Hayat dediğimiz şey hep bir şeylere olmaz diyerek ya da şüpheyle yaklaşarak geçirdiğimiz bir döngü değil miydi zaten? Acılar yaşadığımız, ihanetlere uğradığımız bir daha yapmam desem de yine aynı şeyleri yaptığımız bir kısır döngü değil mi? Her şeyin gün gelip tepetaklak olduğu anlar yaşadığımız bir istasyon değil miydi gerçekten? Dost bildiklerimiz düşman, düşman bildiklerimiz dost olurdu bazen. Prensiplerimiz çerçevesinde ordan oraya savrulur duvarlarımızı yıkmasına da izin vermeyiz kimsenin. Fakat gün gelir en güvendiğiniz kardeşiniz, kankanız artık başka bir adama dönüşür. Kankanız size aşık olamaz mı? Olabilir ama ya gerçekten olmamalıysa... Hayatta olmaması gereken şeyler ortaya çıkar kimi zaman ve bunu değiştirebilmekse yalnız bizim elimizdedir. "Ben ne kadar atmaya çalışsam da içimden o kadar sen vurdun yüzüme.Ama bu sefer izin vermiycem tarihin tekerrür etmesine ve sana bu sefer olmaz diycem. -Sezen " Hadi gelin beraber bu sefer olmaz diyelim ya da bir şeylerin akışını değiştirelim.Okuduğunuz için pişman olmayacağınız bir hikayeye şans vermeye ne dersiniz? Kitabın ismi ve içeriği bana ait olup telif haklarına sahibim. İsmini veya içeriğini kullanan kişi hakkında yasal işlem başlatılacak bilginize

Kalbim gümbür gümbür atıyor, göğsüm hızlı hızlı yükselip alçalıyorken nefes nefese geriye attım başımı. Kapıya yasladığım başımı ona yer açmak ister gibi sola eğdim, "Kızgınım sana." dedim kulağıma yabancı gelen arzulu bir sesle. Boynumdaki dudaklarına dişleri de katıldı o sırada. Boynumdaki ince deriyi dişleriyle çekiştirdiğinde nefesim kesildi ufak bir an. "Biliyorum," diye homurdandı boğukça. "Ben de kızgınım kendime." Hemen sonra yarım bıraktığı işe geri dönüp bu kez boynumun diğer tarafına gömdü başını. Hiç itirazsız ona ayak uydurdum, ben de aksi yöne doğru yatırdım başımı. Bunlar sonra da konuşulurdu. Önemli olan şu andı. Şu an burada, yanımdaydı ve bu her şeye değerdi... *** Not: Bu hikâye adından da anlaşılacağı üzere Adelya'nın etrafında dönen ve sabır isteyen bir kurgudur. ERKEK BAŞROL ENDEKSLİ BİR HİKÂYE DEĞİLDİR. Bunun bilinciyle hikâyeyi okumanız tavsiye edilir, bahsi geçen her erkek karaktere 'başrol erkek' gözüyle bakmamanız önemle rica olunur. Lütfen 5. bölümde öpüşme, 7. bölümde sevişme, 10. bölümde evlenip türlü kaoslar sonrası ayrılıp ayrılıp birleşme beklemeyin... -Hikâye boyunca yer yer yetişkin içerik olacaktır. -Hikâye tamamiyle şahsıma aittir. Çalıntı durumlarında gereken hukukî işlem uygulanacaktır.

"İstediğin kadar kaç 'Beste Gürsoy' yerin dibine bile girsen,SENİ BULURUM." gözlerimin dolmasına izin vermeden kapıyı açıp dışarı çıktım. Bahçedeki büyük kapının oraya gittiğimde Serkan ve Bekir önüme geçti. Ne oluyor? dercesine bakarken arkadaki bağırma sesiyle gözlerimi sıktım. "İNDİRİN LAN KAFALARINIZI,eğer bir kişinin bile baktığını görürsem ben ellemeden kendi kafasına SIKSINN."dediğinde kafamı etrafta çevirdim,hepsi kafasını eğmişti. Serkan'a ağlamaklı sesimle "Lütfen çekil.Ben burda duramam." dedim Serkan sessizce "Yapamam Beste" dedi "Nede-" diyemeden kolumdan sürüklenişimle konuştum. "Bırak beni,bırakk." dememle daha da hızlı yürüdü.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

