*DO PURYSTÓW WIEDŹMINA* Chyba od tego powinienem zacząć. Jeżeli traktujesz serię o Wiedźminie jako sacrum i każdy najmniejszy błąd w lore Cię razi, to oszczędź nerwów sobie i mnie, to jest ostatecznie fanfik, więc nie będzie się 100%-owo zgadzał ze światem wykreowanym przez pana Andrzeja Sapkowskiego. Teraz tak: uwielbiam wiedźmina, przeczytałem wszystko co było do przeczytania, obejrzałem wszystko co było do obejrzenia, ograłem wszystko to co było do ogrania. I zwyczajnie bym nie wytrzymał, gdybym nie dorzucił cegiełki do tego świata od siebie, albo chociaż przedstawił własną wizję i interpretację. Zamierzam zrobić z tego zbiór opowiadań, tzn kolejne rozdziały nie będą ze sobą powiązane (poza głównym bohaterem). Głównie chcę się oduczyć pisania ambitnych historii, których później nie mogę dokończyć, chcę napisać coś mniejszego, nazwijmy to kameralnego. I na koniec, bardziej będę odnosił się do książek niż gier czy filmów. Także zapraszam.

Kiedy pojawia się nadzieja na życie bez ucisku, Iorweth bez zastanowienia decyduje się na pomoc Saskii zwanej Smokobójczynią, w obronie Vergen. Wiedząc, że ma niewiele czasu zanim wojska Henselta przekroczą Pontar, postanawia rozesłać wiadomość o przyłączeniu się do walki wśród rozsianych po świecie Wiewiórek. Kiedy wydaje się już, że słowa elfa pozostaną bez odzewu, niespodziewanie pojawia się odpowiedź od Scoia'tael mieszkających za przełęczą Elskerdeg... Notka: Wszelkie podobieństwo do niektórych postaci umieszczonych w trzeciej odsłonie Wiedźmina (głównie Krew i Wino) jest całkowicie przypadkowe, gdyż fanfic zaczęłam pisać dwa lata przed wyjściem dodatku. #2 w WIEDZMIN ~23-05-2018~ #4 w WIEDZMIN ~19-05-2018~

Już trochę tego jest no ale mimo wszystko nie mogę się oprzeć. (Tak wiem tytuł...)

Zamykam oczy i jedyne, co usłyszałam to przeraźliwy krzyk. Łzy spływają po moich policzkach a wyrzuty sumienia, uderzają we mnie z całą swoją siłą. Po chwili zapada głucha cisza. Już wiem, że zostałam sama. Poczucie winy rośnie, a ja czuję, że nie potrafię się z nim uporać. Sięgam po jedyną rzecz która może mi pomóc. Odrobina białego proszku sprawia, że choć na chwilę zapominam o tym co się stało. Dopóki działa, żyję w świecie bez smutku, zmartwień i zahamowań. Robię rzeczy, których nie zrobiłby honorowy człowiek. Jednak się tym nie martwię, bo nie zostało we mnie nic ludzkiego. W końcu następuje przełom. Zrywam z przeszłością. Zaczynam nowe życie i zapominam o poprzednim. Staram się żyć przyzwoicie, jednak los znów sobie ze mnie kpi. Loch, ucieczka, potem stary znajomy i on. Mężczyzna który zmienia wszystko. Okładkę wykonała @larzyk

Wiedźmin i czarodziejka wiodą spokojne życie. Jak dla nich, zbyt spokojne. W obliczu ciszy postanawiają walczyć o spełnienie największego marzenia Yennefer.

Oskarżony o królobójstwo wiedźmin Geralt wyrusza do Flotsam, gdzie spotyka starych znajomych. Przeznaczenie po raz kolejny splata jego losy z młodą Tiernan, która bardzo pomogła mu kiedyś w Wyzimie. Tym razem dziewczyna postanawia zwalczyć przeszłość i ruszyć przed siebie. Niestety droga do zemsty wymaga wiele poświęceń. ,,Bądź gotowa i zrób wszystko, by przetrwać''. Okładka wykonana przez @PawePawlikowski Dziękuję! Miły prezent!

Opowieść o przywódcy Scoia'tael Iorwethcie i dowódcy niebieskich pasów Vernonie Rochu walczących o serce Ariadny an Craite. Na świat przyszła ona 1232 r. w mroźne Midinváerne na wyspach Skellige. Jej ogromne zielone oczy i spiczaste uszy zdradzały przynależność do rasy półelfów. Córka jarla Skellige i elfki Aen Elle, po której w dniu narodzin Andomel(ze Starszej Mowy) ślad zaginął. Charakteryzowała się niesamowitymi umiejętnościami magicznymi. Nie minęło wiele lat, kiedy o zdolnościach siostry Cracha, uczącej się pod okiem Lytty Neyd usłyszał cały świat czarodziejów. Była ona już wtedy żoną króla Temerii, Foltesta. Nazwanie jej jedynie żoną króla byłoby sporym nadużyciem, półelfia czarodziejka brała czynny udział w politycznych rozgrywkach zarówno królewskich jak i czarodziejskich, w wolne dni wymykała się z zamku na swojej wiernej klaczy Burzy. To wszystko czyniło Ariadnę niezwykłą pod każdym względem. Starsza krew w jej żyłach nie wykiełkowała, lecz wybuchła płomieniem. Nadchodzi czas miecza i topora, czas pogardy i wilczej zamieci... Opowieść osadzona w świecie Wiedźmina (wykreowanym przez Andrzeja Sapkowskiego) jednak odpowiednio przerobionym, gdyż główna bohaterka jest niekanonicznie związana z niektórymi postaciami, ponieważ została wymyślona przeze mnie. Ogólne fakty i wydarzenia w tym świecie pozostają niezmienione. Opowiadania mają charakter fan-fiction.

„A gdyby ci się kiedyś zdarzyło zerwać takiego jaskra, córcia, nie pocieraj oczek rączkami, bo ten kwiatek ma to do siebie, że później świata poza nim nie zobaczysz..." [źródło: mamusiowe metafory odnośnie właściwości roślinki z ogródka] ...ale czy aby na pewno odnoszące się tylko do niepozornego, żółtego kwiatka? _________________________________________ Jaskier x Reader (no, powiedzmy)