MTB'nin 2. kitabıdır ama 1. kitap okunmasa da anlayabileceğiniz şekilde. Uçurumdaydım, bir uçurumun kenarında yol alıyordum. İlk adımı benden bekliyordu ama ben uçurumun kenarındaydım. Bir adım ötesi ölümdü.

Kaderinin en karanlık tarafında yaşayan ama karanlıktan korkan bir kız. Karanlığı seven ve onunla bütün olan bir adam. Şiddet içerir.

Asya"Ne var" Sorumu yanıtlamadan içeriye girdi ve beni kendine çekti. Baran"Başlayalım o zaman" Ben neyden bahsettiğini daha anlayamadan odama girmiştik işte şimdi anladım. Üstümdeki geceliği bir çırpıda çıkarırken önünde sadece yarı çıplak bir şekilde duruyordum. Asya"Baran n'olur yapma yalvarırım n'olur." Baran"SUS" Asya"Bak bor daha konuşmam seninle Mardine ayak basmam, senden nefret ederim ve affetmem" Umursamayıp ellerini sütyenimin içine soktu ve göğüslerimi dışarı çıkardı.Artık hıçkırarak ağlıyordum al oldu işte tekrar yaşıyorum ve bu sefer kendimi toplayamam. Asya"Baran ya-yapma" Korkuyordum ve donakalmıştım. Kalbimde oluşan hasarın haddi hesabı bile yok. Ama dediğim hiçbir şeyi duymuyordu, iç çamaşırlarımı da çıkardı. Artık tamamen çıplaktım ve onun altındaydım. Çekilmeye çalıştım ama olmadı Asya"Baran lütfen yapma yapma artık çığlık atıyordum ama sesimi duyan yok, çırpınmaya devam ederken komidinin üstüne fırlattığı kravatını aldı ve ellerimi bağladı. Üstümdeyken gömleğini falan çıkardı sonra pantolonunu çıkmak için ayağa kalktı ben de kalkmaya çalıştım ama üstüme tekrar abandı ve sırtım o soğuk yatakla tekrar buluştu, gözyaşlarım akıyordu, haykırıyordum ama ne sesimi duyan var ne de duran bir Baran

+13 SERT KIZ SERİSİ | 1 ☠☠☠ Yakılırdı hayatlar. Küller rüzgara doğru savrulur, uçar başka hayatlara karışırdı. Çoğu hayatlar masumdu fakat bazıları vardı ki Masumiyetini kabullenmezdi. Kolay değildi çünkü. Hayat bazılarımızdan, her şeyini alırdı. Masumiyetini bile... Masumluk işte sırf bu yüzden gerçek değildi onun için. Onun Masumiyeti içinde kilitliydi ve ruhunu saran karanlığın içinde boğuluyordu. Asi mavileri ise her zaman öfke ile alev alevdi çünkü onun hayatı yanmış fakat külleri savrulmamıştı. Başka bir hayat çıkageldi. Eserken siyahları, rüzgarı her yeri dağıttı. Asi mavileri alevler içinde kalan kız, nereye estiği belli olmayan siyahlara kapıldı. Bağları güçlenip etrafını sardı alevlerin ve esen rüzgarın. Asi alevleri savuran rüzgar o an birleşti. İki kişi tek ruh ve tek beden olarak sığarken başkaldırdıkları dünyanın içine, ASİ ESEN RÜZGAR olarak karşı koymaya başladılar her şeye. 01.01.2015

