Karanlığın Seçimi'nin devam hikayesidir. Lütfen, ilk hikayeyi okuyun.

Doğa üstü varlıklara inanır mısınız? Ben inanmazdım.... Ta ki onları avlayan bir avcı olduğumu öğrenene kadar... Peki şimdi ne yapacaktım? Tek amacım onları öldürmek-ti.Onlardan birine aşık olana kadar. Peki aşkım için ailemi ve hayatımı karşıma alabilecek miydim? Aşkım için karanlığın karşısında durup aydınlıkla savaşabilecek miydim? Sahi karanlığa inanır mısınız? Sizi en diplere çekmeyi amaçlıyan ama bunu zaten en dipteymişsiniz gibi yapan karanlığa karşı... Avcı bendim.. Ama aynı zamanda avlanan da...

Tek derdim yeni okuluma ve insanlara alışmakken bir gün herkesten farklı bir yeteneğimin olduğunu keşfettim. Artık parmağımı bile kaldırmadan temizlik yapabilecek olmam ya da okuldaki zorbaların kıçına tekmeyi basabilecek olmam iyi haberdi. Ancak diğerlerinden farklı olmamın bir bedeli olacak mıydı? © Tüm Hakları Saklıdır

TANITIM “Bir gün öleceğini bilsen,yaşar mıydın?” Dünyada,iyilik kötülüğü besler,büyütür.Tüm karanlığın altında bir ışık gizlidir.Kötülükte iyilik,vahşette masumiyet.Ben karanlıkta doğdum.Nefes aldığım ilk andan itibaren kanla yıkandım.Sahte duygularla boyandım.Asla benim olduğuna inanmadığım bir hayatı yaşadım. İnanıyordum. Bir gün gelecekti. Burada doğmamın asıl amacı,bir gün karşıma çıkacaktı.O zamana kadar,hepimiz mahkumuz. Abigail II.Koğuş Mahkumları Not: Bu hikaye Elif Perçin'e aittir ;)

Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM

Hissiz, acımasız,yakışıklı, güçlü ve zengin. Hepsi kadınlara güvenmeyen Alexander'ı tanımlamak için kullanılabilecek kelimelerdi. Hissiz ise en başı çekerdi çünkü o bütün hislerini rafa kaldırmıştı, ta ki Heaven'ı görene kadar. Kendisine muhtaç bu kız Alexander'ın bütün hayatını ve bütün inançlarını ters yüz edecekti. Peki o ne yapacaktı? Hissetmeyi reddettiği bütün duygulara kendini bırakacak mıydı yoksa herşeyi yıkıp geçip Heaven'ı da kendi fırtınasında boğacak mıydı? Heaven, masum, saf ve kırılgan. Tecrubesisliğiyle Alexander'ın fırtınasına karşı ayakta durabilecek miydi yoksa cennetten gelen bu masum melek o fırtına da yok olup gidecek miydi? Alexander yakıp yıkıp yok eden bir fırtınaysa Heaven bir papatyaydı... Not: Hikaye yetişkin içerik ihtiva edeceğinden rahatsız olacak olanları şimdiden uyarıyorum. - Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. Daha da dip not: okuduğunu anlayamayanlar ve başlıkları okumayı es geçenler için bu sadece bir ön okumadır!

''Belki de problemleri çözemememin tek nedeni,problemin ta kendisi olmamdır..'' -Derin Konukçu. Normal genç kızlar gibi olmayan Derin birkaç yılda kendini ne kadar değiştirebilirdi? Hayatına başka insanlarla birlikte büyü ve savaş ikilisinin de girmesi onu ne kadar etkiieyecek? Şimdiye kadar hiç tatmadığı kötülük duygusuna nasıl tepki verecek? Bu duyguyu yenebilecek mi? Arkadaşlığın ve aşkın değerini anlamasına büyünün bir katkısı olacak mı?

Not: Hikayede sadece birkaç bölüm okulda geçmektedir. "Okula yeni gelen genç kız hikayesi mi? Klişe."diyerek geçmemenizi tavsiye ederim. İyi okumalar. Karanlık... Yalnızlık... Acı... Bazen büyümeye zorlanır insan. İnsan mı dedim? Affedersiniz. Vampir? Kurt? Her ikisi de? Vampirlere ve kurtlara inanıyor musunuz? Hayır mı? Belki mi? Emin misiniz? Dikkat edin bu hikayede kimse göründüğü gibi değil! YA HEP YA HİÇ.... Fantastik kurgu sevenlere...

Hayatımın belki de en boktan gününü geçirmiştim. İşten atılıp, kız arkadaşım tarafından terk edildim. En kötüsü de cebimde beş kuruş olmadan gecenin karanlığında, elimde küçük bir şemsiye ile bir yandan hayatıma lanet edip, bir yandan da ne yapmam gerektiğini düşünerek yürümeye devam ediyordum. Her zamanki yolumdan sapıp, kestirme olan ara sokaklardan birine girdiğimde ise; Birden onu gördüm. Siyah takım elbisesi darmadağın olmuş, ellerinde ve yüzünde kesikler vardı. Sanırım kavga etmiş olmalıydı. Etrafta hiç kimse yoktu, tamamen yalnızdık. Onu görmezden gelip yoluma devam etmeyi düşünüyordum. Zaten hayatımın en boktan gününü geçirmiştim, bir de bu herifle uğraşamazdım. Çünkü benim yerimde kim olsaydı eminim ki kavga etmiş, yüzünde ve ellerinde çeşitli kesikler bulunan böyle bir herife bulaşmak istemezdi. Ben bunları düşünürken o ise gözlerini kapatmış yağmurun sesini dinliyor gibiydi. Onu görmezden gelip yoluma devam etmeyi düşündüm fakat nedense kendimi birden onun yanında buldum. Omuzuna dokunup -: İyi misiniz? Yürüyebilecek misiniz? O ise kapalı olan gözlerini hafifçe aralamış bana bakıyordu. Gözleri masmaviydi ve gece olmasına rağmen gözlerinin rengi belli oluyordu. Dudaklarını araladı ve bana -: Harikayım. Dedi. Bunu söylerken bir yandan da öksürüyordu. İster istemez gülümsemiştim. ''Peh harikaymış'' Dedim kendi kendime. Düşüncelerime ara verip bir yandan belinden destek alarak onu evime götürmek üzere yola koyuluyor, bir yandan da yeni bir iş bulup hayatımı eski düzenine sokmam gerektiğini düşünüyordum. Fakat nereden bilebilirdim? Bu dayak yemiş herifin hayatımı tamamen altüst edeceğini.

Uyurken o kadar muhteşem gözüküyordu ki kendimi onu izlemekten alamıyordum . Gözleri hala kapalıyken ''Beni izlemeyi bırakıp uyu '' dedi . Nereden anladığını bilmesem de hemen gözlerimi kapattım . Gözlerini açarsa kendini aptal gibi hissedecekti . Aslında fena da olmazdı hani .''Uyumuş gibi yap demedim uyu dedim .'' dediğinde ürperdim .Peki . Onun kurallarına göre oynuyorsak şimdi sıra bendeydi . Gözlerimi açmadan çıplak beline elimi dolayıp ona sıkıca sarıldım . Ahh şimdi rahatça uyuyabilirdim işte .