Serinin ilk kitabıdır. 16.08.2018 - Mizah'ta 1. - Kitap düzenleniyor. Defne, hayatının yeni yılda da aynı mükemmel sıkıcılıkla ilerleyeceğini düşünüyordu. Ama bilebilir miydi bir gizli numara tarafından aranacağını? Kim olduğunu bilmiyordu, ama bulmaya yemin etmişti. Belki de bulur, kim bilir? Başlanma tarihi: 27 Ocak 2018 Book Cover Credit: rurogrime

Bir kalp kırıldı mı soğurmuş , donarmış adeta peki Buz adam donmuş bir kalbi eritebilir mi ? Duvarlarının ardından , içeri kimseyi almadığı mahzeninden kafasını dahi çıkarmamaya yeminli bu adam . Peki böylesine vahşi ve merhametsiz bu varlık aşık olabilir mi ki ? Bir kalbi eritecek kadar sevebilir mi bir kadını ? . Güveni yıllar öncesine hapsetmiş bir kadın ve kendinden başka kimseyi düşünmeyen buzdan kalesi , duvarları ve kalbini hapsettiği mahseninde hüküm süren bir adam O ela gözlü kadın bir ölümü daha kaldıramayacak kadar yorgun ve kırgın ama EMİR ŞAHMERAN bunu umursamıyor bile eninde sonunda düşeceğini bilsede o gözlere indirmiyor maskesini . Tek damla göz yaşı dökmemeye yemin etmiş DURU SÜRGÜN hiç beklemediği bir anda tüm yeminleri yerle bir edecek , kalbi kuruyana kadar kimseyi sevmemeye yeminli bu kadın dünyada sevilecek en son kişiye aşık olmakla hayatının hatasını yaptı . Bilen bilir hep bi yanı buruktur baba sevgisi bilmeyen kadınların bu yüzdendir ki dünyanın en güçlü kadınları gibi görünselerde yıkılmaya en yakın hep onlardır Tutkunun aşkın ve teslimiyetin en tatlı tonunu hissedeceğiniz bir hikaye . Umarım kalbinizde yer edebilir .? Not : Emir Şahmeran'ın Annesi Türk Babası Araptır aile üyeleri İstanbulda yaşamakta . Bu sebeple konuşmalar türkçe yer yer arapça kelimelerde olucak ??

Her şey bir barda başlıyor. Sonra araya okul giriyor ve iki insan aralarında ne yapacağını şaşırıyor. Herkes onları abi kardeş diye biliyor. onlar ise kendilerin daha ne olduğunu bilmiyor... Kitap hiçbir şekilde kesilmeden eskisi gibi yayınlanıyor!.....

Hayatı mükemmelci bir baba tarafından mahv olmuş genç kız. Her şeyini sevdiği erkeği, annesini tüm hayatını kaybetmiş bir kadın. Tüm psikolojisi bozulur ve babası dahi tüm erkeklerden nefret eder. *** Her defasında yeni bir isim ve sahte bir adres kullanıyordu Sevda. Arkasında iz bırakmayı sevmezdi. Çünkü gelecekte onu bulmaları gibi bir ihtimali onlara veremezdi. Hiç bir zaman(!) bir kere bile olsun, hiç kimsenin dokunamadığı o kutsal bedenine ihanet etmemişti Sevda. Meleklerinki kadar pak, 'dokunulmamış' bedeni vardı. Oysa onun tam aksine, sürtüklerinki gibi kabarık geçmişi, taştan daha sert bir hal almış kalbi ve sadistleşmiş hasta ve bir o kadarda ölmüş ruhu vardı Sevdanın. -İlk önce kendisine bir kurban seçiyordu. Sonra kurbanına, karşısında diz çöküp ona sevgi dilenene, 'gitme, terkedersen ölürüm' diye yalvarana kadar vakit ayırıyordu. Öyleki amacına çattı, diğerleri gibi onu da hiç tanımamış, hiç olmamış gibi, bir kalemde 'acımasızca' silip atıyordu. İlk hedefi, okuduğu okulun müdürünün 'ulaşılmaz' oğluydu. Sonra komşusu, sonra bir doktor, sonra bir polis, sonra bir millet vekilinin oğlu sonra.. sonra.. sonra... Artık sayını ve isimlerini hatırlamıyordu. Bir tek bir şey biliyordu; gittikce hedefleri büyüyordu ve şimdide ülkesinin en tehlikeli ismini seçmişti. 'Mahir Arslan'ı. *** Arkadaşını bilerek ölüme gönderemezdi Belçim. O lanet adam için 'o tam bir ölüm meleği' diyordu tüm ismini bilenler. -"Seni asla bırakmayacağım Sevda! Ona; 'ölüme' gitmene asla izin vermeyeceğim! Bunu yapamazsın. Se-" sözünü tamamlayamadan; Sevda Belçimin sözünü, buz gibi soğuk ve kararlı kelimeleriyle kesti: -"Ben zaten ölüyüm. Endişelenme. Sonu bedenimin toprak altındaki çürüyüşü olsa bile, o bana onu sevmem için yalvaracak!" -Fakat, Sevda ne kadar yanıldığını sadece bir yıl sonra; adamla aynı yatakta iken, adamın 'sadece bi

