Kendi zamanından geçmişe giden başarılı ve asi bir doktor... Allah'tan başka hiç bir şeyden korkmayan bir bey oğlu...

Yıl 1521. Askerlerin, halkın ve dahi onu tanıyan herkesin tahta çıkmasını beklediği Şehzade Mehmet. Bir elinde adaleti bir elinde merhametini kendisine kalkan olan kullanan Şehzade Mehmet hain bir tuzak sonucunda sancağa çıkmadan önce öldürülür. Kader değişmiştir. Hakkı olan taht sahibine teslim edilmemiş gelecek sonsuza dek değişmiştir. Bu kanlı yıllar tarihin altın sayfalarına yazılarak nesilden nesle aktarılır. Asıl olması gereken kader gerçekleşmemiş, sonsuza dek sürecek olan kader değişmiştir. Yıl 2022. Mimarlık fakültesi son sınıf öğrencisi olan Akça Yenilmez. Hayatında yer şey kusursuz bir biçimde devam ederken okulundan mezun olup sevdiğiyle beraber olacağı bir gelecek hayal etmektedir. Ne yazık ki bu hayalleri uzun sürmez. Yağmurlu bir günde sevgilisi Mirza ile sevgilisinin hazırladığı sürprize giderken geçirdikleri trafik kazası sonucu Mirza hayatını kaybeder. Akça'nın kusursuz olarak gördüğü hayatı tepetaklak olmuştur. Bu dünyada en çok sevdiğiniz insanın hayatını geri döndürme şansınız olsa koşulsuz şartsız kabul eder misiniz? Ölmüş olan birini kendi canınızdan olmak pahasına yaşama döndürür müsünüz? Akça bunun ihtimali ile karşılaştığında hiç düşünmeden kabul eder. Sevgilisi Mirza'yı hayatı döndürmek için her şeyi yapmaya hazırdır. Ölmeye bile hazır olduğunda tahmin bile edemeyeceği bir şey olur. Artık 2022 yılında değildir, 1521 yılındadır. "Bir ruh girdiği ilk bedende hak ettiği kaderi yaşamazsa gireceği hiçbir bedende farklı bir kader yaşayamaz." "Her ölüm herkes için bir son değildir." "Benim ölümüm sonum değil başlangıcımdı." İlk Yayınlanma Tarihi:03.03.2023 #1 yolculuk #1 osmanlı #1 ikincisans #1 paralelevren #1 geçmişedönüş #1 topkapısarayı #3 kaza #3 sehzade #3 tarihkurgu

"Sana benimsin demedim mi?" Ondan uzaklaşmaya çalıştım ama izin vermiyordu beni kendine daha çok yaklaştırıp gözlerini, gözlerime dikti. "Artık bir daha benden kaçmayacaksın Gökçe yoksa seni değil ama aileni öldürürüm duydun mu? Hiç acımam!" diyerek kolumdan tutarak beni sürüklemeye başladı. "Bırak beni! Lütfen! Bırak beni!" "Sus artık sus sana SEN BENİMSİN diyorum anlamıyor musun?" Elinde ki silahı beline sokmaya çalışıyordu ben de ondan önce davranıp silahı elime aldım mafya bozuntusu şaşırmıştı silahı ona doğrulttum üzerime doğru geliyordu. "Gelme vururum bak yaklaşma." O beni hiç duymuyor üstüme gelmeye devam ediyordu ben de ondan kaçmıyor silahı ona doğru tutuyordum yanıma yaklaşıp silahı kalbine doğru koydu ne yapıyordu bu manyak herif? Kaşlarını kaldırdı. "Vursana hadi neyi bekliyorsun? Benden kurtulabilmen için tek şansın var güzelim o da beni öldürmek." 𝐺ö𝑘ç𝑒 Ö𝑧𝑑𝑒𝑚𝑖𝑟 & 𝐺ö𝑘𝑡𝑢ğ Ö𝑧𝑘𝑎𝑦𝑎

Hayata, dertlere, sıkıntılara kısa bir mola! Azıcık gülmek isteyenler buraya :)

(Mahallemin Polisi hikâyemdeki yan karakterler olan Kurşun ve Nergis'in hikâyesidir! Bağımsız olarak okuyabilirsiniz ^^) Derin nefesler alıp sımsıkı yumduğu gözlerini mümkünmüş gibi daha da sıktı. Biliyordu, buradaydı. Konuşmasına gerek yoktu. Ses çıkarmasına gerek yoktu. Varlığı, bütün her şeyi bir kenara itip ruhunun yanında yer alırken sese gerek yoktu. Nergis, onun geldiğini her zaman hissederdi. Öyle ki Sevda'nın çoğu zaman ona bu konuda takılmasına bile razı olurdu. Öyleydi çünkü. Nedeni veya nasılını bilmiyordu sadece Kurşun geldiğinde Nergis hissediyordu. Sevmek, ne bela bir şeydi böyle. "Nergis." O kulaklarından hiç çıkmayan tok sesi yağmurun sesine karıştığında gözyaşlarına inat başını dikleştirdi ve göz kapaklarını araladı. Gözleri Kurşun'un pişmanlık, utanç ve daha birçok duyguyla harmanlanmış gözlerini bulunca dudakları sanki duygularına inat yukarı kıvrıldı. Mutlu muydu? İnsan sadece mutluluktan mı gülümserdi? Hayır, bazı gülümsemeler içindeki acıyı dışarı vurmak için vardır. Gözyaşı mutsuzluğa, gülümseme mutluluğa esir edilmişti. "Gerçek mi?" Sesini zar zor sindiği derinlikten çıkarıp konuştuğunda Kurşun'un başını önüne eğip yutkunmasını izledi. Söze gerek yoktu işte. Duruşundan anlıyordu artık onu. Genç kızken kalbine işleyen adamı tanımaz mıydı?

