Kanlı parmaklarım arasından kayan kalemi daha sıkı kavrarken göz kapaklarıma biraz daha dayanmaları için yalvarıyordum. Kağıdı ıslayan göz yaşlarım kana karışırken hıçkırıklarımı dört duvar arasına savurdum. -"Bana hep katran derdin, fakat gerçek katran sendin Karan." Birbirine karışmış harflerin, iç içe geçmiş cümlelerin anlaşılmasını umarak arkadan gelen bağırışlara inat son harflerimi kazıdım ıslak kağıda. -"Beyazıma karışan, beni karartan, ruhuma bulaşan katran sendin. Beni kendine hapsettin sonra da bir uçuruma terk ettin. Yine de gönlümden gönlüne arşınladığın koca tepeler için teşekkür ederim katran. İyi ki vardın."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

I can't keep the smile off my face as I take my seat on the plane. I slide my bag under the seat and lean back. I close my eyes and let a blissful smile grace my face. He said I wouldn't be able to run. As if. I'm vaguely aware of someone taking the seat next to mine, but I pay no attention to said person. "So where we headed?" I choke on my own spit as my eyes fly open and whirl around to face the owner of the familiar voice. His eyes are hidden behind those damn sunglasses and a rather smug smile graces his face. I continue choking and he does nothing other than flip through a magazine. That smug smile never leaving his face. "You still haven't answered the question." "To hell." I finally manage to choke out. "Awesome," He flips a page in the magazine, "It's about time I returned home. You know, bodies to burn, lost souls to torture, I've missed it. It'll be fun." *** Nicolette Moore. A name law enforcement agencies across the world know. Though no one's ever seen the face of the world's greatest thief and hacker, everyone knows who she is by name. Nicky. She's an absolute genius. Once upon a time she wasn't the best person in the world. When her family was struggling she made some bad choices to help them through it, but when she tried to get out she got pulled in deeper. Ryder Stevenson. He's the son of the director of the FBI, and an FBI Agent himself. He's the one who brings in Nicky to get her protection from the people chasing after her. He's also the one, who gets assigned to protect her. Neither one of them like each other, and they can't go five minutes without getting in a full blown argument. She's constantly ditching him only for him to show up later and prove to her he's not that easy to get rid of. They're stuck with each other whether they like it or not. But he doesn't know who she really is. What will he do when he finds out? An FBI Agent protecting THE Hacker. The one the FBI have been after for years...this just screams chaos.

Ahu: *fotoğraf* Ahu: kendim tasarladım,nasıl olmuş? 0547: bu fotoğraf ne amk? 0547: kimsin? 0547: Numaramı nerden bulduğunu sormuyorum bile? Ahu: kim olduğumu söylemek istesem neden gizli numaradan yazıyım? 0547: kim olduğunu bulmam 2 dakikamı alır. Uğraştırmadan söyle işte Ahu: bulsana hadi nasıl bulucan merak ettim. (12.05) 0547: adın ahu demir 22 yaşındasın moda tasarım okuyorsun İzmir'de ailen'den ayrı yaşıyorsun. Yanılıyor muyum?(12.07) Ahu: oha amk Ahu: kimsin sen? Ahu: nerden buldun bunları? 0547: tanıştığımıza çok memnun oldum Ahu,Ben yüzbaşı Bora Aktaş :) ***** başlangıç: 13/05/2022 bitiş:..

Ben Yağmur Demir. Koşulsuz güvendiğim bir ailem vardı. Benden asıl gerçekleri saklayan... Sevdiğim bir adam vardı. Yalanlar üzerine gizleyerek sakladığım...Abimin en yakın arkadaşı. Bir abim vardı, koşulsuz güvendiğim ama güvenimi boşa çıkartan... Ben Yağmur Demir. İnandığım, güvendiğim ne varsa hepsini birer birer kaybettim. Kaybediyorum. Kendimi kaybetmemek için aşkıma ve dostlarıma sığınıyorum. Ben annemin rahminden düşen bir lanetim. Hikayeye başlama tarihi : 28.08.2021 Hikayeye bitirme tarihi : 29.07.2023

