(Tamamlandı.) Vera: Ne yaptın bana? Vera: Aklımdasın bu gece de. Vera: Anlamıyorum, Vera: Neden böyle oldu? Vera: Neden güzel şeyler bozulmak zorunda hep? Vera: Ben bizi yapboza benzetiyorum, biliyor musun? Vera: Parçaları adım adım dizilmiş, Vera: Güzel bir resim çıkmış ortaya. Vera: Sonra bir rüzgar esmiş, Vera: Dağıtmış parçaları oraya buraya. Vera: Parçaları toplamaya çalışıyorum ama bazıları yatağın altına girmiş, Vera: Kolum yetişmiyor. Vera: Yardım et, Ege'm. Vera: Alayım o parçaları. Vera: Kucağımdaki parçalar da kaybolmadan önce. Vera: Sana Ege'm demeyeceğim bir daha demiştim kendi kendime. Vera: Olmadı. Vera: İzin verir misin sana böyle seslenmeme? Vera: Böyle yalvarıyorum falan ama bunların hiçbirini okuyamıyorsun şu an. Vera: Uyuyorsun güzelce. Vera: Uyu, Ege'm. Vera: Unutursun belki sana çektirdiklerimi. Vera: Uyu, Ege'm. Vera: Rüyanda geçmişimizi gör. Vera: Bu arada, Vera: Hala bekliyorum geçmişi geleceğe taşıyacak periyi. Vera: Neyse, Vera: Çok konuştum. Vera: İyi geceler, Ege'm. Vera: Bizli rüyalar. (Hikayenin akışında küçük birkaç değişiklik olmuştur.)

"Sana yapay bir çiçek gibi davranmasına izin verme."

"Okuduğum kitapta altını çizdiğim bir cümle gibiydi."

"Seninle ay ışığında, üzerimizi örten yıldızları paylaşmak isterdim."

05**: O zaman şöyle diyeyim, sen anla prenses. 05**: Hayatta iki kör tanıyorum; 05**: Birincisi senden başkasını göremeyen ben, 05**: İkincisi beni göremeyen sen.

gökyüzünü sis bulutu sardı, prens sisin içinde boğuldu.

benim gerçek olma ihtimalim, o buluta değebilmem ile eşdeğer

acıyı anımsamak için anıya gerek yokmuş bak, adın yetiyor ❦ tanıdığım en güzel kadına

romeo'nun kırık kalbine hoşgeldin, sevgilim burası, bir zamanlar öpmeye doyamadığım o narin ellerinin eseri

çok güzelsin ve çok tanıdık yüzün söylesene, daha önce kaç defa öldürmüştün beni?