(Tamamlandı.) Üstün.Güzel: Bu fotoğrafı neden atmıyorsun? Üstün.Güzel: Fotoğrafı atarsan benimle konuşmak zorunda kalırsın fenomen ama bu kötü bir şey değil :')))) (Görülmedi) ~ Atlas: Telefon numaramı nereden buldun üstün manyak? Anonim: Beni sakın üstün manyak diye kaydetme Atlas. Atlas: Eşeğin aklına karpuz kabuğu düşürdün şuan. Anonim: Eşek olamayacak kadar atsın. Atlas: nE hdoskfıwplfp Anonim yazıyor... 💌 080220

(Tamamlandı.) Anonim: Apricity? Emir Ege: Anlamadım? Anonim: Kış gününde ortaya çıkan gün ışığı gibisin Emir Ege. Emir Ege: Aynı dili konuştuğumuza emin miyiz? Anonim: Hani kış günü üşürsün yaaaa, Anonim: Sonra güneş vurur da için bir titrer falan bir garip olursunnnn, Anonim: He işte o. 🌞 030719

(Tamamlandı.) Anonim: Bu minik yerdeki en güzel anım, Anonim: Seninle karpuzlu meyve suyu içmekti dünyam. 🌎🌍🌏 Bu hikayenin içinde bolca karpuzlu meyve suyu, Türkçe konuşamayan kızın dramı, kendini bir şey zanneden gıcık kızlar ve saf bir dünya vardır. 🍉 "Karpuzlu Meyve Suyu" adındaki ilk kitaptır. 020519

(Tamamlandı.) Aral: Sonuç olarak benim açımdan pek iyi şeyler yaşanmadı ve aşk kalbimi kırdı. Altın Kadeh: Kalbini aşk değil, o kız kırdı. Aral: O kıramaz. Yani bilerek. Altın Kadeh: Aşk belki de bir şans oyunu gibidir Aral. Sevdiğimiz bizi sevmez veya bizi seveni biz sevmeyiz. Bu şans oyununu tutturabilmek değerli bir şeydir. Altın Kadeh: Aşk küsülecek bir şans oyunu değil, deneyim kazandıracak bir şans oyunudur. Aral: Sen nasıl böyle cümleler kurabiliyorsun? Altın Kadeh: Ne demek istediğini anlamadım? Aral: Boşver. ~ Altın Kadeh: Bir gün birlikte bir salkım söğüt ağacının altında bulutları seyreder miyiz? Aral: Seyrederiz. Aral: Umarım bu "Bir gün" ler çabuk gelir. Altın Kadeh: Umarım bu "Bir gün" ler gelir... 🍃 Bu texting "Karpuzlu Meyve Suyu" hikayesinin yan karakteri olan Aral'ındır. Not: İki kitap bağımsız okunabilir. 020520

•TAMAMLANDI• 🌈Gökkuşağı Serisinin İlk Kitabı🌈 Sen moru çok seviyorsun, ben maviyi.

"Hadi birilerine şaka yapalım." Kaşlarımı çattım. "Neden?" diye sordum. Azra sırıtıp, "Çünkü neden olmasın?" dedi. Kaşlarımı kaldırdım. "Nasıl bir şaka? Açıklasana biraz." deyip ona doğru döndüm. "Okuldan birisine işte. Senin tercihine kalmış. Bir şarkı belirliyoruz ve sonra o şarkı sözlerine göre mesaj atıyoruz. Konuşma oradan yürüyor. İstersen bitiyor." dedi. Dudak büzdüm. Aklıma gelen isimle sırıttım. "Yar ben belanın ta kendisiyim." deyip gülmeye başladım.

Bir aşiret hikayesi... Umay, ablasının yaptığı şey yüzünden zaten kaçmayı düşündüğü şehrinden daha erken kaçar ve kendini hiç hazır olmadığı bir maceranın içinde bulur. Karşısına çıkan adam, aşiret oğludur ve bazı durumlar eşliğinde kendini onun yanında bulur. Peki, kaçmayı çok iyi bilen bu gençler aşktan da kaçabilecekler mi... NOT: Bu hikayedeki her şey kurgudur.

"Sana bir şey söylemiştim,hatırlıyor musun?" Geldik asıl konuya! "Hafızam silindi.Dünden önceki her şeyi unuttum." "Öyle mi?" "Öyle." "Beni nasıl hatırlıyorsun o zaman?" "Sana gıcık olduğumdan unutmamışımdır." "Teveccühünüz hanımefendi.Hiçbir şey hissetmemenizden daha iyidir." ***

Hazan, biricik annesi ile Maşuka Mahallesi'nde yaşıyor. Maşuka Mahallesi... Bir mahalle ne kadar sıcak olabilir? Dedikoducu, pardon... Halka bilgilendirme yapan bu kadar kokuşuk, pardon... Ponçik teyze varken? Gençler, ailelerine yardım için, mahallenin kafesinde çalışırken? Minik, masum aşklar doğarken... Herkes bu kadar samimi iken... Evet, son nokta. En fazla bu kadar sıcakkanlı bir mahalle olabilirdi... Satırları okurken, o mahallede oturmak istersiniz umarım♥️ Gelmek isterseniz, çekinmeyin gelin. Sizi kocaman kalplerimiz, çay, kola bardaklarımız ve çekirdek tabaklarımız ile bekliyor olacağız...♥️ Başlangıç tarihi: 30.04.2017

Evet gariptiler onlar,küçücük kalbine bi kızın aşkını sığdırmış bi oğlan,minik kızının büyümesini beklemiş kendini sığdırmıştı o kızın kalbine birlikte sarmışlardı yaralarını ve birlikte açmışlardı yeni yaralarını.