Işığını kaybetmiş yönünü arayan bir adam. Ona yönünü gösteren ışığı tutan bir kadın. Rüyalarında çehresini göremediği bir adama kapılan Suhandan, onu derinden sarsacak kişinin çok yakınında hatta evinde olduğunu öğrenmesi ile yeni bir sayfa açacak kaderine. Ülkesinden kilometrelerce uzağa sürüklenen ve hayatının ışığını bulan Andrea bakalım bu zorlu yolculuğa daha ne kadar dayanabilecek. Büyük ve oldukça gösterişli bir yapıya sahip olan Gediz malikanesi nasıl bir aşka gebe kalacak gelin bunu hep birlikte görelim. Trabzon'dan, İtalya'ya uzanan bir hayat öyküsü. "Yönüm, yönüne vuruldu." Kapak tasarım; theguldesing

... 'Bir kez bile yüzüme gülümsemeyen o adamı seviyorum. Gözlerime baktığında, gözlerini nefret bürüyen adamı. Ben, benden nefret eden bir adamı seviyorum. O nefret dolu gözleri, ucu körelmiş bir hançer gibi saplanıyor kalbime. Acıyor... Çok acıyor. Anlıyormusun?' demek istedi. Bağıra çağıra haykırmak istedi dilinin ucuna gelen zehirli kelimeleri. Yapamadı, her zamanki gibi yuttu o zehri. İçi yanıp kül oldu, ama yine sustu. |15.06.2017|

Dehşetle etrafıma bakınırken kapının önüne bir kadın çıkıp ''Sümeyye Özdemir!" diye adımı seslenişiyle bakışlarımı ona yöneltip merakla yanına ilerledim. Küçük, perde gibi kumaşlarla çevrili bir odacığa alınmıştık. Kadın sesli bir şekilde yorulduğunu belli ederek, bitse de gitsek havasında hızlıca konuşmasına başladı. ''Bak Sümeyye, henüz çok gençsin güzelsin. Böyle bir şey yapmaya mecbur değilsin ve durum böyle olduğu gibi eğer başörtünü açmazsan bu üniversitede bulunamazsın.'' Gözlerim sonuna kadar açılmış neler dediğine beynimi inandırmaya çalışıyordum ancak beynim kabul etmemekte ısrarcıydı. Okulumla, başarımla, geleceğimle dinim ne şekilde birbirilerine engel olabilirdi ki? İnanç meseleleri çocuk oyuncağı mıydı? Her ne kadar sinirlerim tepeme çoktan çıkmış olsa bile sessizce cümlelerini sıralamasına müsaade ettim. Dedikleri az öncekilerden çokta farklı anlama gelen cümleler değildi, destekleme amaçlı laf kalabalığıydı. Kadın sonunda konuşmasını tamamladığında, benden hiçbir tepki almamış olmasının şaşkınlığı yüz ifadesinden anlaşılıyordu. Umutla ''Ne dersin?'' diye sorduğunda babam da heyecanla bana bakıyordu. Sanırım babam da en büyük düşmanlarımdan biri olacaktı. Olması gereken ama tahminlerin çok ötesindeki hamlemi sonunda gerçekleştirme vakti gelmişti anlaşılan. Kadının saçlarından tuttuğum gibi elimle doladım ve yere ittirdim. Benim adım Sümeyye. Böyle küçük numaralara kanacağımı sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Bundan böyle en büyük düşmanınız benim ve ne olursa olsun davamdan vazgeçmeyeceğim! • ~Cambazlar, Korkaklar ve Hapsolmuşlar adında yayımlanan ilk hikayedir. Spritüel kategorilidir. ~Başörtü Yasağı konusuna değinilen ilk kurgudur. ~Bu hikayem; yazmama sebebiyet veren Merve Özcan'a ve Başörtü Yasağından mağdur olmuş insanlarımıza armağanım

Alınlara çizilmiş bir kere kader, kederleriyle birlikte. Her bir keder düğümünü sıkıca sarıyor, her bir düğüm kedere gebe kalıyor acıların çiğliğinde. Kaderin kederiyle başbaşa bir kadın. Bir kadın, alnına çizileni yaşıyor. Bir kadın, acılarıyla yeşeriyor, yaralarıyla büyüyor. Bir kadın, ruhundaki dikiş tutmaz yaralarla başbaşa. Gülsevde Atay, yaralarının serzenişlerine sığınmış küçük bir kız çocuğu. Acılar, tüm bedeninde, acılar tüm benliğinde onunla yanyana. Yaralı bir kadın...Canhıraş, namıdeğer kusurlu insanlara göre. Beceriksiz, işe yaramaz, çirkin, aptal, eksik, lanetli belkide. Ama o her şeyiyle birlikte sadece masum bir kız çocuğundan ibaretti. O acılarının çiğliğinde büyümüş güzel kadındı. O her yaşadığı olaydan bir ders almış güçlü bir kadındı. Kader yazıldı, kadın ve adam evet dedi. Bir adam geldi, her şey yerli yerinden oynadı... Bir adam vardı, sevilmeye layık, heybetli, yakışıklı, yeşil gözlü. Bir adam vardı, kadını kabul görmeye razı. Bir adam dünyasını açtı kadına, dünya kadınıyla boyandı. Kaderin cilveli kederiyle buldular onlar birbirlerini... Herkesin bir kusuru vardır. Yeter ki kusur kalbinizde olmasın...

Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN " Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY" Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı. ... Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğimi karışıyor. Her defasında ateşe değdiriyordu. Yeşil gözlerini perdeleyen esrarengizlik altında yatan intikam bedenimi, titretmişti. Çığlık çığlığa bağırarak beni itelediği geçmişin izlerini acıyla izliyordum. Rutubetlenmiş, paslı bir kimlikti. Tutsaktım! Niçin, tutsak olduğumu dahi bilmeden bana nefret ile bakan, adamın elleri arasında esir edilmiştim. "Sen kimsin" güçlükle can bulan kelimeler, savsak bir edayla titrekçe dökülmüştü.Bedenime değen elleri, sert baskısını hissettirirken yerleşen sızı acı bir inlemeyle firar etmişti. Kolumdaki baskı arttı. Kemiklerimin birbirine dokunduğunu hissettiren acı yer almıştı. Dokunduğu her yer yanıyordu. Günahın azametiyle ıstırap çeke çeke ateş alıyordum. "Ben" dedi. Kısılan gözleri gizemine kimlik kazandırdı. Bütün acılarını intikama sürükleyecek bakış sunmuştu. "Babanın günahıyım.." Geçmişin sürüklediği gerçek, acı, entrika, aksiyon dolu bir hikaye "HİSS-İ İNTİKAM"

Yıllar önce ailesini kaybetmesinin ardından ailesine bunu yapanları, çocukluğunu elinden alanları bulmak için canla başla çalışan kendini bile bile karanlığa sürükleyen canını bile önemsemeyecek hale gelen bir adam... Daima insanlara yardım eden, içindeki güzelliği, saflığı, masumluğu, merhameti hiç kaybetmeyen bir doktor.. Birgün intikam ateşiyle yanıp tutuşan bir adamın karanlık dünyasına güneş gibi doğarsa... Neler olur? 12.10.2019 🖤☀️

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Kader baştan çizmişti hayatlarını. Bütün roller dağıtılmış, her ayrıntı düşünülmüştü. Yağmurlu bir günde karşılaşmışlardı. İkisi de sinirli ikisi de birbirinden öfkeliydi.Yavuz tesadüf diye düşünürken Esra tevafuk diye içinden geçirmişti. Bu kadar zıt fikirliyken nasıl bir yaşam kuracaklardı? Aşk mıydı? Yo.. Hayır, onlarınki aşk evliliği değildi. Peki neydi, iki insanın yaşamlarını birleştiren? Soluksuz bir aşk hikâyesinin yanı sıra onları sürükleyen zorluklarda yer alıyordu. ..OLMAZSA OLMAZIMSIN...

YAZDIĞIM İLK KİTAP OLMASINDAN DOLAYI MAALESEF TÜM KLİŞELERİ BARINDIRIR :") * Kalbimin derinliklerinde yer edinmiş, yıllar geçse de çıkmayan bir kız var. Kalbime kendini kazımış bir kız. Sanki kalbimin içini de dışını da o kaplamış. Bu durumdan asla rahatsız değilim. Aksine fazlasıyla memnunum. Onunla imkansız olmamızı sağlayan bir sorun var. O, benim kuzenim... Kuzen olmamız ona kavuşmama engel değil gibi gelse de herkesin bize kardeş muamelesi yapması engel olduğunu kanıtlıyor. İnsanların gözünde biz kardeşiz. Bu bizim en büyük engelimiz. O asla benim olmayacak. Asla o güzel gözlerine uzun uzun bakamayacağım. Asla o simsiyah saçlarında ellerimi gezdiremeyeğim... . Şiddet, küfür ve olumsuz ögeler içerebilir. . Spiritüel -1

!!!Watty's 2016 - Gizli Cevherler Ödülü!!!! " Tiyatronu oynadın. Şimdi eserinden memnun bir şekilde odana gidebilirsin sanırım." Öfkeli haline inat gayet sakin ve kibardı adam. Az önceki sinir boşalmasının da bunda bir etkisi olabilirdi tabi. İçinden bir ses, " Al şu kızın sarı saçlarını dola eline duvara sürte sürte pekmezini çıkart olmayan beyninin!" diye kışkırtsa bile o sesin cazibesine kapılmamaya gayret etti. " Gidemem ki.." diye cevap verdi Defne. Korkusundan dizlerinin bağı çözülmüştü kızın. Adamın tok sesi hala böğründe yankılanıyordu sanki. " Niye gidemiyor muşsun? Bitmedi mi? Devamı mı var planının?" diye sordu Murat merak ve endişe ile. Başına daha ne tür çoraplar örecekti bu alık kız acaba? " Yatağa işedim sanırım. Yani işememiş de olabilirim. Pek emin olamıyorum şuan." Genç kız alkolün etkisindeki aptal yüz hali ile gülmekle ağlamak arası bir tablo sergiliyordu. Sarhoştu, korkmuştu ve şuan dünyada olanlardan da bihaberdi pek de yerinde olmayan algıları. Portakal kokusunu bastıracak kadar keskin bir koku yayılıyordu genç kızdan. Kafasının güzel olduğu her halinden belli oluyordu. " Hay Allah'ım ya çattık belaya!" diye söylenerek konuk odasının lavabosuna yöneldi adam. " Sen ne yapacaksın şimdi?" diye kafasını uzatarak şaşkınca sordu genç kız. Adamdan iyice ürkmüştü. " Abdest alacağım. Müsaaden var mı?" Murat sinirle çemkirince geri pusan genç kız " Ne namazı ki bu saatte?" diye mırıldandı söylenir gibi. " Yatağıma kadın girdi diye şükür namazı kılacağım! Tövbe Allah'ım aklıma mukayyet ol katil olmadan kurtulayım şu memleketten!" diye çıkıştı adam. " Tamam ya ne diye bağırıyorsun ki ben nerden bileyim öyle bir namaz olduğunu ama." Üste çıkmaya çalışarak sesini yükseltti genç kız, çoktan lavaboya girm