-------------------- "Böyle olmasını istemezdim. " buğulu çıkan sesimle kendime acıdım. "Ben ister miydim sence Algın! Ailenin bana yaptığı kötülüğün farkında değil misin?" Dedi yüzüme tokat gibi vuran cümleleriyle. Öyle sert bakıyordu ki. O güne gittiğini düşündüm. Onun için üzülüyordum. "Bana acıyarak bakmayı kes!" Acınacak en son kişisin. Ama farkında bile değilsin. " Ben... Ben sadece Üzgünüm. " diyebildim. Artık kendime hakim olamıyordum. Hıçkırıklarım durmaksızın devam ederken yanağıma süzülen gözyaşlarımı görmezden geldim. " Ağlama!" Tehditkar sesiyle bakışlarını bana yöneltti. Fakat engel olamıyordum. Daha sonra ellerini saçlarına götürerek küfürler savurmaya başladı. "Benden ailem yüzünden nefret etme." bakışları bir an olsun yumuşasa da gölge haline gelerek eski haline döndü. Bana bir adım yaklaşarak gözlerini hiç kırpmadan gözlerime kenetlemişti. Alnını, alnıma bastırarak gözlerime bakmaya devam ediyordu. Dudakları, dudağımı yok sayarak yanaklarıma değecek şekilde geçip kulağıma geldiğinde birşeyler fısıldamaya başladı. "Senden nefret edemem." --------------------

Kediler hakkında bilmediğiniz o kadar çok şey var ki... ☺

Var gücümle bağrıyordum,ciğerlerim oksijensiz likten kasılıyodu. Ama bir türlü sesim çıkmıyodu.Ses tellerin bağırmaktan neredeyse yırtılacak ama ağzımdan tek kelime yada bir çığlık, hayır hiç biri yok, öldümmü acaba?,hiç sanmıyorum.Çünkü bu hissettiğim şey bana hala hayatta olduğumu hatırlatıyordu. Bana doğru gelirken kaçıcak yerim olmadığı için ,bir an önce olup bitmesini istediğim için nerdeyse oturup bekliycektim.Ve işte o an,biliyordum vücut ısım o kadar düşüktüki nerdeyse donmak üzereydim.Ama bu hissettiğim farklı bir şeydi. Ayak parmaklarından başlayan soğukluk ve uyuşma hissini saç diplerine kadar hissediyordum. Ve sonra..................

Okullarin kapanmasina 1 hafta vardi ve ben karnemi degil sadece yaz tatilini dusunuyordum.Aslinda karnem iyiydi.Lise 2 ogrencisi olarak gayet iyiydi.Neyse gunler gecti ve karne gunu geldi.O gun erken uyandim dusa girdim,saclarimi kuruttum sonra saclarimi yapip gozume hafif bir makyaj yaptim.Annemgile de "anne ben okula gidiyorum"diyip ciktim.Okulla ev arasi baya bir mesafeli oldugu icin servisle gidiyordum.O gunde servis gelmedi ve ben taksiye bindim.Sonunda okula geldim.Okulumuz ozel kolej gibidir disarida guvenligi falan vardir neyse.Okula girdim ve ust kata ciktim arkadaslarimi buldum.Sonra sinifa girdim.He size soylemeyi unuttum sinifimdan birinden hoslaniyorum.Sanirim o da benden hoslaniyo.Sinifi girdigimde onu goremedim yerime oturdum.Sonra baktim kapidan o geliyo.Yine cok yakisikli olmustu.Neyse hoca geldi karneleri dagitti.

"Elimden gelse hâli hazırda kenetlenmiş ellerimizden güç alıp onu bu evden kaçırırdım. Denizi görebileceğimiz bir yere giderdik belki... Hiç konuşmazdık. Dudaklarımız değil, dokunuşlarımız konuşurdu bizim yerimize... Başımı onun geniş omzuna yaslayıp burnumu boynuna gömerdim. Onun o tatlı kokusunu doya doya içime çekip gözlerimi yumardım. İnanıyorum ki birlikte olsak her şey daha güzel olacaktı. Belki daha kolay..." Ailesi, kızkardeşinin tedavisi için Amerika'ya gittikten sonra Balkanlı Ailesi'nin evinde yaşamaya başlayan İde'nin hayatı, bir gün rüyasında evin oğlu Aslan'ı görmesiyle tamamen değişir. Herkese ve her şeye karşı soğuk ve ilgisiz görünen Aslan Balkanlı'ya yavaş yavaş âşık olmaya başlayan İde, tutulmaya başladığı adamın buzlarını eritebilecek mi? Yaralı bir aşkın hayaletiyle boğuşan Aslan ise onu seven bir kadının varlığını kabul edebilecek mi?

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!