"o giderse ölürüm baba! onu götürme..." hıçkırıklarının arasında babasının önünde çökerek yalvardı. bu hali kalbimi parçalara ayırmıştı. baron harry'den uzaklaşıp onu adamların arasında bırakırken yüzündeki gülümsemeyi görebiliyordum. beni tutan adamlardan kurtulmak için çırpındım. "bırakın beni!" sesimin son seviyesinde bağırmıştım. "harry geri geleceğim! geri geleceğim!" büyük evden çıktığımızda bahçedeki arabaya itildim. kapılar hızla kapandı ve kilitlendi. harry adamlardan kurtulup kapıya çıktığında araba hareket etti. hala bağırıyor ve ağlıyordu. koştu. biz gözden kaybolana dek arkamızdan koşmasını izledim. bu hayatım boyunca izlediğim en acı verici olaydı... larry #1 hikaye @_FlawsAndAll_ 'a ait, ben sadece larry'e uyarladım

"bazen tüm acıyı hatırlıyorum. bu yaralar iyileşecek gibi gözükmüyor. merak ediyorum, daha ne olabileceğini. kalabalık bir odada, yapayalnız hissediyorum. kendi kendime düşünüyorum, korku, pişmanlık, yalnızlık... benim bundan kaçışım yok." "hâlâ kalan yaralarını görüyorum. seni görüyorum louis, bakıyorum..."

Harry sanki buradaki acıyı yatıştırabilecekmiş gibi dudaklarını Louis'nin şakağına bastırarak, "Kal," diye fısıldadı çaresizce, ancak acıyı durduramazdı ve ne kadar çok çabalarsa çabalasın, Louis'nin kalmasını sağlayamayacaktı. ©Hikayenin tüm hakları @phantasmagoria'ya aittir. Orijinali için: http://archiveofourown.org/works/2624576