'' Dolunay...'' diye fısıldadı Okyanus, gözleri gözlerimde gölgelenirken. '' Yakamozum olur musun? ------------------------------ Okyanus Aslan; deniz gözlü gece adam. Kısa bir sürede hayatımda kocaman yer edinmiş olan, ancak bunu bana bile fark ettirmeden yapan, yalın ve bir o kadar karmaşık olan; doğru ve bir o kadar da yanlış olan adam. Merhametli bir şeytan gibi içime işleyen, nakışlarının izini ise tenime kazıyan; şiir adam. Satırları atlarken nefes almayan, noktalarını çoktan ünleme çevirmiş olan; cesareti yüreğinden taşan, şair adam. Yokluğu rüzgârın nefesi olan, varlığımın en derinlerine esen; soğuk adam. Varlığıyla her bir duvarı yakabilecek olan, külleri korlandırabilecek kadar sıcak; ateş adam. Gri adam ve mavi adam. Siyah adam ve beyaz adam. Okyanus kadar derin ve bir o kadar berrak olan adam. Okyanus kadar tehlikeli ve bir o kadar huzur veren adam. Okyanusun ruhu olan adam. Bir yüzü gerçek olamayacak kadar rüya; diğer yüzü rüya olamayacak kadar kabus olan adam. Varlığıyla titreten, yokluğuyla inciten, inleten adam. İçinde yüzlerce Dolunay Görkem taşıyan ve bundan habersiz olan; tüm gürültüsünün içinde sessiz adam. Okyanus Aslan... Cennetine yükselmek için önce cehennemiyle dost olmayı gerektiren ve cehennemi de en az cenneti kadar çekici olan adam... (YAKAMOZ'UN TÜM HAKLARI TARAFIMCA SAKLIDIR. HERHANGİ KOPYALAMA VEYA BENZETME İBARELERİNDE YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR!) 01.02.2015

Ezra Erdem, karanlığın adamı değildi. O tam olarak karanlığın kendisiydi. Bizim hikayemiz toz pembe değil, grinin en sisli haliyle başlamıştı. Babamın borcuna karşılık, Türkiyenin gelmiş geçmiş en acımasız mafyasına verilmekti kaderim. Çok ilkel değil mi ? Fakat ailemi, kahramanım olan babamı o pislikten korumak bu sefer benim ellerimdeydi. Ellerime yüklenen bu ağırlık, ellerimi ve ruhumu her ne kadar yaralasa da, hayallerimi yırtarak bu yaralara sarmıştım. Bu yaralardan kan değil çaresizliğimin sessiz haykırışları akıyordu. Ruhum kendini düşlerime asmış, intihar etmişti. Bedenim her şeye inat dimdik durmaya çalışırken, umudum ; göz yaşlarımı biriktirdiğim denizde boğularak can vermişti. Buraya kadar her şey çok karanlık. Kalp kalbi görmüyor, kimse sol yanlarının sessizce haykırdığı yardım çığlıklarını duymuyordu. Ta ki o ana kadar. Yağmur yağdı, gökkuşağı ortaya çıktı. Nefretin erittiği gökkuşağı yer yüzüne akarak kalplere doldu ve o an kapı tıklandı... Gelen her şeyi değiştirecek olan ; AŞK'tı. Bu karanlığın aydınlanma hikayesi değil, bir aydınlığın öldürülüşünün hikayesidir.... © Tüm hakları saklıdır. İznim olmadan kopyalanamaz, çoğaltılamaz. Yayın tarihi ; 20 Şubat 2015 NOT ; İznim olmadan Şebefruz ve Leyl-i Tarık isimleri kullanılamaz. 17.12.2017 Genç kız edebiyatı #3

