''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Nur 17 yaşında ailenin büyük kızıdır. Kendinden küçük bir kız kardeşi olmasına rağmen o ailesinin gözdesidir. Ailesi her zaman kızlarının yanında ta ki karşısına Gökhan çıkana kadar. Nur hayalleri olan bir genç, Gökhan ise hayatı olduğu gibi yaşayan genç bir adam. Aralarında yaş farkı olmasına rağmen birbirlerini tamamlayan iki genç. "En büyük aşklar kavgayla başlar denirdide inanmazdım". İki birbirinden habersiz çarpan, kalp birbiri için yazılmışsa eğer ne olursa olsun yada nerede olursa olsun buluyorlar birbirlerini. Onların hikayesi bu işte her seferinden kader onları karşılaştırıyor. Bakalım bu aşk hikayesi bize neleri inandıracak. Başlangıç Tarihi =11.04.2020

-Hayatın boyunca yıldızlar gibi ol bebeğim. -Hayır baba, ben yıldızlara benzemek istemiyorum.. -Nedenmiş o küçük hanım? -Çünkü yıldızlar sadece geceleri var, gündüz kayboluyorlar, ben her zaman parlamak istiyorum. Durdu Ve düşündü babası, karşısındaki minik kızına ne demesi gerektiğini.. -Beni Büyüyünce anlayacaksın prensesim. Ben bir gün hayatından çıkıcam belki ama hayatına bir sürü insan girecek çıkacak. Ama bir gün öyle bir insan girecek ki, ona o kadar bağlanacaksin ki; sen gündüz olduğunda o gece olacak senin için ve seni parlatmaya devam edecek...

"Ama bazı ruhlar doğuştan zincire vurulmuştur." diye cevap verdim. Bana bakıp " Bizde anahtarını bulup kurtarırız üzme sen kendini." dedi. Sahi bulur muyduk anahtarını. Zincire vurulmuş ruhların özgürlüğünü sevinç gözyaşları dökerek izler miydik? Gözlerine bakıp "Buluruz dimi?" diye sordum. O da gözlerime bakıp "Senin için bulmaya değer." diye cevap verdi. Benim için değer miydi? Benim için? Belki değerdi.