"Bana bak" diyerek beni önüne çekti. Gözlerim refleks olarak açılmıştı. "Bu kız kim ufaklığıma ne yaptın?" diyerek yüzüme doğru haykırdı. Gözyaşım benden istemsiz aktı. İkinci de onun peşinden gelmişti. Her an ağlamaya hazır olmaktan nefret ediyorum. "Öldü" dedim. Bana atabileceği en kötü bakışı atıp "Harabedeki kızlara mı benzemeye çalışıyorsun? Söylesene seni de bir gece de harcamam mı gerekiyor ? Bunu mu isti..." yüzüne attığım tokattan sonra susmuştu. "Haddini bil! " dedim ve ona iğrenerek baktım. Bakışları bana döndü. Sinirden ölecek kıvamdaydı. Gözleri gözlerime bakarken yangın çıkarıyordu. Uraz şuan hiç düşünemeden beni öldürecek şekildeydi. "Sen bana Sürtük diyemezsin!" o kadar sert bağırmıştım ki boğazım acımıştı. Uraz kolumu tutduğu gibi beni serçe duvara yasladı. Duvarın pürüzlü kısımları sırtıma girmişti. Gerçekten canım acımıştı. Uraz bana öfkeyle bakıp elini yumruk yapıp sinirle yanımdaki duvara yerleştirdi. Duvar çatlamıştı. Bana gelecek diye düşünürken tam yanımdan sıyırmıştı. "Sana dokunmaya kıyamazken seni sevmediğimi nasıl idea edersin aklım almıyor." Genç kurguda #1 -06/08/2018 Cesarette #1 07/08/2018

Çarptığım beden yere düşecekken refleks olarak onu tuttum . Kimi tuttuğuma baktığımda bir kız olduğunu gördüm. Onun dengesini sağlayıp hemen ellerimi çektim. kızı baştan aşağı süzdüğümde Çok güzel bir kız olduğu hemen anlaşılıyordu . Bana şaşkın şaşkın baksa da Kesin bana bilerek çarpmıştı. Ne olucak bu kızların hepsi vermeye meraklı. kızın kulağına doğru eğilip "İstersen bu günü sana ayırabilirim. Beraber güzel dakikalar geçiririz." dedim. Demedim mi bu kızların hepsi vermeye meraklı diye yüzünde bir gülümseme oldu. Tabi ben de güzel bir gülümsenme oldu. Bu gülümsemeleri yok eden tokat sesiydi. Ve çıkan tokat sesinden sonra yüz ifadesi kızgın bir hal aldı. Sonra çıkış kapısına doğru ilerleyip okuldan ayrıldı. Kız bana tokat atmıştı. O kız bana tokat atmıştı. Kim oluyordu da tokat atıyordu. Ama attığı tokatın hesabını ödeyecek. Maskeli kız ve Benim masalım hikayeme de şans vermeyi unutmayın. Eminim beğeneceksiniz. Kapak yapımı Thangelwings303 tarafından 😁

Zümra, babasının geçmişinin kurbanı olduğunun farkında olmadan okulunu bitirmeye çalışıyorken bir gün hastaneden aldığı haberle yerlebir olur. Babası bir kadını bıçaklamıştır. Zümra babasının savunulamaz hatasıyla hayat savaşına bir yenisi eklemiştir ancak hayattaki tek varlığı annesi olan Dağhan Koçdemir'in gazabıyla karşılaşacağının farkında değildir. Geçmişin yükü, iki insanın düğümü olacaktır. ~ "Baba?" diye fısıldadım o olmasını ister gibi. "Gitme." Tereddütle nefes alıp verdi. Gidiple gitmemek arasında kalmıştı şimdi. Bacaklarımı iyice kendime çektim. Suratımı buruşturup yanaklarıma dağılan yaşları silmek için hareketlendiğim an, sırtımda ve bacaklarımda beliren kolların bedenimi sarmaladığını ve beni yattığım yerden kaldırdığını fark ettim. Bedenimi çepeçevre saran kolların arasına alındığımda sessiz sessiz hıçkırmaya devam ettim. Saçlarım sakallarının arasına gömülmüştü, başım çenesine değiyordu. "Baba beni burada yalnız bırakma. Çok üşüyorum." Kollarım boynuna dolanırken aynı tanıdık koku doldu burnuma. Burun deliklerim sızlarken bedenim uçsuz bucaksız bir okyanusun ortasında yapayalnızdı. Öyle yorgundum ki, beni kucağına alan adamın düşmanım olduğunu bile bile onu babam yerine koyuyor, kendimi aldatıyordum. Neden onu babam yerine koyduğumu bile bile hayal kurmama izin veriyordu? "Yanındayım." diye fısıldadı güçsüzce serbest bıraktığım başımı dik tutmaya çalışırken. "Yalnız değilsin, korkma." Sıkı sıkıya kavradığı bedenim kollarında küçücük kalmıştı. Başımı olumsuz anlamda sallarken usul usul ağlıyordum. "Hayır," dedim acıyla. "Yalnızım." Hem de öyle yalnızdım ki ben... Kelimeleri arkadaş saymıştım kendime. ~ İlk yayımlanma tarihi: 05.09.2015'tir.

