Karanlık... Önceleri karanlığın içinde olduğumu sanıyordum. Zamanla anladım ki karanlık benim içimde, onun karanlığı. Hangi sokağa koşsam sonu çıkmaz sokak. Hangi ışığa koşsam sonu karanlık. Labirent gibi , başladığım yerden biteceği yere kadar karanlık bir koşturmaca içindeyim sonuçsa yine karanlık. Sanki kara bulutlar dağılsa her yer aydınlanacakmış gibi , kaybolan mısra bulunup şiir tamamlanacakmış gibi, hüzün ayaklanıp beni terk edecekmiş gibi... Yüreğimde bir kuytu köşede oturmuş kara bulutların dağılmasını bekleyen küçük bir çocuk var biliyorum , ağlıyor duyuyorum. Senden karanlığımı aydınlatmanı istemiyorum. Sadece... Sadece içimden karanlığını al , anne.

Bu hikaye aşırı hüzün içerir. Tutunduğu dalı kesilen genç bir kız ve yine tüm dalları kesilmiş minik bir kız çocuğunun birbirine tutunma hikayesi. Ömürlerinin sonbaharında kalanlar her daim yaprak döker ve bir yandan onları tarumar eden bir rüzgar. 'Her zaman hüzünlü oluşundan şikayetçiydi yanında olanlar. Ona göre olmamalıydı şikayetçi olanlar.'

"Tüm önyargılarınızı oluşturun yıkmaya geliyorum" dedi yazar. "Hayatımda bu denli bir değişimi tahmin dahi edemezdim. Dizi klişesine dönüvermişti hayatım aniden ama ben asla yıkılmam, yıkılamam benim adım Almina!" Ve Mücahit... her zorluğu aşan yüreği bir sevdaya takılı vermişti. Ve Asiye... Sağlam duruş, merhamet timsali ve bir o kadarda cesur kızımız. Ve bir çok güzel karakter sizi bekliyor. Sizin okuyup onlara hayat vermenizi hayallerinizde yaşamayı bekliyor💜