Bir gecenin sabahında soldu gençliğim. Bir gecenin sabahında, açık yaramdan değil yaralarıma merhem diye bildiğim nefesinden vuruldum. Bir gecenin sabahında, on üç yaşındaydın; on yedi yılın ağırlığını küçük ellerinle gözlerinin kuyusuna gömdün. Ellerinde kanlı bir yazma, annenin kokusu kalbinin yarasında... Sen bilmezsin, ölü çocuklar büyümez. Sen bilmezsin, ölü kadınlar konuşmaz. 🕊 Yetişkin İçerik Başlangıç tarihi: 30 Kasım 2018

*Herkes gülüşünden öpebilir, ben gözyaşından öpüyorum. Acılarını bana bulaştır.* Silah sesi yankılandı İstanbul'un herhangi bir sokağında. Bir zamanlar derman olan İstanbul koca bir çöplüğe dönüşürken geride kalan tek beden sığamadı o kocaman çöplüğe. Kaçamadı da, gidemedi de, ölemedi de... boğazından süzülen her bir nefes tanesi ciğerlerini yakarken bir kez kafasını kaldırıp da bakamadı yıldızlı geceye. Zaten o geceden sonra bir daha yıldızla dolmadı lacivert örtü ya da yıldız olamadı gökyüzü. Sonra yalnızca Güneş doğdu, sonra yalnızca Güneş battı. Gün bundan ibaretti, geceler kor kıyametti. Akın küstü Kurşun'a, Kurşun bir kez daha bakamadı aynadaki Akın'a. Ortamı mahşer alanına çevirdi Kurşun, sonra o mahşer alanı hiç bitmedi. Kurşun azap oldu yere göğe, semadan yağdı toprağa, köklerinden yaktı. Sonra İstanbul'dan eksik olmadı silah sesleri, bir baktılar ölüler her yerde. Bir baktılar, ölüm her yerde. K.V.A.S♣️ KİTABA BAŞLAMA TARİHİM: 02.02.2021

"Nasıl bir his bu, beni benden alacak kadar güçlü ama seni benden alacak kadar güçsüz." ... @Tüm hakları saklıdır.

Bir çift düşünün ki doğdukları andan beri beraberler. Bir çift düşünün ki birbirlerini görmedikleri tek günleri geçmedi. Bir çift düşünün ki gördükleri yanlış bir an ile her şeyi paramparça ettiler. Bir çift düşünün ki kalp kırıkları ve özlemleriyle yıllar sonra tekrar bir araya geldiler. Peki sizce bu çift yaşadıkları her şeyi aşıp mutluluğa mı kucak açacak yoksa yaşadıklarının kırıklıklarıyla yolları tamamen mi ayrılacak ? Demir'in Rüyası ve Rüya'nın Demiri... Kalpleri birbirleri için çarpan fakat bunun farkında olmayan bu genç çiftin sonu belirsiz olan hikayesi mutlu ama ayrı mı bitecek ? Yoksa mutlu ve birlikte mi ? ❄ "Neden gittin Rüya ? Arkanda o kadar insanı bırakıp... Neden ?" Sorduğu sorunun keskinliği ve soğukluğu ile bedenimi bir titreme ele geçirirken kelimeler boğazımda takılı kaldı. Gök üzerimize yaşlarını akıtırken ona cevap vermek istemedim. Çünkü eğer bir kelime çıkarsa dudaklarımdan yılların suskunluğu da o kelime ile birlikte firar ederdi. "Cevap ver bana!" Gittikçe yükselen sesi artık bazı şeylerin kopma noktasına geldiğini haykırırken ben hala karşısında ıpıslak bir halde susuyordum. Kollarımdan tutup hızla kendine çektiğinde burunlarımız birbirine değmişti. Gözlerimiz birbirine kenetlendiğinde yavaşça yutkundu. Hareket eden adem elmasına bakışlarım kaydığında alnını alnıma yasladı. "Rüya." Saçlarımın kokusunu içine çekip tekrar fısıldadı. "Rüya Öyküm."