Bartu: Sigara zararlıdır Anonim: Senin gibi mi ? ‐ Başlangıç tarihi: 27.09.19 ‐ Bitiş tarihi: 20.04.20 2019 | lostrains

01.08.2017 ~ Genel Kurgu içinde #13 Arabasının içinde bekleyen Altan açılan kapıyı görünce hemen çıktı arabadan ama gelen sadece Zümrüt'tü. O an aklına gelen sadece, kızın neden bu halde dışarıya çıktığıydı. Ama kızın aklına bile gelmemişti evden çıkarken üzerine kalın bir şeyler almak. Altan hemen arabaya dönüp yan koltukta duran paltosunu alıp yanına gelen kızın omuzlarına bıraktı usulca. 'Niye böyle çıktınız?' Üzerindeki paltodan yayılan erkeksi koku doldu kızın genzine. Öyle derin bir nefes çekmişti ki içine artık ömrü boyunca gitmezdi o koku burnundan. 'Şey ben, bir an acele ile çıkıverince unutmuşum.' Adamın sesinde bariz hissedilen şefkatle kalbi ikiye katlandı kızın. Bu sert bakışlı adam kendisini mi düşünüyordu? Sonra devam etti sözlerine. 'Tuana uyuya kaldı da, ben onu haber verecektim. Kıyamadım uyandırmaya, dilerseniz bu gece yanımda kalsın. Yarın okula birlikte gideriz.' Adam kulaklarına ulaşan yumuşak sesle mest olmuş vaziyette dinledi Zümrüt'ü. 'Rahatsız olmayın. Tuana geceleri çok uyanır.' 'Olur mu hiç öyle şey, ne rahatsızlığı. Ben bakarım kızıma, uyanırsa ben de uyanırım tabi.' Adam kızın dilinden dökülen 'kızım' kelimesinden ötesini duymamıştı. Öyle isterdi ki bu dilden dökülen kızım lafı kendi kızlarına da söylensin. Şimdi içinden geçirdiği her temenni bir bir yazılıyordu kader sayfasına bu güzel yürekli, güzel seven adamın. Yayın tarihi 28.11.2016 Bitiş tarihi 02.07.2017 03.07.2017 ~ Genel Kurgu içinde # 25 21.07.2017 ~ Genel Kurgu içinde # 16 01.08.2017 ~ Genel Kurgu içinde # 13 26.08.2017 ~ Genel Kurgu içinde # 20 *Wattpadde, Mabedim isminde yazılan ilk ve tek kitap*

Genç kızın yeni taşındığı eve bir mektup gelmişti. Mektupda askerdeki bir gencin aşk hayalleri yazıyordu. Sorun şuydu, o mektuplar lise son öğrencimize değilde, evin eski sahibine geliyordu. Peki ya bir gün genç kızımız mektuplardan fazlasıyla etkilenip, "Bana'da aşık olur musun?"yazıp yollarsa?

Hayata dair büyük umutları olan, en büyük hayali üniversite okuyup meslek edinmek ayaklarının üzerine sağlam basmak olan, Karadeniz kadar hırçın, dik başlı ve inatçı, güzeller güzeli çimen gözlü, henüz 19 yaşında bir genç kız, Elif... Daha küçücükken yüreğine ektiği aşk tohumunu yıllar geçtikçe büyütüp adını da Elif koyan, yüreği lal olmuş da Elif diye tutuşan, herkesin gördüğü ama bir Elif'in göremediği, 24 yaşında yakışıklı bir delikanlı, Barış... Barış ne kadar sevdiyse Elif o kadar nefret etti! Barış ne kadar beklediyse Elif o kadar sırtını döndü! O kendini bildi bileli hep Elif'i sevdi, Elif diye yandı. Peki Elif ve Barış anlaşmalı evlilik yapıp aynı evi paylaşmak zorunda kalırsa neler olur dersiniz? Barış Elif'e sevilmeyi sonuna kadar tattırmışken; sevmeyi de öğretebilir mi? Onun duvarlarını yıkmayı başarır mı ya da pes edip kendisi mi yıkılmaz duvarlar örer onunla arasına. Ne dersiniz; Elif'in nefretinden büyük bir aşk doğar mı ? Not:Wattpad'de bu isimle yazılan ilk hikayedir. Başlangıç tarihi : 19.02.2019 Kapak tasarımı @bsudeee 🌸 #1 romantizm (21.09.19) 🙏🏻😍 #1 elif (28.09.19) 🙏🏻😍 #1 barış , #1murat , #1 nese (30.09.19) 🙏🏻😍 #1 atalay (16.12.19) 🙏🏻😍 #1 tuana (24.06.20) 🙏🏻😍 #1 umut (19.07.20) 🙏🏻😍

Kiraz Mahallesinin yaralı abisi Halit ve masum kızımız Nazenin'in hikayesi... Başlama Tarihi : 2017