"Birbirimiz için yaratıldığımızı ne zaman kabul edeceksin?" "Asla! Sen ve ben... o kadar farklıyız ki!" "Ah evet evet biliyorum şu klişeler değil mi? Gündüz ve gece, siyah ve beyaz, ay ve güneş gibi bir sürü benzetme yapacaksın." "Hayır, öküz ve trene benzetecektim aslında!" * 2012'de kitap olarak yayınlanmış ve baskısı hemen tükenmiş olan 'Beni Buna Zorlama' artık wattpad'de! Zeynep ve Zorlu'ya, onların olaylı geçmişlerine bayılacaksınız!

okulları tadilatta olan ecrin mecburen aktaş kolejine gidiyor . acaba ordaki kolej zübbeleriyle baş edebilecek mi yada onlardan birine kalbini teslim mi edicek okuyalım görelim...

Kapıyı açıp karşımda onu görmem bile alev almama yetmişti. Neden gelmişti şimdi bu adam? "Yine dalga geçip eğlenmeye geldi tabi yoksa neden gelsin ki senden etkilendiği için falan mı?" diye beni kendime getirdi bilinçaltım. Kafamı sallayarak ona hak verdim. Karşımda çarpık gülüşüyle kapıya yaslanmışken sordu "Kafanı niye sallıyosun sen öyle?" Böyle şeyler yapmazdım ben normalde. Hiç kontrolümü kaybetmez kendime hakim olurdum. Ama bu adamı görünce aklım kanatlanıp uçuyor kalbim ise onun o güzel yüzüne kitlenmeyi tercih ediyordu. Zar zor kendimi toparlayıp cevapladım "Neden geldiğini söylemeni bekliyorum." Sert çıkan sesimi duyar duymaz yüzündeki gülümseme soldu. Ağır adımlarla üzerime gelmeye başladı. O her adım attığında ben geri gidiyordum. En sonunda sırtım duvarla buluştu ve o sert vücudunu benimkine bastırma şansı yakaladı. Fazla yakındık ve bundan biraz kurtulmak için kafamı yana çevirdim. Bu duruma engel olabildim mi peki?? Kocaman bir HAYIR. Çenemi tutup yüzümü yüzüne çevirdi. Sert bakışları birden yumuşadı ve gözlerinde muzip parıltılar gördüm. Gülümsemesi de hemen bu parıltıları takip edip yüzüne yayılırken kendime okkalı bir küfür savurdum. Tanrıımm yine lanet olasıca bir oyun peşindeydi ve ben buna izin vermiştim. Bu düşüncemin yanlış olduğunu anlamam için şu cümleleri sıralaması yeterli oldu. "Her şeyi biliyorum. Artık benden kaçamazsın güzelim. Şah mat."

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017