Μεταξύ μας τώρα, η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι η πιο εκνευριστική απ όλες του έτους. Κάθε πέρυσι και καλύτερα λέει ο απλός λαός και η Αλίσια το ζητωκραυγάζει στο διαμέρισμά της όποτε βρίσκει ευκαιρία. Την ίδια ώρα, κάπου στην πόλη, ο Έλβις σαν άλλος Σκρουτζ αλλά για την γιορτή των Ερωτευμένων, θέλει να αποφύγει κάθε επαφή με την πραγματικότητα στις 14 Φλεβάρη. Τουλάχιστον μέχρι εκείνο το παρατράγουδο με τους ερωτευμένους να τελειώσει. Η Αλίσια και ο Σκρ-, Έλβις, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να καταστρέψουν πια τον Άγιο Βαλεντίνο ύστερα από μια τυχαία εντελώς συνάντηση. Τελικά, καταλήγουν σε μια συνεργασία. Στοιχήματα πέφτουν τώρα: Ποιος θα ερωτευτεί πρώτος ποιον;

Τι κι αν είμαστε όλοι αμφιθυμικοί; Τι κι αν υπάρχει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο νησί της Αμμουλιανής που έχει σε κάθε συρτάρι και σε κάθε αφράτη λευκή πετσέτα σκέψεις μιας αμφιθυμικής; Μα ας τα πάρουμε από την αρχή... Αμφιθυμία: όταν ένα άτομο διακατέχεται από δύο αντικρουόμενα συναισθήματα. Ας παλέψουμε λοιπόν μέσα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Είτε μόνη... είτε με παρέα.

Το μακρινό πια 2010, ο Φίλιππος, ένας εικοσιτετράχρονος άνεργος γραφίστας, παραλαμβάνει ένα λάθος δέμα που αντί για τα εργαλεία της δουλειάς περιέχει τα παλιά, σκονισμένα σημειωματάρια μιας άγνωστης που, σύμφωνα με την διεύθυνση, μένει στην άλλη άκρη της χώρας και πολύ πιθανόν τα δικά του πράγματα να βρίσκονται στα χέρια της. Οι ταχυδρομικές έχουν ήδη κλείσει λόγω καλοκαιρινής άδειας, κι ένα τηλεφώνημα από την μητέρα του τον κάνει να θέλει να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Γι'αυτό αποφασίζει να πάρει το επόμενο λεωφορείο προκειμένου να λύσει ο ίδιος το μπέρδεμα. Με το ταξίδι να διαρκεί μια ολόκληρη μέρα, η περιέργεια και η βαρεμάρα τον οδηγούν στην ανάγνωση των δύο ημερολογίων από το ακόμη πιο μακρινό 1997, της Λυδίας Βυρώνη. Έτσι γίνεται μάρτυρας σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα κι όσων δεν έμαθε ποτέ κανείς για αυτόν, καθώς ανακαλύπτει πράγματα για το παρελθόν του που δεν γνώριζε. « Μέχρι να πάψουν να υπάρχουν καλοκαίρια...» - Ένα πάντρεμα Βόρειου και Νότιου Αιγαίου, δύο κόσμων τόσο ίδιων μα συνάμα τόσο διαφορετικών.

«Γιατί η ελευθερία ήταν κάποτε, λένε αυτοί οι παλιοί, δείγμα πολιτισμού και δικαίωμα αναφαίρετο του ανθρώπου. Θα μου πεις, η ελευθερία σαν αεράκι μπορεί κάποια στιγμή να σε βρει και με μορφές που δεν φαντάζεσαι, να πάρει και να σε σηκώσει στον διάολο. «Φαντάζομαι όμως, πως για να είσαι εδώ, θες να το προσπαθήσεις πολύ. Είσαι νέα, το μυαλό σου τρέχει. Ένα αγρίμι μέσα στο πλήθος που πάει αντίθετα με εσένα. Για πες μου όμως, πώς έφτασες μέχρι εδώ; Μόνη; Αποκλείεται. Η βάση στην οποία στηρίχτηκες είναι ίδια με εμένα Ηλέκτρα. Όλοι έχουμε αφήσει το ίχνος σε αυτή τη σάπια ζωή, αυτό το ίχνος που ουρλιάζει και καίει τώρα τα δάχτυλά σου. Τους εμπιστεύεσαι, μα εγώ ξέρω. Εγώ τους δημιούργησα και κάθε εγώ θα τους δίνει ελπίδα και θα την παίρνει μακριά. «Μιλάς για ελευθερία του λόγου, μιλάς για δικαιοσύνη για ένα έγκλημα και πού είναι αυτό; Πότε έγινε; Ποιοι οι θύτες, ποια τα θύματα; Ποια η απόδειξή σου; Τώρα καταλαβαίνεις; Η δικαιοσύνη όπως τη νομίζεις πέθανε, εκείνη τη μέρα και κάθε προηγούμενη και κάθε επόμενη. Απλά, προχώρα όπως οι υπόλοιποι, στην ίδια σελίδα της ιστορίας.» Πολιτικό-κοινωνικό.

