I pocałowali się znowu, tak, jakby ten świat nie miał skończyć się za ledwie parę godzin; wszystko, co istniało było tutaj, oni, gwiazdy i światła, tańczące pomiędzy ich ciałami. W miejscach jak to, noce były długie, ale miłość, którą mieli w sobie, nie była w stanie wypełnić sekund, które ciągnęły się jak minuty, min...
Pewien uliczny malarz po raz kolejny zapragnął, by mógł znaleźć kogoś godnego dla niego. Chciał, żeby to była najcudowniejsza osoba, na jaką nikt nie zasługuje, nawet on sam. Marzył o wznowionym odczuciu tej samej przyjemność z trzymania ławkowca w swoich poplamionych, szorstkich i nieczułych śródręczach. Łaknął by to...
| koza klementyna zjadła mi żabot | iwaizumi to pan zima, a oikawa to pan wiosna nie potrzeba tutaj żadnych pań ©wiku start and end august 2019
