Nakakabagot ang buhay. Lalo na pag papasok ka nang school, kakain, humiga sa pera, maligo sa puri, mamili ng babae, at matulog. Paulit-ulit lahat araw-araw. Lahat nalaro mo na, poker hanggang pag-ibig naipanalo mo na. Kung sana may pwedeng paglaruan. Yung unique. Yung nakakatuwa. Nang dumating siya sa buhay ko, natuwa ako kasi pinaglaruan ko siya. Humingi siya ng pabor. Binigay ko. Nagpaturo siya. Tinuruan ko. Humingi siya ng masasandalan. Binigay ko. Kasi nakakatuwa siya! Pero habang tumatagal, bakit siya na yung natutuwa at ako na pinaglalaruan? Hate. Lies. Temptations. Betrayal. Pain. Love. All in one. Training To Love.

"wag na wag mo akong pakikialaman sa kung anong gusto kong gawin dahil asawa lang kita " "yan lagi ang sinisigaw sakin ng asawa ko . "sawang-sawa na ako sa kakasigaw niya sakin , pero hindi ko siya magawang iwan . pero hanggang kailan ako mananatili sa puder niya , sinasaktan na nga niya ako araw-araw , emotionally , physically but i still choose to stay with his side , baka magbago din siya , na mahalin niya rin ako . "pero hanggang kailan ako magtatagal sa kanya , kailan ako magigising sa katotohanan na hindi na talaga niya ako kayang bigyan ng kahit konting pagmamahal na binibigay niya sa isang taong mahal na mahal niya at hindi ako yun . but "Im Just His Wife "

In marriage, love is vital. It's the strongest foundation para magtagal ang isang relasyon.Pero paano kung may love nga pero di para sayo na asawa niya?What would you do if he can't appreciate your presence? Would crying be the only choice that I have or can he only appreciate my presence through my absence ?