Hayatımız da bazen geri dönmek istediğimiz anlar olur o anlardan sonrasını yaşamamak.. Yaşadığımız her şey bir rastlantı olabilirmi ? Sahi insanın hayatı bir kaç günde değişebilirmi, dünü yarında özlermi insan.. Ben çok özledim dünümü, bugünümü, yarınımı çok özleyeceğim..

+18 Cinsel içerik -Olumsuz ve kötü davranış içerir. Gecenin karanlığı ruhuma ilikleniyor bir çırpıda. Ses yok, insanlar yok... Kan ve bıçak var. Haz ve korku var. Ve oldukça insiz kimsesizliğe davetli bir orman kanın kokusuna doyuyor, tıpkı içimde ki ben gibi. İnanılmaz yoğun taze kan kokusu iliklerime kadar işlemiş durumda ve ben aldığım hazzın doruğundayım. Şimdi ise merak ettiğim, bıçağın her darbesinde alacağım o muazzam et kokusu... Yüzü solgun bir ölü gibi, oysa ki göğsünü yaracağım sırada korkudan yüzü kızarmış pembe dili sürekli hareket ediyor, küçük kesiklerinden kan damladıkça çığlıklarıyla beni tahrik ediyordu. Teni kusursuz... Onu soluk beyaz derisinden kurtarıyorum. Bunu gözleri açık ve henüz kanı damlamamışken yaptığım, kendime hakim olamadığım zamanlara göre şanslı. Eserime bakıyorum ve her şey istediğim gibi yerli yerinde. Ellerimden sızan kanla, derisini yüzmediğim kısımları boyuyorum. Benim harflerim... Benim kelimelerim... Kan kokulu bir palyaço çiziyorum dolgun ve morarmış dudaklarına. Beyaz dişlerine gülümseme ne kadar da yakışıyor. Vücudunun geri kalanını önce sıcak ve sonra soğuk suyla yıkıyorum, kan kokusu azalıyor biraz daha kendime gelir gibiyim. Naylona sarıp vakumlamak vaktimi alsa da ince işi seviyorum. Ve yerin toprak tatlı kız! Soğuk ama güvenli! Karanlık bu doğru fakat... Artık özgürsün güzel kız. Kimse üzemez seni, kurtardım seni cehenneminden, benim için Tanrıdan af dile ve yanına geleceğim günü bekle güzel kız. Açtığım yaralar, günahlarının kefaretiydi sadece. Sev beni, ben ölene dek. Kapak yapımı için @dowgraphic grubuna ve kapağımı tasarlayan güzel insan @windcurrent sonsuz teşekkürler

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

Herkesin Parmak İzinin Farklı Olması, Sana Kimsenin Benim Gibi Dokunmayacağının Kanıtıdır.

"Sen benim saçlarımı kesmeme neden olan acısın" Ellerimdeki saçları masaya bıraktıktan sonra "şimdi bu odada bekaratim gibi kestiğim saçlarımı da bırakıyorum" deyip ardıma bile bakmadan çıktım. Ne kadar kaçabilir insan kaderinden... Aşk hiç bu kadar intikam kokmamıştı.

Nefesi nefesime değiyordu artık, burnunu burnuma değdirdi, dudaklarıma küçük bir öpücük kondurduktan sonra kulağıma fısıldadı: "bir gün sonum olacağını biliyorum, bu yüzden de ilkin olmak istiyorum." "Gece şahidim ki seni çok sevdim, her şeyden çok."