"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Karşımda hayalet gibi duruyordu. Gecenin bu vaktinde ne işi var burda? Gözlerindeki nefreti anlamaya çalıştım yavaşça kalktım ve yanına ilerledim. Elimi uzattım yüzüne dokunmak için ancak elimi tuttu ve sinsice gülümsedi. "õleceksin" demişti sadece. Alay edercesine güldüm. O güvendiğim tek insandı. Beni öldürmeyeceğini biliyordum. Tekrar gözlerine baktım. Nefret , korku, hırs hepsi gözlerinde belirliyordu bu gece. Elleri boynuma dokununca irkildim. soğuktu hiç olmadığı kadar. boğazımı sıkınca nefesim kesildi birden. Bu gerçek miydi? Nefes almaya çalışarak gözlerine baktım. Peki neden ? Bu soruyu ona soramayinca kendime sordum. Neden? Kafama sert bir şeyin çarpmasıyla gözlerimin kapandığını hissettim. Galiba ölüyordum...