* Oğlanın evlenmek için zorlandığı hikayeleri bilirsiniz. Hani şu evlenmezsen para yok tarzı olanlar... İşte yine o tarz bi hikaye ama bu sefer küçük bir fark var. Bu hikayede kızını zorlayan, evlendirmeye çalışan bir baba ya da anne yok. Peki o zaman bu kız neden formalite evliliği kabul ediyor? Cevabı üç harfli : Aşk. * -Kitap olacağı için bölümleri kaldırmak durumunda kaldım. Fikir sahibi olmanız için ilk bölümler duruyor-

Tüm seçenekler aynı yere çıkıyorsa ve siz seçeneklerde kaybolup bir sonuca ulaşamıyorsanız Emir ve Beste'yi çok seveceksiniz.

Bir başka komedi hikayesi, fakat söz konusu olan Irmak, Deniz ve Ege'yse kesinlikle sıradan değil!

Hayatımı doğduğum gün kaybettim. Babam bana ne kadar kızsa da ben onu çok seviyordum ta ki beni burada yanlız bırakana kadar... Her şey yeni başlıyor. Gerçek beni herkes görecek...

Gençler bir kaldır bir yayımla kütüphanenizin içine ettiğimin farkındayım :D Ama napayım rağbet görmüyor diye moralim bozuluyordu. Hayat ilkesi 'asla pes etme!' olan BEN kaldırıp kaldırıp durdum,işte böyle de dengesizim ^^^^^^^^^^ Yarattığım karakteri de biraz dengesiz yapmaya çalıştım aslında. Bazı tipler vardır; ruhu dengesiz olsa da, içindeki çocuk hiç büyümeyecek olan adımlarını sağlam atmaya çalışan sevilesi tipler.. Bir de klasik hikayeler vardır. Oğlanla kız önce nefret eder sonra aşık olur :D valla ne yalan söylewyeyim benimki de onlardan biri :D ama ben eğlenceli yapmaya çalışacağım bunu ve bunun yanında dostluğa da değdireceğim değneğin ucunu. Takdir edersiniz ki bu zamanda dost bulmak zordur, önemlidir en önemlisi sığınacak bir limandır.. Dostunuz varsa şanslısınız. NOKTA. Bir gün Rüzgar çıkar gelir bir kasırgayla. Lakin İlke'nin de ilkeleri vardır; onu 'O' yapan ilkeler.. Bu çekişmeli doğal afette kaybolmaya ne dersiniz?? :))))))) Ben bunaldığımda dertlerimden soyutlanmak için yazıyorum, belki okumak da sizi soyutlandırır :)) Keyifli okumalar gençler!

Uğur ve Masal'ın hayatında olanları hâlâ merak ediyor muyuz? :)

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

. "Bana küçük kız demeyi kes!" heceleyerek konuşmuştum herhâlde sesim böyle daha sert çıkmıştır. "Ayrıca ben yanlış bir şey yapmadım. Ukala olduğunu eminim sana daha önce birileri söylemiştir! Ben de sana bunu hatırlatıp kendine gel diye üstüne suyu döktüm!" yüzünde ukala bir sırıtış vardı "Demek ukalayım!" "Evet yakışıklı bir ukalasın!" bir dakika bir dakika ben az önce ne dedim! YA-KI-ŞIK-LI bir ukalasın!!!! Ne demiştim ben! Sesli düşünmüştüm resmen! Bunun üzerine bir kahkaha patlattı. En kötüsü neredeyse bütün okul bizi izliyordu! "Hahahahahahahahahhaha ve sen bu YAKIŞIKLI ukaladan hoşlanıyorsun hem de fazlasıyla!" "Hayır! Ben bu ukalaya sinir oluyorum!" "Hıhı inekler de uçuyordu zaten!" sırıtmaya başlamıştı ama...