𝓕𝓪𝓻𝓮𝔀𝓮𝓵𝓵, 𝓶𝔂 𝓵𝓸𝓿𝓮, 𝓾𝓷𝓽𝓲𝓵 𝔀𝓮 𝓶𝓮𝓮𝓽 𝓪𝓰𝓪𝓲𝓷 𝓼𝓸𝓶𝓮𝓭𝓪𝔂, 𝓼𝓸𝓶𝓮𝔀𝓱𝓮𝓻𝓮. Lyra και Aidan. Aidan και Lyra. Εκείνος, κάπου ανάμεσα στον παράδεισο και στη γη. Εκείνη, κάπου ανάμεσα στη μοναξιά και τον έρωτα. Χάθηκαν για πάντα, χάθηκαν τόσο ξαφνικά αλλά η αγάπη μεταξύ τους ποτέ δεν σταματάει. Ακόμα κι αν τους χωρίζει η ζωή, εκείνοι κάποτε, κάπου θα ξανασυναντηθούν.

Αγαπητό ημερολόγιο, Η ζωή μου είναι σαν την όγδοη σεζόν του Game Of Thrones... ένα απογοητευτικό, ελεεινό μπάχαλο. . * ✦ . ⁺ . 𝐁𝐞 𝐢𝐧𝐬𝐩𝐢𝐫𝐞𝐝, 𝐛𝐮𝐭 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐜𝐨𝐩𝐲. 𝐁𝐲 _𝐯𝐚𝐬𝐢𝐥𝐢𝐤𝐨𝐬 | 2020

𝓘'𝓶 𝓸𝓯𝓽𝓮𝓷 𝓼𝓲𝓵𝓮𝓷𝓽 𝔀𝓱𝓮𝓷 𝓘'𝓶 𝓼𝓬𝓻𝓮𝓪𝓶𝓲𝓷𝓰 𝓲𝓷𝓼𝓲𝓭𝓮. Ανοίγω το παράθυρο και βλέπω το ηλιοβασίλεμα. Πως γίνεται όμως να μην νιώθω τίποτα; Ή μάλλον νιώθω ένα κενό. Χρόνια τώρα. «Αγόρι μου, θες να φάμε μαζί; Έχουμε καιρό...» με ρωτάει ο παππούς μου ο οποίος δειλά μπαίνει στο δωμάτιο μου. Πάλι δεν πεινάω. Πάλι θέλω να μείνω μόνος. Πάλι θέλω να εξαφανιστώ από αυτόν τον κόσμο. «Όχι παππού. Δεν πεινάω. Μάλλον θα πρέπει να φας πάλι μόνος σου» του λέω κοιτώντας έξω. «Αγόρι μου, ο γιατρός είπε να τρως. Έλα κάτω μαζί μου. Κι ας φας μόνο δύο μπουκιές» μου λέει και καταλαβαίνω πως τον απογοητεύω από τον τόνο της φωνής του. Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Ο Tristan Ford αυτό κάνει συνεχώς. . . . . . Η ιστορία περιγράφει την ζωή του Tristan Ford ενός έφηβου ο οποίος αντιμετωπίζει το τέρας της κατάθλιψης και του αυτοτραυματισμου. Μοναδική του οικογένεια ο παππούς του, με τον οποίο τον συνδέει παραπάνω από μια σχέση αγάπης. Ο Tristan έχει χάσει την παιδική του ηλικία, την ψυχική του υγεία και την ηρεμία του. Θα ξανασυναντησει την ευτυχία ή θα βουλιάξει στην δυστυχία;