Sinan Tümer; başarılı, insanın içini eriten ses tonu ve kusursuz diksiyonu olan bir spor spikeridir. Yurt dışında çalıştığı kanalda Beşiktaş'ına laf ettiği için canlı yayına gelen konuğuna kafa atıp, istifa eder ve Türkiye'ye dönmeye karar verir. Bütün spor camiası şerefli davranışıyla onu bu dünyaya kabul etmeye hazırken; aynı şeyi abisi, yengesi ve yeğeninin bakıcısı başarabilecek miydi? Resmi instagram hesabımız; @vurduveaskwattpad ⚫⚪

KİTABIMIZ RAFLARDA, TÜM KİTAPÇILARDAN ULAŞABİLİRSİNİZ. Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen kimsin ya? Adını bile bilmiyorum!" Dedi genç kız sinirle yanındaki adamı süzürken. Adam cevap vermemişti. Bu genç kızı daha çok sinirlendirmişti. "Hey, adını sordum?" Adam genç kızın yüzüne bile bakmadan arabayı sürmeye devam etti. "Kurt." Diye mırıldandı, sesi oldukça soğuktu. Genç kız ürktü, bu nasıl isimdi böyle? Tanımadığı bir yabancıyla nasıl yaşayacaktı? Üstelik bu adamın bir mahkûm olması genç kızın daha çok ürkmesini sağlıyordu. Yavaşça başını cama çevirdi, korkuyordu. Babası yanında yoktu ve çok korkuyordu. Ona ihtiyacı vardı, ondan başka hiç kimsesi yoktu... BİR KARADENİZ HİKÂYESİ... *** Karadeniz Serisi'nin ilk kitabıdır... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Özlenen Şenyüz 22 yaşında iri gözleri ve gülen yüzüyle sevimli ve sempatik bir kızdır, Yekta Ateşoğlu ise 27 yaşında yeşil gözlü, yumuşak kalpli bir işadamı. İki genç tamamen tesadüf eseri tanışırlar. Birbirlerini tanımaya ne zamanları olur ne de fırsatları. Özlenen farkında olmadan kalbini Yekta'ya bırakıp İstanbul'a döner. Yekta ise kalbini Özlenen'e verip İzmir'de kalır. Peki bu aşk böyle yaşanmadan yarım mı kalacak yoksa kader onları tekrardan bir araya getirecek mi? Ya sonra? Bir araya gelirlerse aşk onlarla mı olacak yoksa bekletilmedik olaylar zinciri onları başka başka yerlere savurup, önlerine yol ayrımlarımı çıkaracak? Aşk dediğin nedir ki? Bazen bir bakış, bazen de geçmişin tozlu sayfalarından sana "Ce e" yapan tanıdık bir yüz. Gerçek aşın ne olduğunu, kim bilebilir ki? Özlenen gerçek aşkını ararken, hayatının alt üst olacağının farkında bile değildi. Bizler altı üstünden daha güzel diyebilecek miyiz?... Hepsi ve daha fazlası hikayenin bölümleri içerisinde sizleri bekliyor. Keyifli okumalar diliyorum... Beğenmeniz dileğiyle... Sevgiyle ve sağlıkla kalın...❤️

"Genç kızdır bir başınadır dedik aldık seni mahalleye!" "Giyemesin bu mahallede el kadar şeyleri! " " Gelemesin elin adamlarıyla bu mahalleye! " " Altın yok, üstün yok, edep, adap,Allah korkusu yok sendeee! " " Günlerin sayılı kadın bu mahallede günlerin sayıllı! " Genç kadın ağır ağır yanaştı adama. Dikti kara gözlerini. Yüzünü yaklaştırdı adama. Adamın gerilen çenesiyle yüzünde oluşan asi gülümsemeyle. Tane tane bastıra bastıra. " Benim! " " Edebimide! " " Adabımıda! " " Sen ölçemesin Adam! " " Hele benim Allah korkumu hiç bilemesin! " " Senin o küçücük kafan! Küçücük zihniyetin! Beni yargılayamaz! " Tüm mahallede yankılanan sesle genç adam sertçe tuttu kadının kolunu. Çekti genç kandının bedenini kendi bedenine. Sımsıkı sarmıştı genç kadının belini sert kollar. Gözlerindeki ateş harlandı kadının. Eğildi adamın kulağına doğru. Adamın bedeni kaskatı kesilmişti kulaklarına değen dudaklarla. "İster elin adamının altına girerim. İster bu mahallede çırılcıplak gezerim. İşte Ali GÜRKAN, işte bu senide, Mahallenide hiç ilgilendirmez! "

Görevini aşk ile perdeleyen bir adam ve o aşka yalnızca yüreğiyle kanat çırpan bir kadın. *** "Gözlerin dünyanın en güzel, en ihtişamlı masalını anlatıyor ve ben o masalda bana yer olmamasından deli gibi korkuyorum...'' dedi sarhoşluğuna rağmen kelimeleri net kullanmayı başararak. Saçlarındaki ellerimi alnına kaydırarak oradaki tutamları sevdim hiç acele etmeden... Ardından da şakaklarında, siyah sakallarıyla bezeli yanaklarında ve çenesinde dolaştırdım parmak uçlarımı... ''Neden o masalda sana yer olmasın Barış?'' diye fısıldadım. Gözlerini kapatarak gülümsedi. Birkaç dakika yüzünü inceledim, göğsü düzenli soluklarla inip kalkmaya başladığında uykuya tamamen kavuşmuştu artık. Elimi tekrar yumuşak saçları arasına gömerek iç çektim hüzünle. ''Senin olmadığın bir masalda bana yer kalır mı sanıyorsun?''

"Hiçbir yenilgi böylesine görkemli, hiçbir zafer böylesine acınası olmamıştır!"

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

Safir Mavisi gözlerin kömür Karası gözlere değdiği an başladı onların hikayesi... Kalbinin kepenklerini daha beş yaşında indirmiş bir kız çocuğunun kapısını çalan kömür karası gözler... Daha ufacık bir çocukken hayatın üzerine bıraktığı sorumlulukla baş etmeye çalışan acımasız bir kadın... Miraç Derin. Gözleri gökyüzü mavisi, yüreği kömür karası. Acımasız babası ile savaşında en çok korktuğu şey ona benzemek. Karanlığı sırtına pelerin olarak takan bir adam... Araf Çağman. Acımasız, kurnaz, zeki ama en çok tehlikeli. İçlerinde öfkenin sinsi lekelerini taşıyan iki kalp...

Uzay, hayatımda unutamayacağım tek kişiydi. Kaymayacak olan yıldızım, asla tutamayacağım dileğimdi. Uzay, anlaşılması zordu ama sevilmesi en kolay kişiydi. O, Uzay'dı. Ben ise; uzay boşluğunda sürüklenen değersiz bir taştım.

Umut Çağlayan. Bu isim benim çocukluğum. İlk kalp çarpıntım, ilk acım, ilk yaramdı. Bana hem, ömrüm boyunca kimsenin veremeyeceği güveni veren, hem de bana ömrüm boyunca insanlara güvenemeyeceğimi öğreten kişiydi. O benim zaafımdı. Çoğu zaman gözlerime dolan yaşların sebebiydi, hiçbir şey yapmadığı anlarda bile. Çünkü o bir kere yapacağını yapmıştı ve dahasına gerek kalmamıştı. O benim en güzel yıllarıma ihanet lekesini süren bir zalimdi. Hem de hala kalbimi hızlı hızlı çarptırabilen aşık olduğum zalim.