Cover by: @Okyanustaki_Bulut- Bu ankette müslüman olmayan kimseyi istemiyorum. Anket islami. Sadece müslümanlar katılsın. Linçlersen yorumların silinir bence boşuna laf yapma😂😂😂

"Hayallerimizin rengi maviydi. Özgürlüğü isterdik. Bazen yeşili özlerdik. Tek gördüğümüz kireç tutmuş beton duvarlar olurdu. Güller isterdik, dikenleri olan. Tel örgülerle karşılaşırdık, dikenleri can yakan. En çok sevgi isterdik. Nereden ve neden olduğunu bilmediğimiz nefretle karşılaşırdık. Yine de düş kurardık durmadan."

Sen Dik Dur, Sebat et, Ve yürü Kudus Hayali kurduğun yollarda Bu ümmetin umudu, teminatı sen ol Kevserde Gül Nebinin Elinden Su içirdiği Gençlerden Ol Arşın Gölgesindeki Gençlerden biride Sen Ol Cennet Delikanlıları Hasan Ve hüseyinin Yanında Olmanın Hayalini Kur Gece Yastığa Başını Koyduğunda Üniversite yada Dünyavi şeylerin Hayalini Kurmak Yerine Cennetin Hayali İle dal Uykuya Cennet Kokusu Gelsin Burnuna seni Gören Allah'ı hatırlasın Gökte Şan Ve şöhret Sahibi Olmak için Koştur Dünyada senin Cenneti Arzuladığın Gibi Cennette Seni arzulasın Ve rabbim Övünerek Göstersin Seni Meleklerine Bu Kulum Beni Anmaktan Gafil Olmadı! Ömer Gibi Sev Rabbini Cennetle Müjdelesen Bile Son Nefesinde Allah Beni Affetmezse Ben Ne Yaparım De.. ömrünün En Bereketli Yıllarını Rabbinin Rızası İçin Harca Vakit Ömrü Verene Ömürden Fedakarlık vaktidir....

İslam, aşk, mizah ve aksiyon dolu bir kitap... "Hayır! Lütfen kelepçe takmayın! Ben kaçmam zaten, lütfen takmayın." "Sana uzat elini dedim!" diye sert şekilde tekrar etti memur. Onun tekrarına karşı bende tekrar rica edip takmamasını istedim ama dinletemedim. Çaresizce uzattım bileklerimi, elim titriyordu, ama korkudan değil, üzüntüden... Memur kelepçeyi bileklerime geçirip kilitledi. Okulun birincisi olduğumu öğrendiğim bu günde ödülü mü alıp zafer kürsüsünde konuşma yapmam gerekirken, kelepçemi takıp sanık kürsüsünde hakime savunma konuşmamı yapmaya gidiyordum... ____________ İnstagram : _elakalem_

"İMAM HATİP Mİ?" "Amca,ben imam hatipe falan gitmem!Ya ben Allah'a inanmıyorum bile doğru düzgün nasıl gidebilirim?" Amcam sinirle oturduğu koltuktan kalktı ve yüzüme türkürüklerini saçarak konuşmaya başladı,sinirden kıpkırmızı olmuştu.Yengem ise mutfağın kapısının önünde bizi izleyip sinsi sinsi bakıyordu. "Ne yapabilirim?İllede okuyacağım diyorsun.Seni karakollardan topladım.Daha 18 olmadığın için ve çok fazla içlerinde değilsin diye bıraktılar seni,kaç okula sorduk sende gördün almıyorlar.Zaten bu okula da yetim olduğun için, acıyıp aldılar." Dinsiz bir kızın İmam Hatibe gittiğini hayal edin. Tuhaf öyle değil mi? O zaman buyrun okumaya devam edin.

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

"Sen bir tırtılsın" dedi bana. "...ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum." Ardından bir kez daha gülümsedi. Yemin ederim ki o gülümsemenin yerine bana bir tokat atmasını isterdim. Kelimelerin, acısına bulanıp gülümsemesinin altında sessiz sedasız ezilişini hissettim. Bilmediği bir şey vardı; ben, bilmediğimi sandığı o cümlenin devamını biliyordum, bunu onun satırlarında okumuştum. Sen bir tırtılsın, ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum... ve sonra kendi kanatların parçalayışını. Arsıl Alaz işte buydu, zihnimin dolunayı. Düşüncelerimi, her yanıma nüfuz eden karanlığın ıstırabından arındırıp ışığını avuçlarıma bırakan adam, o bunu hak etmiyor. Bense, kurak bir toprağa düşmüş küçük bir su damlasıyım. O toprağı yeşil vadilere dönüştüremem, dev bir nehrin çağlamasını sağlayamam. Düştüğüm toprak beni içine çekene kadar bir yanımı güneşin sıcağına feda edebilecek kadar güçlüyüm yalnızca. Yine de aldığım nefesin bile bir gün bana yabancı olacağını hatırlamak istemezdim. Helya ALAZ

En yakın arkadaşlarınızdan birinin sevdiği çocuk size görücüye gelseydi ne yapardınız? Üstelik bu çocuk da arkadaşınıza aynı şeyleri hissediyorsa o zaman işler iyice kızışırdı değil mi? *** Bir yıldır Yeni Zelanda'da çevirmenlik yapan Ceylan, ailesini ve memleketini çok özlemektedir. Annesi arayıp abisinin düğünü için memlekete çağırdığında soluğu patronunun yanında alan genç kız bir aylığına biricik ülkesi Türkiye'ye gitmek için izin koparır ancak onu bekleyen süprizlerden bihaberdir. Tekrar dönmesi gerektiğinde karşısına çıkan seçeneklerle neyi ve kimi seçeceğini şaşırır. Çok sevdiği işine geri mi dönmesi gerekiyor yoksa onu şaşkına uğratan arkadaşının biricik aşkı olan çocuğu mu dinlemeliydi? "Kalbimde kimin olduğu umurumda değil! Eğer senin sayende Allah'ın lütfunu kazanacaksam o zaman onuda unutmaya hazırım. Yeter ki bana hayır deme..." "Birbirini seven kimselerin arasına giremem ben, kusura bakmayın!" "Ucunda Allah'ın rızası varsa gözüm hiçbir şeyi görmez. Bundan sonra senden başkasını görmeyeceği gibi..."

Mutluydum.Belkide en huzurlu halimdeydim. Adım atmak için hazırlandım.Gözlerimi sımsıkı yumdum. "NAPIYORSUNUZ?Delirdiniz mi?" dedi tok bir ses.Bir anda omuzlarımda bir dokunuş hissettim.Gözlerimi hala açmamıştım.Tam bu sırada arkadaki insan topluluğununun alkış seslerini duydum.Yan tarafıma başımı çevirip baktığımda daha deminki iki kafadar çocuğun yüksek sesle;"Evet!duyarlı bir vatandaş genç kızımızı bir Süpermen edasıyla nasılda kurtardı!" dediğini gördüm.Kafamı hala endişeyle bana bakan ve daha demin hayatımı kurtaran adama döndürdüm. Çok sinirliydi...Ben de çok sinirliydim...Hemen doğruldum ve ;"Neden karışıyorsun?" diye bağırdım.O kadar çok öfkelenmiştimki!Bunu yapmaya ne hakkı vardı?"Göz göre göre atlamanıza izin mi vermeliyim?" dedi bağırarak."Ölmek istiyorum anladın mı?" dedim sesimi olduğundan daha da yüksek çıkarmaya özen göstererek."Kafayı yemiş olmalısınız!"dedi ve sinirle derin bir nefes aldı. iYİ OKUMALAR...

.