Hazan, iç içe olduğu tüm sorunlarını büyük bir savaşla görmezden gelerek hayatını sıradan bir mahallede devam ettirmeye çalışan genç bir kızdır. Bu deli dolu, cesur ve komik genç kız beklenmedik bir şekilde, daha önce hiç göremediği karşı komşusu Yüzbaşı Serdar' a aşık olur. Hazan, o pervasız karanlıkta, adeta ışık hızıyla genç adama çarpılırken hayatlarının, asla tahmin edemediği bir huzurla değişeceğinden ise bir haberdir. Serdar, kendi hayatında karanlıklar içindeki ketum ve sinirli hallerini bir kenara ittirmeden dünyasını durduran Hazan' ı günlerce, haftalarca sessizce izler. Adam, gördükleri karşısında girdiği sinir krizlerinde içten içe genç kızı çözmeye çalışır fakat bu, umduğundan daha zordur. Onu sokak ortasında voleybol oynadıktan ya da gece mahallenin kafesinde sahne aldıktan sonra elinde bir tabak sarmayla kapısında görmek genç adamı bilinmez bir meraka ittirir. Hazan' in birbirinden farklı güzel, tatlı. sinirli, dediğim dedik, baştan çıkartıcı ve küfürbaz halleri Serdar'da daha evvel rastlamadığı çağrılara yol açarken ikili çok kısa sürede kendini büyük bir kargaşada bulur. Hazan' ın sır dolu, eğlenceli ve bir o kadar da duygu dolu hayatı Serdar' ın fevri ve korkutucu hallerindeki karanlıkla buğulanırken hayatları hiç beklenmedik bir anda, aynı yöne, sarmaş dolaş şekillenecektir... ? Serdar kollarını bedenime sardı, yüzümü göğsüne yaslarken de o kalın ve kaba sesiyle "Ben varım." Dedi. Sesiyle soluğu titrek, boyumu aşan kalbi gümbürder vaziyetteydi. "Artık ben varım biliyorsun değil mi?" Sinirliydi evet ama bana değildi bu öfke. Biliyorum, o bu sinirle dokuz köyü yakardı da benim saçımın teline zarar vermezdi. "Bırak dokunmayı, üzerine değen en ufak bir bakışı yeryüzünden silerim. Sen gül diye, herkesin so

Her şey duygusuz bir kadının, intikam için ant içtiği yolda başladı. Ona sıkılan kurşunlar, bir yerlerde içten içe ona aşık bir adamın göğsüne saplandı. Çocukluğundan beri bu duygusuz kadından ve annesinden intikam almak isteyen adamın her gece kulağına ölüm melodisi fısıldandı. Ancak o, nefretini o kadar kontrolsüz taşıdı ki bedeninde, nefreti yüreğinde çiçeklendi ve o çiçekleri bu duygusuz kadın uğruna besledi. Ama katil ile kurban birbirine sarılabilir miydi? Şeytan ile melek el ele tutuşabilir miydi? Tutuşursa nereye giderlerdi? Cehenneme mi, cennete mi? "Benim oynadığım oyunlar açıktır, Balamir. Aslında ne yapmak istediğimi, bir iki adım geriden bakan anlar. Fakat kimse, benden uzaklaşıp bir iki adım geriye gitmeyi istemez." UYARI: Bu kitapta yer alan her şey kurgu ve hayal ürünüdür. Gerçek olaylarla, kurumlarla, bireylerle hiçbir ilgisi ve alakası bulunmamaktadır. -Yazım tarihi: 24.11.2020 -Kitabın telifi bana aittir, tüm hakları saklıdır © -Küfür ve argo kelimeler içerir. -+18 sahneler mevcuttur. -Kapak tasarımı bana aittir.

Her gün aynı yalandan ibaret. Gidilen yollar, adımları kesen durak. Kimine ev, kiminin ruhunu sıkıştıran lanetli kale. Büyük şehirdi İstanbul... Uzun yolları, dar sokakları vardı. Hiç bitmez sansan da adımların nerede duracağını bilirdi. Dün suratını unutmaya başladığın karşına çıktığında anlardın büyük şehir olmadığını. Güzel kahkahalar, gizli ağlamalar sığdırırdı şehir. Saklambaç oynansa bulunurdun öylesine. Bir yer vardı, şehirden ayrı bir yer... Kocaman kale gibi bir ev. O eve gireni bulamazdın işte. Yatağın altına kafasını uzatan olmazdı, dışarıda fırtına kopsa çocuğun kafesinde ki depremleri sobeleyemezdi kimse. Acı vericiydi, çok yakardı. Parçalardı ama bilirdin bunu kimse görmeyecekti. Kalkardın, uyurdun , uyanırdın ve sabah gün ışığı gece ki karanlıkla alay edercesine ışıldardı. Alışırdın, düzenbaz düzene. Yalan söyledim.