, więc nie dopuszcza do siebie myśli „nauczyciel i licealistka", jednak wkoło niej zaczynają dziać się dziwne rzeczy i tylko Carlos jest w stanie ją obronić i wszystko jej wytłumaczyć. "- Daj mi swój numer telefonu - rzucił prosto z mostu, a ja miałam ochotę go walnąć. - Co takiego? - otworzyłam szeroko oczy, a on wzruszył ramionami. - Chcę twój numer telefonu. - Dlaczego? - Bo ja dałem ci swój. - Ale ja nie chciałam. - Trudno. Daj mi go. - Nie. - Dlaczego? - Bo pana nie znam - cofnęłam się o krok. On coś knuł, czułam to całą sobą. - To mnie poznasz. - Nie dam panu mojego numeru telefonu - odpowiedziałam stanowczo. - Jeżeli mi go nie dasz, to cię pocałuję - zagroził, a ja się zaśmiałam. Nie pocałuje przecież uczennicy! - Blefuje pan. - A chcesz się założyć? - uśmiechnął się uwodzicielko, a mi zrobiło się sucho w ustach." Kornelia z pozoru jest zwykłą licealistką, ale czy na pewno taką zwykłą? Wizje, przeszłość i przyszłość - to jeden z najpotężniejszych darów. 3 część powieści o wilkołakach Wooder (1. Wampir i wilkołak 2. Wojownik Alfa).

Ana żyje w cieniu rodzeństwa, które usilnie próbuje się jej pozbyć. Ojciec dziewczyny, Beniamin, grozi jej śmiercią i wykluczeniem ze stada. Wszystko zmienia dzień, w którym zostaje zamknięta w lochu przez swoje siostry. Wilczyce są zazdrosne i nie wyobrażają sobie, że Ana mogłaby zostać wybranką samego księcia. Wychudzona ucieka, przeciskając się przez piwniczne okienko, ale niedługo cieszy się wolnością. PS To nie jest najlepsza opowieść i wcale nie jestem z niej dumna, ale zostawiam ją tu na pamiątkę tego, że powstała jako pierwsza (zamotana, nielogiczna i typowa). ❤

Harry zostaje ugryziony przez Fenrira, przez co zostaje towarzyszem wilkołaka. Wspomnienia chłopaka wracają, a świadomość co się dzieje powraca. Jak zareaguje na ugryzienie? Czego się dowie o 'jasnej' stronie? Kto jest dobry, a kto zły? Kto mu pomoże? Taka sytuacja, że żadna znana wam postać z serii o Harrym Potterze nie należy do mnie, ponieważ gdyby tak było byłabym kurewsko bogata. Posiadam jedynie wątek tej opowieści.

-Śpij - Powiedział mój Mate. -Już się wyspałam - dałam mu szybkiego buziaka w usta. -Możesz robić tak częściej. - zamruczał mi w ucho. Najwyższe notowanie : #89 o wilkołakach 15.04.2018 #84 o wilkołakach 18.04.2018 #58 o wilkołakach 21.04.2018 #30 o wilkołakach 22.04.2018 #25 o wilkołakach 25.04.2018 #1 o wilkołakach 10.06.2018

Kaytlin większość życia była samotna, udając kogoś, kim nie była. Zbyt wiele kłamstw opowiadała innym, ale największą zbrodnię czyniła samej sobie. Znudzona życiem i pragnieniem odmiany przyjeżdża do Austin - miasta zmiennokształtnych, gdzie poznaje prawdę o sobie i swoim ojcu, o istnieniu którego nie miała pojęcia. Etapami uczy się co znaczy mieć prawdziwą rodzinę. Stanie twarzą w twarz z niebezpieczeństwem i... spotka wilka, który namiesza jej w głowie. FRAGMENT SPOILER: "Nieco zaskoczony jej zapalczywością, poddał się ponownie pod naporem ciepłych soczystych ust. Zamknął oczy, gładząc i masując na przemian. Łatwa kapitulacja, za którą ukarze się znacznie później. Miał wobec nich daleko idące plany, w których jego palce odgrywały olbrzymią rolę. Ponieważ był praktycznym osobnikiem, więc po każdym planie przychodził czas na czyny, wkrótce te palce znalazły wiązanie z tyłu szyi i pociągnęły za sznurki, sprawiając, że materiał zjechał w dół, odsłaniając pyszne krągłości, by potem zająć się stanikiem. Odpiął zapięcie i rzucił gdzieś daleko, nie odkrywając wzroku od nagiej skóry. Przez moment sycił się tym bezwstydnym widokiem, obserwując, jak pod jego wzrokiem pęcznieją piękne dojrzałe kremowe półkule, zanim w końcu postanowił ująć je w dłonie, badając sumiennie ich ciężkość. Idealne. Człowiek, jak i wilk byli zgodni co do tego. Pochylił się do nich i przykrył je wargami, wytyczając szlak złożony z pocałunków. Musiał jej spróbować. Wysunął język, kręcąc nim mozolnie wokół brodawki, czemu towarzyszyły ciche westchnienia. Kiedy wciągnął sutek do środka, odpowiadały mu już tylko pojękiwania, mile łechcące wilka." DŁUGIE ROZDZIAŁY i RODZĄCE SIĘ UCZUCIA (w ŻADNYM razie BUM = przeznaczenie) Okładka stworzona przez : @Agarisa ;) Praca zajęła 2 miejsce w konkursie literackim "SPLĄTANE NICI" organizowanym p

Dziewczyna która zabija wzrokiem, Wilczyca która nie powinna istnieć, Potwór żywiący się strachem, Nieuchwytny cień, Demon bez duszy, Niekończący się koszmar, Ta która ma puste spojrzenie Ale czy na pewno Czytasz na własną odpowiedzialność

Wszyscy z niego szydzili. - To jest ten złoty chłopiec, który ma nas uratować? - śmiali się, gdy myśleli że nie słyszy. Z jego wyglądu... wzrostu... strachu... nieśmiałości... Dlatego chciał im udowodnić, że się mylili. - Spędzę noc w zakazanym lesie. - słowa zapadły. Nie ma odwrotu. To on jest zwierzyną. Kto jest łowcą? ______________________________________ Akcja dzieje się podczas drugiego roku. FenrirxHarry

Dziewczyna z niezwykłym darem. W młodym wieku traci rodzinne i watahe, a wszystko przez to, że się urodziła. Gdy wroga wataha dowiaduje się o jej zdolnościach atakuje jej przyjaciół, którzy giną w jej obronie. Ukrywa się przed innymi watahami nigdy nie zostaje na długo, jej charakter nigdy na to nie pozwala. Jest władcza, nie poskromiona i napełniona chęcią zemsty. Ukrywa prawdziwa osobowość, lecz wszystko wychodzi na jaw, gdy nadchodzi czas dopełnienia przysięgi i zemsty.