Giray: Sen demiştin bir keresinde Giray: Hayali arkadaşın olmam için senin zihninde yaşamam lazım Giray: Sana özel olmam lazım Giray: Zihninde neler dönüyor bilmiyorum Giray: Oraya ait miyim bilmiyorum Giray: Ama bildiğim bir şey var Giray: Ben sana özelim

bilmemkimim: İlk aşkta yaşadığın hüsrandan dolayı kalbin kırılmış olabilir, biliyorum bilmemkimim: Yeniden sevmeye korkuyorsun bilmemkimim: Yine kalbin kırılacak diye ödün kopuyor belki bilmemkimim: Belki de o da seni sever umuduyla başkasını sevmek istemiyorsun bilmemkimim: Ama bu böyle devam edemez bilmemkimim: Sen artık onu sevmiyorsun ki bilmemkimim: Sadece başkasını sevemediğin için, sevmeye korktuğun için hala sevdiğini sanıyorsun bilmemkimim: Korkma, yeniden sevebilirsin bilmemkimim: Göreceksin bilmemkimim: Yeniden sevmek sandığın kadar korkunç olmayacak

Hayatta başaramayacağınız hiç birşey yoktur. İmkansızlığı karamsarlığı yaratan bizleriz. İstedikten sonra bütün zamanı elinize alıp oynayabilirsiniz. Hikayemde Mavi diye geçiyorum. Tüm başımdan geçen olaylar, benim doğumumla başlıyor. Fakat doğumda bir ölümdür.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Çıldırmaya hazır mısınız? Hadi gelin bu kitabın içinde altı çılgın arkadaş ,deli bir sınıf var ... hadi ne bekliyorsunuz ,aç kitabın kapağını...;) İki ikiz kardeş bağı ve ben. Ikiside beni çok seviyor ve ben,ben sizce hangi kalbi seçip yoluma devam etmeliyim???...

Korkuyu Kalbinizde Hissedin.

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

Quarsilta takvimlerime göre bundan yaklaşık beş milyon asır önceydi.Henüz bir sürü ruh ,beden ve irade sahibi olmak için sırada bekliyordu. 18.000 alemden sadece birinde yaşayabilecekti ruh sahipleri .Tek hakları vardı ve başka alemlerin varlığından haberleri olmayacaktı. Ruhlar aleminden çıkmadan hafızaları silinecekti .Tabi bir istisna vardı: Quarsiltalıların alemi bütün kuralları yıkabilirdi çünkü bütün bu alemi korumak onların göreviydi ,onlar hiçbir şeyi unutmayacaklardı. Ben de oradaydım sıranın sonunda bekliyordum. Sıra bana geldiğinde kulağımı bir şeyler fısıldadılar: -Artık sen bir Quarsiltalısın. 18.000'ci alem olma onurunu tatmıştım.Ve bir yemin ettirilmiştim , bu alemde yaşayan liderler olarak geride kimseyi bırakmayacaktık...

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK