Derin bir nefes çekti içine kız. Acı dolu oldu tabii. Pek sağlam bir akciğeri yoktu. Karşısındaki de nefes aldırıyor sayılmazdı. Daha çok kızın kalbini hızlandırmakla ve nefesini kesmekle meşguldü. Kız bu durumdan hiç memnun değildi. Kendini teslim ediyor gibi hissediyordu. Bunu 8 yaşından beri hiç yapmamıştı. Yapmak...
Gözlerimi tanımadığım bir yerde açmış ve daha hiçbir şeyi hatırlayamadan yabancı bir hayata sürüklenmiştim. Eğitimler, dövüşler, silahlar... her şey fazla ağır geliyordu. Bir yandan ayakta durmaya, diğer yandan hatırlamaya çalışıyordum. Yeni hayatımın "yasa adam"ına tutulduğumda ise her şey hem daha da zorlaşmış hem d...
Geçmişten kaçılamayacağını öğrenmiş iki gencin hikayesi... +Bu sefer yapacağım, diyerek başladım. Bu sefer emindim kimseye zarar vermeden yaşayabileceğime. İçimi kemiren suçluluk duygusunu daha fazla acı çekme korkusu, sevme korkumu ise karşımdaki adamın sevgisi bastırıyordu. Tek dokunuşumun her şeyi mahvedeceğini bil...
Çizdiklerimi hatırlayamıyor, yanlış görüyor ve en kötüsü bir adama doğru çekiliyordum. Daha neler döndüğünü anlayamadan mümkün olamayacak şeyler olmuş, sınır denilen şey yürürlülükten çıkmıştı hayatımda. Beni çepeçevre sarmalayan, aşk denilen bir duygunun içine düşmüştüm ve çektiğim acılar bile zevk verir olmuştu. Yay...
Sadece bir yıl sürecek bir hikaye... {Bir yıl dedim kendime, bir yıllığına gideceğim ve döneceğim. Ailemi bulacağım ve onlara kavuşacağım. Sonra da hayatıma kaldığım yerden devam edeceğim. Tabii her şey planlandığı gibi gitmiyordu. Her şey bizim istediğimiz gibi olmuyordu. Hiç beklemediğim şeyler oldu ve o bir yıl bit...
Babamın sırrını söylediğimde bozulmuştu on iki yıllık büyü. Geri dönerken büyüdüğüm yere, korku en baskın duygum olmuştu. O bakışları tekrar görmekten korkuyordum. Her şeyi çok özlemiştim ama korku diğer duygularımı bastıracak kadar güçlüydü. Fakat hiç anlayamamıştım, bakışlarıyla ne anlatmak istediğini. ●Zeynebim'e d...
En kötüsüdür evlat acısı... Bunu her zaman duyardım ama başıma geleceği fikrini aklımdan hep uzak tutmuştum. Ama düşünmemek olmasını engellemiyordu. Evlatlarım ellerimden kayıp giderken başka hiçbir şey gerçek hissettirmiyordu. Saf bir acı ruhumu çevrelerken tutunmam gereken dalı bile göremiyordum. Ama sonra öğrendim...