Gizemli bir grup... Onları merak eden bir topluluk... Güzel kızlar... Yakışıklı erkekler... Bilinmeyen gerçekler... Hayat her zaman sıradan değildir. Hiç beklemediğimiz bir anda neler yaşayacağımızı bilemeyiz. Biz bu hikayede sıradanlığın içindeki sıradışı hayatı anlatmaya hazırız... Peki ya siz?

11-B grubuna eklendiniz. +9054: Alya gruptan çıkma. Önemli bir konu var. Siz : Özelden yaz. Gruptan ayrıldınız. +9054 yazıyor... +9054: Sen voleybol takımında bu sene kaptansın. O gruba yeni antrenörü aldık. O yüzden çıkma. Siz : Gerekli mi? +9054: Evet. +9054 kişisini engellediniz.

-Tamamlandı- Bilinmeyen Numara: Buna inanmıyorum Bilinmeyen Numara: Aşkı hissedemeyen biri nefretide hissedemez Bilinmeyen Numara: Sen, etrafını nefretle izleyen sen. Bilinmeyen Numara: Nefretten haberdar olup diğer tüm güzel duygulardan nasıl bihaber olabilirsin? Bilinmeyen Numara: Buna inanmıyorum Bilinmeyen Numara: Son bir şey daha Bilinmeyen Numara: Bana nefretin ne olduğunu öğrettiğin için sana teşekkür ederim Bilinmeyen Numara: Senden nefret ediyorum Kuzey Alacalı Bilinmeyen Numara: Esenlikler dilerim

17. yaş gününde Melisa, ailesi hakkında öğrendiği gerçekle ne yapacağını bilemez ve bir süreliğine İstanbul'dan İzmir'e giderek ablasıyla yaşamaya karar verir. Her şeyin daha iyi olacağını sanan genç kız, okulda karşılaştığı zorluklar karşısında ne yapacaktır? Genç Kız Edebiyatı #1 Genç Kız Edebiyatı #2 Genç Kız Edebiyatı #3 Her gün bir mücadeledir. ~31.08.2017 🥀 Bu kitap, 12.yaşıma ithaf edilmiştir. Kapak Tasarımı: @csnaber

→tamamlandı İki kişi. Birbirini delirtmeye çalışan, birbirlerinden nefret ettiklerini sanan iki kişi. Bol derecede küfür içerir.

Bilinmeyen Numara: Selam Balım. Şimdi sen bana kim olduğumu sormadan söyleyim. Yeni sevgilin. Bilinmeyen Numara: Belki ilerde müstakbel kocan. Nehir: Ney? Bilinmeyen Numara: Kötü espirilerimi kendime saklıyorum ve sakine açıklıyorum. Bilinmeyen Numara: Kalbinde kocaman bir yer aç. Bilinmeyen Numara: Çünkü ben geliyorum. *Hikaye kapağı @Okeanosliterary tarafından yapılmıştır. Gerçekten çok beğendim teşekkür ediyorum. ❤*

İnsan nefesi her daraldığında geçmişi görür müydü? Neler yaşadığını silemeden ölüm ile yaşam arasındaki o ince detayda öylece bakabilir miydi tüm dünyaya? Araf, bunun adı araf. Arafta kalmak. Yaşadığını hissedemeyecek kadar ölü lakin ölemeyecek kadar da canlı olmak çok acıtır mı insanın ruhunu? Ruh bu, acır. Zaten insanın en çok da ruhu acır. Bırakalım şu bilimsel bilgileri bir kenara; ruhtur bu paramparça olur ama bir damla kanamaz. Ruhtur bu çürür ama bir parça kokmaz. Dışarıya geçirmez. Zaten insan en çok içinde yaşananlarla ölmez mi binlerce defa. Belki de doğduğumuz andan itibaren araftayızdır ve bunu ruhumuzun delinmesi ile anlarız. Aşk,sevgi,bağlılık,nefret,hüsran,hayal kırıklığı,sevinç,mutluluk,heves,güven... Tüm bu duygular insanı arafta bırakan detaylar. Peki bu hikayeyi arafta bırakan şey ne?

Kısık bir çığılık... Kesik bir nefes... Sessiz yalvarışlar... Saklandıkları o siyah duvarların arkasında bu sesleri duymamak için kulaklarını kapatan üç büyüyememiş adam... Yaşamdan gereken tekmeleri almış ve renkli duvarları yıkılmaya başlayan, her bir tuğlayı özenle boyayarak tekrar yerlerine yerleştirmeye çalışan üç genç kadın... Mutluluk ve sakinlikle başlayan bu üç hikaye, nefretle kavrulup, aşkla pişebilir mi? Yavaşça nefes alın... Alın... Alın... Şimdi sakince verin... Rahatlama hissi oluşmadıysa ciğerlerinizi birileri kurutmuş demektir. Şimdi size sorduğumuz sorunun cevabını bu kitapta bulabileceksiniz... (2 arkadaşın samimice ve acemice yazmaya başladığı ve ustalık yolunda emin adımlarla ilerledikleri eski adıyla Kamp Süprizi adlı bu hikaye sizden de bir parça taşıyor olabilir. Okumadan bilemezsiniz...)