Lily bir akşam tuhaf bir saldırıya uğrar. Daha da tuhaf olanı, davetsiz misafirler ne yazık ki peşini kolayca bırakmaz. Ancak peşinde olmalarının nedeni sadece gizli kalmak istemeleri midir? Tuhaf bir yabancının akımına kapılıp onların dünyasına adım atmak üzere olan Lily, kendi dünyasının hiç de sandığı gibi olmadığını fark edecektir. ''...Gördüğüm şey hayallerimin ötesindeydi. Bana bulutlara dokunabileceğimi düşündürüyordu. Endişe dolu bakışları kaçıp gitmemi bekliyor gibiydi. Yumuşak, kadifemsi beyaz tüylere dokunduğumda ürpermişti...''

"Ben."dedi gözleri dolarak. "Yine aynı yerdeyim. Ama bu sefer farklı. Çünkü tek değilim,sen varsın."

Yaşım 18 - Yarı Texting

"Öğretmen Hanım beni şaşırtıyorsunuz" alaylı sözlerine boşça baktım "Önce beylik tabancası şimdi çakı" dediğinde sessizliğimi sürdürmüştüm. Ensemde bağladığım şalın bir ucunu sağ omzumdan öne getirip bağladığım uç kısmından kumaşa kesik attığımda bana dikkatlice baktığını gördüm. Ben ise bakmamakta ısrarcı az önceki yaşananların üzerime sindirdiği korkusuyla şalımı uğraşlar sonucu kesip çakıyı çantama bıraktım. "Korkulacak bir durum yok" sözlerini işittim lakin duymuyordum da. O an öyle bir duygunun girdabındaydım ki emin olduğum duygulardan bile emin değildim. Elimdeki yamuk yamuk kesilmiş kumaş parçasını koluna sarmak için uzatmasını işaret ettiğimde az önceki alaylı tebessüm yüzünden silinmişti. Kolunu uzattığında diz kapağının birkaç santim yukarısında kumaşı bağlarken telaşıma karşı "Korkmayın ölmeyeceğim" sözleri kalbime keskin bir ok sapladı. Atacağım düğüm yarıda kalmış gözlerim sözlerindeki etili kalmıştı. Birkaç saniye haram olduğunu bile bile tepkisiz kırık bir kalple bakmıştım. O kısacık sürede içim içimi yemişti. "Şaka..." alayla kıvrılan dudakları bakışlarımı kaçırırken ikinci düğümü attığım da "Hem daha içilecek çay sözüm var" demişti. Geriye attığım bir adımla aramızda oluşan mesafeyi aşmıştım. "Doğru..." diye titrek bir nefesle kelimeler dökülmüştü. "Çay sözünüz var, üsteğmen" demiştim. Buruk bir tebessüm dudaklarımda yer etti. İnsan geleceğinde neler olacağını bilemezken gözlerime dokunan gözlerde ben, bir gelecek görmüştüm. Küçük bir kız çocuğu, esmer yağız bir oğlan çocuğun geleceğini gördüm. Bize ait yarını, üzüm karası gözlerinde bir dünya. Ben gözlerinde yarınımızı görmüştüm... . . . 🌿

Kitap olacağı için bölümlerin bir kısmı kaldırılmıştır. 🌱 "Sen benden uzak durabilecek misin?" dediğimde sesim kısıktı. Bedeni gerilirken devam etmeye zorladım kendimi. "Bak," deyip elimi çenemin üstündeki elinin üstüne yerleştirdim. "Elin tenimde gözün gözümde." Gözlerindeki ifade kararırken yüzümü biraz ona doğru yanaştırdım. Dudaklarımız arasındaki mesafe öyle azdı ki... Dudakları yavaşça dudak kenarıma dokundu. Nefes nefese kalmış bir vaziyette, daha fazlasını istiyor, elleri arasında milyonlarca parçaya ayrılıyordum. Gözlerim kapanırken dudağımın altındaki çizgiyi öptü. "Ben seni tüketirim, ben seni yeşertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir çiçeği koparıp atmamı istiyorsun. Yapamam be Zeynep. Yapamam. Bunu sana da kendime de yapamam." 🌱 Amcası tarafından geneleve satılan Zeynep Kızıl, başına kötü bir şey gelmeden önce İstihbaratçı Vural Alazoğlu tarafından kurtarılır. Geçmişindeki acılardan sıyrılamayan Vural, Zeynep'in hayatına bir ışık gibi doğmuştur. Zeynep kalbini Vural'a kaptırdığında kendini aşk ve tutku dolu bir ikilemin ortasında bulur.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

@yeis: yüksek müsaadenizle bayım, @yeis: sizi sevmeye geldim. *Kısa Hikaye #1 (10.02.2020) *Genel Kurgu #1 (21.05.2020) *Romantizm #1 (14.08.2020) *Mizah #1 (09.11.2020)

İfrin'in devamıdır, 1. Kitap ile bağlantılıdır. ____________ Uyan. "Bu sadece kötü bir rüya." Uyan. "Bu gerçek değil." Uyan! "Bebeğin saçlarını kesmemi isteyen sendin!" Bebeğin saçlarını sen kestin! "Uyan!" _______________ Hikaye kaldığı yerden devam ediyor. İfrin'in gizemi bu kez açığa çıkacak mı? Yoksa yeni canlar mı verilecek lanete? Uyanık kal, lanet üzerinde... (Tüm hakları saklıdır, izinsiz olarak kopyalanamaz aksi taktirde yasal işlem başlatılır.) |16|4|19|15|7|p|24|6|21|

Tamamlandı Siz: Sen sanıyorsun ki zengin olduğun için Siz: Yakışıklı olduğun için Siz: Güzel yemek yapabildiğin için Siz: İtalyada bana hayat verebileceğin için dediklerini yapacağım? Siz: Medyum musun be abicim? Siz: Nokta atışı yapmışsın. Siz: Sen iste babamı satayım.

Sosyal medya hesabı üzerinden futbol yorumculuğu yapan ve hayli popüler olan Dila Aral, kullandığı rumuz dolayısıyla herkes tarafından erkek zannedilmektedir. Mesaj kutusuna düşen bir fotoğraf ve ardından katıldığı olaylı canlı yayın sonrası hayatı tamamen değişir. Sosyal medyada yerin dibine soktuğu yetenekli futbolcu Barış Akdora'yla 6 ay boyunca çalışmak zorunda bırakıldığında ikilinin arasında dinamikler değişir ve güç savaşı başlar. Beraber çalışmayı öğrenebilecekler midir?