Habil ve Kabil'in hikayesinde bir kötü vardı ama bu hikaye melek maskesi takan iblislerle doluydu. Sonunda hepsi de cehennemlik oldu. Ama en çok ben yandım. Gidenler kurtuldu, kalanları acı içinde bıraktı. Ölen bir kere öldü, kalanlar her gün ölmeye devam etti. Günahlarımızın bedelini ödemek için yanacağımız o cehennem başka bir gerçeklikte değildi. İçimizdeydi. Hiç bulamayacağımız kadar derinde; ve kaçamayacağımız kadar bize aitti. Yine de, tüm bu acı ve kedere rağmen küllerimizden doğan bir sabırla en sonunda biz de kurtulduk. Ve bu defa kurtulanlar gidenler değil de, kalanlar oldu.