EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

17. yaş gününde Melisa, ailesi hakkında öğrendiği gerçekle ne yapacağını bilemez ve bir süreliğine İstanbul'dan İzmir'e giderek ablasıyla yaşamaya karar verir. Her şeyin daha iyi olacağını sanan genç kız, okulda karşılaştığı zorluklar karşısında ne yapacaktır? Genç Kız Edebiyatı #1 Genç Kız Edebiyatı #2 Genç Kız Edebiyatı #3 Her gün bir mücadeledir. ~31.08.2017 🥀 Bu kitap, 12.yaşıma ithaf edilmiştir. Kapak Tasarımı: @csnaber

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

İyi bir eğitimci olmak için, çok çalışarak istediği şehre gelen Hazan Füruzan Tütün'ün hayali, ülkedeki en iyi okuldan başarıyla mezun olup kariyer yapmaktır. Fakat İstanbul onun beklediği gibi değildir, dönüşü olmayan hatalar yapar ve istemediği biri olur. Büyük şehir, yeni bir okul, sancılı bir hayat. Geçerken öylesine çarptığı biri hayatını değiştirecektir. Hazan; aşk, arkadaşlık, cinsellik, intikam gibi peşinde olmadığı duygulara kapılır ve genç kız olmanın zorluklarıyla yüzleşir.

05**: 80 80 160 05**: Allah neler yaratmış 05**: Baksırın olayım giy beni 05**: Duvardan duvara vur beni ----- Mizah ve bol kahkahalı kitapları seviyorsan seni bekliyorum 🤍 yayım tarihi= 21.10.2020

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

18 yaşındaki güzeller güzeli Avşar Hancızade evine bir daha geri dönmediğinde, herkes onun babasından intikam almak istediğini düşünür. Fakat babası, kızının başına bir şeyler geldiğini biliyordur. Bir zamanlar hayatını kararttığı eski polis, yeni gangster Hanzade'nin kapısını, bu kez yardım istemek için çalar. Onlar bir yandan geçmişteki sorunlarını hallederken, diğer yandan intikam almak isteyenin Avşar Hancızade olmadığını öğrenmeleriyle beraber tüm şehir karışacaktır. Çünkü bu iş bir kayıp vakası olmanın çok ama çok ötesindedir. Avşar Hancızade kendi kişiliğinin mi, babasının hatalarının mı kurbanı olmuştur? Yoksa yıllar öncesinden gelen ve derinden sinsice ilerleyen saplantılı bir aşkın mı? (Genç kız Edebiyatı / Gizem - Gerilim / Polisiye / Aksiyon / Dram / Suç / Psikoloji)

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

Avşar Hancızade şehre geri döner. Amacı, babasından kalan tahta geçip şehri yönetmektir. Fakat beklenmedik düşmanlar ve engeller onu zorlayacaktır.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."