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"

Tanışmaları değişik olmuştu biraz.Adamın düşmanının kendisine yaptığı saldırı sonucunda,sıyrılan kurşunun biri denk gelmişti genç kıza. Yan komşuları,yeni belalar,yeni olaylar ve yeni duygular getirmişti yanlarında. Birbirine kardeş kadar yakın dört kız,yoktu aileleri.İçlerinden birinin babası vardı sadece. Bekliyorlardı küçüklüklerinden beri,geleceklerdi diye. Onlar için yalan kelimesi farklı bir anlam taşıyordu. Gelmeyeceklerini bildikleri halde inanmışlardı ailelerinin geleceklerine. Umut etmişlerdi... Onlar için yalan kelimesinin anlamı umuttu. Geçmişlerinin tozlu ve karanlık sayfalarına rağmen hala ayakta ve hala güler yüzlüydü onlar. Çılgınlardı biraz,biraz manyak ve mükemmeliyet kelimesinin vücut bulmuş hali kadar da güzel... Dört yakışıklı genç. Geçmişlerinin tozlu ve karanlık sayfaları peşlerini bırakmamıştı,hala karanlık ve tozlu sayfalardan ibaretti hayatları. Bu sekiz kişi birbirini tamamlayan yapboz parçaları olacaklar mıydı? Geçmişinin tozlu ve karanlık sayfalarını atlatmış kızlar,hala karanlık olan bu dört kişiyi o karanlıktan kurtarabilecekler miydi? Her şeyi zaman gösterecekti. Sadece zaman,belki biraz da aşk...? Kapak tasarımı için theillegalturuncu'ya çok teşekkürler. *Küfür İçerir* 08.05.2018 Genç Kız Edebiyatı #3 24.04.2018 Genç Kız Edebiyatı #4 18.04.2018 Genç Kız Edebiyatı #5 ❗️TAMAMLANDI❗️

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "... cevap hep sen oluyorsun,'' dedim ve gülümsemeye çalıştım. Yanaklarımın üstünden süzülen gözyaşlarımı hissedince silmek için elimi kaldırdım. Tam yanağıma götürecekken Demir benden önce davrandı ve başparmağını yanağımda ve gözümün altında gezdirerek gözyaşlarımı sildi. Avucunu açtı ve başımı onun avucuna yaslamama izin verdi. Bu kitap KARANLIK LİSE serisinin ikinci kitabıdır.Önce ilk kitabı okumanız tavsiye edilir. Karanlık Lise serisi Epsilon Yayınevi ile tüm kitapçılarda! Karanlık Lise ve Karanlık Lise 2'yi tüm kitabevlerinden ve internetten satın alabilirsiniz. Bu yolda hiçbir zaman desteğini çekmeyen, daima yanımda olan Gölge Ailesi'ne çok teşekkür ediyorum. Sizler benim ikinci ailemsiniz. Sizleri çok seviyorum. Twitter: @alyaoztanyel Facebook: Karanlık Lise sayfası, Alya Öztanyel sayfası

""Her şeyden habersiz 17 yaşında bir kız. Suçsuz ve çok masum. Sadist bir Mafyanın ellerinde. Ona neden böyle davrandıklarını bilmiyor... Mafya ona yaptıkları yüzünden pişman olursa, Damla onu affedecek mi??

Sana bakmak canımı acıtıyor.Neden böyle olmak zorunda Rüzgar? Papatyaların canı acımak zorunda mı hep? Hiç bir papatyanın canı acımaz İnci. Yalnızca....Senin canın acır,çünkü sen ait olduğun topraklarda değilsin.Seni kopardım ben toprağından. Sen güzel bir papatyaydın ufaklık.Bense bencil bir adam.Sen güzeldin,bense bencil.Seni topraklarından kopardım,öleceğini bile bile.Dedim ya ben bencil bir adamdım,sen ise güzel bir papatya. Beni kendi gökyüzüne dik o zaman,beni oraya göm.Ait olduğum yere. Ben bir tek senin papatyan olacağım buzul adam.Bir tek senin karanlık gecende solacağım.Olmayan ruhunu bana kiralar mısın? Gel,buyur.Yalnız kusura bakma ruhum biraz dağınık bu aralar. Oturacak yer yok,belki ayakta duracak kadar...