Een verhaal met nog meer drama, relaties en badboys die eens zouden stoppen met zo bad te zijn! (voltooid) ___________________________________________ "The badboys baby" is het tweede deel van mijn boek "Badboy vs Goodgirl". ___________________________________________ Pov. Claire Ik kijk naar de zwangerschapstest en laat hem vallen. Dit kan niet! Dit kan niet waar zijn! Niet begrijpend zit ik machteloos op de grond. Ik weet niet of ik blij moet zijn of verdrietig. Er groeit een echt leven in mijn buik. Ineens begin ik te huilen. Er groeit een echt leventje in mijn buik! Melissa, mijn tweelingzus, legt steunend haar hand op de mijne. 'Het komt allemaal goed, ik beloof het je', zegt ze. Ik droog mijn tranen en sta op. Dan kom ik Reece tegen. Hij ziet dat ik gehuild heb. 'Wat is er prinses?', vraagt hij niet begrijpend. Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek. Hij komt dichterbij om me een knuffel te geven, maar voordat hij dat kan doen ziet hij de zwangerschapstest in mijn handen. 'Fuck', hoor ik hem nog zeggen. ___________________ 1 Augustus 2018 - 11 April 2020 (voltooid) Cover by @isabelanne_

(Voltooid) (*Bevat expliciet materiaal) _______________________________________ Pov. Claire Ik sta in de rij bij de cafeteria op mijn eerste dag op mijn nieuwe school. Ik schrik wanneer ik een lage stem in mijn nek hoor mompelen. Het meisje voor me vertrekt haastig, voordat ze klaar is met eten pakken. Ik frons en wil een stap naar voren doen in de rij, maar niet voordat ik een hand op mijn schouder voel. 'Hey prinses, mag ik even?' vraagt de jongen. Ik blijf ongelovig staan en weerhoud een wenkbrauw op te trekken. 'Aan de kant.' Nu lager, terwijl zijn bruine ogen verdonkeren. Ik schud mijn hoofd en schenk een blik aan de rest van de kantine. Is iedereen gek geworden? Aan de kant schuiven omdat Mr. Badboy dat wil? Het is muisstil en alle kraaloogjes staan op ons. Op mij. Ik draai me om, om toch eten te pakken. Ik schaam me als ik merk dat mijn handen trillen als ik eten op mijn dienblad schuif en maak dat ik wegkom. Nog geen vijf stappen word ik onderschept en houdt hij mijn pols beet. Het dienblad trilt, maar ik houd stand. Ik recht mijn rug en forceer mezelf in zijn ogen te kijken. Godver, dat zijn mooie ogen. De soort ogen waarin je in verdrinkt. Maar ik kan dat niet laten merken, mijn gezicht staat koel. Ik hoop dat niemand me ziet trillen. Hij kijkt vermaakt. 'Pas op,' zegt hij zacht, in zijn stem een hint van een waarschuwing. Dan laat hij los. Ik klem mijn kaken op elkaar. Alles draait natuurlijk weer om hem. Ik ken zijn type. Ik grijp zijn pols beet en zet mijn nagels in zijn huid. De schaduw van pijn, een flikker op zijn gezicht, maakt me glimlachen. 'Ik laat mij door niemand kleineren,' grom ik en draai zijn pols in een ongemakkelijke richting. 'Begrepen?' Hij grijnst. 'Oh, prinses, dit is nog maar het begin.' Mijn adem stokt en ik laat hem verrast los. Maar zijn grijns rijkt alleen maar verder. 24 Januari 2018 - 29 Juli 2018 (voltooid)