Εγώ, εσύ και ένα καλοκαίρι. ⭑･ﾟﾟ･*:༅｡.｡༅:*ﾟ:*:✼✿　　✿✼:*ﾟ:༅｡.｡༅:*･ﾟﾟ･⭑ Η Αμάρυλλις, μια ζωγράφος που άλλοτε έβλεπε τον κόσμο μέσα από τις πιο φωτεινές αποχρώσεις του, επιστρέφει στη Γαύδο αναζητώντας γαλήνη· μια γαλήνη που η ζωή της στέρησε με τρόπο κατακλυσμιαίο. Ο Μιχάλης, ένας άνδρας που είχε μάθει να θριαμβεύει, βλέπει τον κόσμο του να διαλύεται, μόνο και μόνο για να καταλάβει πως δεν του ανήκε ποτέ. Στρέφεται ξανά στη δουλειά του, στο επόμενο μεγάλο έργο του -κι αυτό το έργο τον φέρνει στη Γαύδο. Εκείνη είναι το λευκό, εκείνος το μαύρο. Και το μαύρο, πάντοτε, μοιάζει ικανό να καλύψει το λευκό. Εκτός κι αν το λευκό προλάβει να λάμψει, να το διαπεράσει, να το μεταμορφώσει. Και τότε... γεννιέται το γκρίζο. Shoutout στην @kastadiaverse για το εξώφυλλο.

Τα φιλιά της είχαν γλυκιά γεύση από ρακόμελο και την πίκρα του τσιγάρου του. Τα μάτια της έκρυβαν το ομορφότερο χρυσό ηλιοβασίλεμα της Νάξου. Μικρή ιστορία. Περιέχει ερωτική σκηνή. All Rights Reserved ® Copyright © 2022 Despw, DL

«Ντάρια δεν γίνεται να με φιλάς.»η φωνή του βγήκε περισσότερο βραχνή από όσο υπολόγιζε και είχε σχεδόν ανατριχιάσει. Τι στον διάολο; «Γιατί;»τα μάτια της γυάλιζαν στα δικά του, φαινόταν ικανοποιημένη. «Γιατί είπαμε ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση. Δεν πρέπει να ξανά γίνει αυτό, εντάξει;» *** Ο Κωνσταντίνος Ιωάννου ήξερε πως ήταν η πιο απαιτητική υπόθεση που είχε αναλάβει ποτέ. Ο στόχος του ήταν να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα εμπορίου λευκής σαρκός και ήταν σίγουρος πως μπορούσε να δράσει καθαρά επαγγελματικά, όπως πάντα. Μέχρι να μπει στη ζωή του η Ντάρια, η κοπέλα που του δίνεται ως δώρο και θα τον κάνει να πάρει την υπόθεση πιο προσωπικά από κάθε άλλη φορά. Πρέπει να μείνει μακριά της αλλά ποτέ δεν ήταν άγιος και δε θα γινόταν σίγουρα μαζί της...

Η Ήβη είναι στο τελευταίο έτος της σχολής της, Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση, μια σχολή που δεν της κέντρισε ποτέ το ενδιαφέρον. Είναι εσωστρεφής, απαισιόδοξη, έχει χίλια δύο προβλήματα και φοράει διαφορετικά παπούτσια στο κάθε πόδι. Ο Αχιλλέας, ένα παλληκάρι σαν τα κρύα τα νερά που δεν ξέρει πού του πάνε τα τέσσερα, έχει έναν στόχο στη ζωή του, μα δεν ξέρει πώς να τον πιάσει. Ψάχνει για μια περιπέτεια που θα τον οδηγήσει εκεί ακριβώς. Την βρίσκει στα όμορφα μάτια της Ήβης και στο περίεργο μυαλό της. «Ένα αριστούργημα.» -Είπε κάποτε κάποιος. Προσοχή: περιέχονται αναφορές σε έντονα ψυχολογικά συμβάντα και ενδέχεται να υπάρχουν λίγες σεξουαλικές σκηνές. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. All Rights Reserved ® Copyright © 2020 the damn year Despw, DL

Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// 2022

"How long is forever? Sometimes, just one second" ~Lewis Carroll, Alice in Wonderland~ Μέρος 1ο "η ελευθερία" "Σε θέλω.. απλά θέλω και άλλες" Μέρος 2ο "η καριέρα" "Οι άνθρωποι συνήθως δεν πετυχαίνουν γιατί ανταλλάσσουν αυτό που θέλουν περισσότερο με αυτό που θέλουν εκείνη την στιγμή" Μέρος 3ο "η υποκρισία" "Δεν θα είστε μαζί για μια ζωή. Δεν είναι αυτή η κοπέλα για εσένα. Τελείωσε το μαζί της και προχώρα παρακάτω. Ο πρώτος έρωτας δεν είναι και ο τελευταίος"