Her şeyden uzakta , hatta Dünya'nın bile neresinde olduğunu bilmediğim bir hastaneye götürmüşlerdi beni . Babam değildi , bunu biliyordum . Ben , hastayım . Ama ne hastası olduğumu sadece onlar biliyorlar . Waghonde Veesler . Dilimize çevirecek olursak korku bekçileri . Her neyse .Doktorlar ; başta şizofreni dediler...
Sonra yüzüme baktı ve konuşmaya başladı ; - Şhhh ! Ağlama ve sakin ol tamammı ben burdayım . - Seni tanımıyorum bile ! Nasıl sakin olmamı beklersin ! Hiç tanımadığım bir adamla , hiç bilmediğim yerde sarılıyorum ! Sakin olamam ! - Neden bu kadar asabisin ! Diye bağırdı bana sonra saçlarımın içine bir öpücük kondurdu...