Ona çekiliyordum. Bu çok farklı bir duyguydu. Kalbim ve aklım onda kalmış misali. Sanırım ben aşık oluyordum... Peki ya benden sakladığı o şey neydi?

Bu bir veda hikayesi... Çok uzaklardan anneye yazılmış satırlar. Hayat ona her zaman gülmedi. En büyük yarası da annesiydi, güçlü durmasının sebebi de... Milyonlarca insan arasından kendini farklı görürdü. Onun annesi bir melekti... Ve biliyordu. Melekler ölmezdi. Annesi de bu satırları okuyacaktı. Bazen geçmişe gidip gülümseyeceğimiz, bazen ise geleceğe dönüp ağlayacağımız, çocuk yanımızı bulacağımız, acılara göğüs gereceğimiz bu hikayeye davetlisin. Mendillerini hazırla ve okumaya başla... (KİTAP OLACAK)

Ay ışığı özeldi onun gözünde . Geceyi çok severdi ayı ona getirdiği için. Ayın kızıyım derdi kendine. Ağladı, ay ışığında düştü gözyaşları yere. Güldü, gökyüzün de ki aya kadar ulaştı kahkahası. Bu bir Peri masalı. Şşşş. Sessiz olun. Daha ayın kızı da bilmiyor olacakları. Fırtınalı bir günde denize düşüp kaybolan yağmur taneleriydi onlar. İkisi de bilmiyordu ama kaçışları yoktu. Birbirine yabancı bu iki ten ay ışığında kavrulacaktı...