Gözlerimi kapatıyorum, Bir deniz düşlüyorum masmavi, tıpkı gözlerin, Bir güneşli hava var düşümde,hafif bir meltem esiyor, Elimde bir el, yanımda sen... Biliyordum. Bu aşkta karşılık yoktu, umut yoktu! Ama seni sevmek yeterdi. Sesini duymak, gözlerine bakmak yeterdi, sen bana yeterdin... Öğretmenime aşık olmak ne kadar doğruydu? Platonik bir aşk hikayesinden başka bir şey değildi benimkisi! Ve böyle olması sinirlerimi bozuyordu. O anda sesini işittim kulaklarımda, "Gece, sen çözer misin soruyu?" Bu duyduğum en güzel sesti...

Öğretmen ve öğrenci aşkı

"Söyle kim üzdü seni bu kadar?... Seçtiklerin mi vazgeçtiklerin mi?" Yaşamımız boyunca bizi en çok kimler üzer? Bizim kendi hayatımıza seçtiklerimiz mi vazgeçtiklerimiz mi? Masal Özel gittiği yaz kampın da hayatının aşkına rastlar( Kerem Ergün) ama önüne bir çok engeller çıkar. Hayat süprizlerle doludur ve hayatının aşkı gittiği üniversite de hocası çıkar. Hayat ona acımasız davranır ve hep yapmak istemediği ve söylemek istemediği şeyleri yapmak zorunda kalır. Sizce Masal bu hikayenin sonunda mutlu olabilecek mi? Savaş Karahan çok gizemli bir kişiliğe sahiptir. Masala sımsıkı aşık olur ama aşkını belli etmemeye çalışır. Kerem hocayı hiç sevmez nedenini hiç bir zaman açıklamaz ta ki bu sır bir gün duyulana kadar.

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

Kalp düşünebilseydi atmaktan vazgeçerdi. Fernando Pessoa

17, 18 yaşlarındaki iki gencin hikayesi. Melis lisede aşık olduğu Ömer ile aynı üniversiteye düşüyor ve kader onları tekrar bir araya getiriyor. Bu Ömer ile Melis'in hikayesi (Bu kitabı canım arkadaşım canım bubblesıma adıyorum) "Eğer bu hikayeyi Wattpad harici bir platformda okuyorsan, kötü amaçlı yazılım saldırısı riskinde olabilirsin. Eğer bu hikayeyi orijinal halinde ve güvenli bir şekilde okumak istiyorsan lütfen, Wattpad'deki "@hsece07" isimli profilimden okuyabilirsiniz. Teşekkür ederim. Kitap Kapağı: instagram @kitaptanitim2 ye aittir.' KİTAP DÜZENLENMEYE ALINACAKTIR!!

Tüm umutlar tükenmişken en yakın arkadaşı sayesinde tekrar iş bulan,ve aşkın o tatlı duygusunu hissetmeye çalışan bir kızın hikayesi.. Bir patron ve sekreterinin maceralı ve bir o kadar da romantik aşkını bir de bu hikayeden dinleyin.

'Yaşadığı acılardan insanlara karşı öfkeli ve hırçın küçük kız ' '' Gürültüden yeni bir günün başladığını anlayabiliyorum. Gene lanet bir güne uyanmak. kimisinin ağlamaları, kimisinin ANNE diye hıçkırıkları.. kolay değil öyle zamanlar yattığın ranzanın tavanına 'ANNE' diye yazıp, soguk gecelerde ona dokunarak ısınmak.. Alışıyor insan burada yaşıyorsan alışmak zorunda kalıyorsun. Bir hata yapsan da yapmasan da dayağa, aç yatağa girmeye ve daha nicelerine.. Ama biliyorum ki birgün bu ızdıraplar bitecek ve gün gelecek çektiklerimin hesabını keseceğim.'