Oficjalne tłumaczenie drugiej części Dear Draco zatwierdzone przez autorkę. Pierwszą część Dear Draco znajdziecie na moim profilu. Oryginał: malfoyuh

Oficjalne tłumaczenie fanfiction "Dear Draco" zatwierdzone przez autorkę. Oryginał napisany przez malfoyuh. Link: https://www.wattpad.com/story/65144436-dear-draco DD2: https://www.wattpad.com/story/253183445-dear-draco-2

Co się stanie, kiedy w najgorszym momencie twojego życia, wszyscy na kim Ci zależy odwrócą się od Ciebie? Kiedy zostaniesz całkiem sam ze swoimi problemami i z wyniszczającym cię uczuciem od środka? Co się działo w Hogwarcie po wojnie? Co się stało z Hermioną i jej przyjaciółmi? Jak przeżyją czekające ich zmiany? Pokonają, czy poddadzą się największej magii na świecie? OPOWIADANIE ZAKOŃCZONE

Malfoya i pannę Granger nie łączyło absolutnie nic wyjątkowego. I może ich chłodna relacja taką by pozostała, gdyby dom Salazara zwyczajnie nie zwariował! Nierozważny związek Ginny Weasley, pełna namiętności relacja Harry'ego ze Ślizgonką, specyficzne kontakty Rona, z najpiękniejszą dziewczyną w Hogwarcie - to wszystko coraz bardziej popycha zagorzałych wrogów ku sobie i w końcu... nie ma już czemu się opierać. Hermiona i Draco przekroczą tą subtelną granicę między nienawiścią a miłością... Jednak zanim to nastąpi, pozwól sprawić tej opowieści, że zwariujesz. A z tobą, cały dom Salazara. *wiek i wygląd sióstr Greengrass nie jest zgodny z kanonem #1 in DRAMIONE category #1 in Blinny category #1 in Hansy category

❝ Harry Potter najbardziej na świecie cenił swoich przyjaciół i wiedział, że jeśli mogła istnieć jedna rzecz, z którą nigdy nie mógłby się pogodzić, byłaby to strata któregoś z nich z jego winy. Dlatego gdy nadchodzi moment, żeby w końcu wyruszyć na podróż w poszukiwaniu horkruksów, opuszcza Rona i Hermionę, wierząc, że zapewni im w ten sposób bezpieczeństwo i decydując się samemu zgładzić Lorda Voldemorta. Ach, no i idą Święta. · Opowiadanie powstało na podstawie serii książek J.K. Rowling, „Harry Potter" i znajdują się w nim nawiązania do właśnie KSIĄŻEK, nie FILMÓW, dlatego niektóre momenty mogą dla czytelnika niezapoznanego z ich treścią wydawać się nie do końca zrozumiałe. · Nie zgadzam się na jakiekolwiek kopiowanie tego fanfiction. Wszystkie próby przepisywania go, będą zgłaszane. · FOLLOWMAGIC © Christmas 2020

- Jesteś arogancki, egoistyczny, wredny... - I do tego przystojny. - skończył za ciebie. Spojrzałaś na niego wściekła, chociaż wiedziałaś, że miał rację. Był cholernie przystojny. - W co ty grasz, Malfoy? - zapytałaś, kiedy był naprawdę blisko ciebie. - W to samo co ty. - wypowiedział te słowa ze swoim łobuzerskim uśmieszkiem i wpił swoje usta w twoje. *Opowiadanie pisane w drugiej osobie, bo było mi tak jakoś wygodniej. Mam nadzieję, że wam się spodoba.💕 **korekta będzie po wstawieniu wszystkich rozdziałów, więc mogą się pojawiać jakieś błędy

Pamiętała, gdy pierwszy raz ujrzała jego szczery uśmiech, tak wyjątkowy, niespotykany. Pamiętała, gdy pierwszy raz zobaczyła znak na jego przedramieniu, stworzony bólem i męką. Pamiętała, gdy pierwszy raz otworzył przed nią serce, nie uprzedzając, że kolejnego nie będzie. Draco Malfoy czuł, jakby stracił całe swoje życie w dniu, gdy zmuszony został pokłonić się przed Czarnym Panem. Był zagubiony, przytłoczony ciężarem, którego nie potrafił udźwignąć. Najsłabsze ogniwa wygasają najszybciej, a chłopak był tego idealnym przykładem, choć pewna dziewczyna robiła wszystko, by ten płomień podtrzymać. #1 draco - 15.05.2020 #1 ff - 30.09.2020 #1 dracomalfoy - 1.10.2020 #1 draco - 4.11.2021

Draco Malfoy? Pamiętam go. Ślizgon, ale tylko w teorii. Nie pasował do nich, był za słaby. Nazywali go też Śmierciożercą, ale tylko idioci, którzy go nie znali, czyli tak naprawdę cały świat. Znałam go trochę z innej strony. To oni wykorzystywali go i jego słabości. Był jedynie pionkiem w ich grze, marionetką podległą swym panom. Służył im, nawet myśląc, że występuje przeciw nim. Nie miał szans w tej nierównej walce. Pamiętam też jego rany po żyletce. Pamiętam nawet te chwile, w których zamykał drzwi, siadał na podłodze i płakał, pozwalając by łzy bezradności spływały po jego bladych policzkach. Pamiętam też jego ostatni uśmiech, gdy na mój widok lekko uniósł lewy kącik ust... Powtarzano mi, że najsłabsze ogniwa wygasają najszybciej. On był tego dowodem.