Hayatım, fotoğraf kareleri gibi gözümün önünden geçerken duygularım bir ip misali birbirlerine karışmıştı. Sessizlik, yanımda var olan tek şeydi. Gözlerimi karşılayan büyük beyaz ışık beni hayallerimin, duygularımın içinden çekip almak istercesine parlıyordu. Daha fazla direnemediğimi hissettiğimde göz kapaklarımı isyan edercesine araladım. Işıkla karşı karşıya geldiğimde iç çektim, yine aynı yerdeydim. Hiç bir değişiklik yoktu. Başımı mavi örtü kaplı sedyeden kaldırıp küçük beyaz odaya baktım '' Bu günlük bu kadar yeter mi?'' ayaklarımı yere sarkıttım. Her zaman ki, her gün ki gibi soluk ve beyaz tenim karşıladı gözlerimi. Üstümdeki beyaz elbiseyi bacaklarımı örtmek umudu ile çekiştirdim. Sarkıttığım ayaklarımı yere kenetledim ve sedyeye yaslandım. Beyaz odanın içinde kaybolan kapı aralandı. Gelen Semih'di, yanıma yaklaşırken gülümsedi, gülümsedim '' Nasıldım? '' Kafasını salladı ve ellerini kaldırdı ''Her zamankinden çok daha iyi'' Ellerini kafamdaki iğnelere yöneltti tek tek çekerken devam etti ''Nasıl hissediyorsun?'' Dudaklarımı büzdüm ''Bilmiyorum, nasıl hissetmeliyim?'' Elbisemin omuzlarını düzeltti ''Daha iyi hissetmelisin, git gide iyileşiyorsun'' Yüzüme minik bir gülücük taktım, ''Sevindim''

Alya, arabadan inip beceriksiz adımlarla taş zeminde dengesini bularak yüzünü güneşe döndüğünde, çalışma odasının penceresi önünde durmuş misafirlerinin gelişini izleyen genç adamın ifadesi daha da karardı. Genç kız, bir eliyle uçuk mavi elbisesinin diz boyu etekliğini umursamazca düzeltir ve masum gülümsemesiyle kendisini karşılamaya gelenleri selamlarken Aron'un sıktığı yumrukların eklem yerleri bembeyaz kesildi. Şimdiye kadar her tip kadını gördüğünü sanıyordu. Bir bakışlarından ya da ufak bir hareketlerinden ne istediklerini anlayabileceğine, ruhlarının derinliklerini görebileceğine inanmıştı hep. Şimdiyse meraklı bakışlarla etrafı süzerek annesinin bir adım gerisinden yürüyen bu masumiyet maskesi takmış genç kızı gördüğünde kendine bu derece güvenmekle ne büyük bir aptallık ettiğini anlıyordu. Not: Hikaye, *Mühür Kıran - Gael Yazıtları I (Eski adıyla Cevher)* adlı çalışmamın kahramanı Neira'nın anne ve babasının tanışmasıyla ilgilidir. Karaktere derinlik vermek ve Cevher'in geçtiği fantastik bir dünya olan Gael'e giriş yapmak amacıyla kurgulanmıştır. Cevher'in yazımı sırasında olan değişiklikler bu hikaye de henüz düzeltilmemiştir. Farklılıklarla karşılaşabilirsiniz. Keyifli Okumalar. Not2: Kapakta kullanılan resim Wlop'a aittir.

Elementlerin tarihi. Ariçem soyu ve çember. Logan'ın bağlılığı ve mutluluğu. Noah'un eğlenceli hali ve sadakati. Ava'nın neşesi ve dostluğu. Jackson'ın profesyonelliği ve şefkati. Jason'ın sahiplenmesi ve aşkı. Alison'ın gücü ve acemiliği. Walter'ın karanlığı ve planları. Ailesi dahil tüm hayatı alt üst olan Alison'ın sahip olduğu büyük güçlere ve Ariçem tarihini korumak için çemberi yönetmesine tanık olacaksınız. Jason'a olan aşkı , ailesine olan özlemi , sahip olduğu güçlerin sorumluluğu... Alison ve Ariçem'i büyük bir savaş beklemekte...

Birbirimizi tanımadan birbirimizin olduk ° "Hiçbir şey bildiğin gibi değil" diye fısıldadım güçsüz bir sesle. İç çekti. "Bildiklerim yeter bana " Ona korkuyla baktım. Bildikleri yanlıştı. Ve ben onu kaybedecektim. "Onlar da sana çıkıyor zaten " dedi gözlerini gözlerimin nehirlerine akıtırken.

Mizah #1 Başımı yaslandığım bedene çevirdiğimde, içleri alay dolu bakışlarla buluştum. Yalnızca benim duyacağım bir tonda kulağıma ulaştı fısıltıları. "Siz kadınlar bu topukluları rezil olmak için mi giyiyorsunuz?" Laf soktu. Bana laf soktu. El alemin adı, bana laf soktu. Bana, Eflatun Yetmez'in torunu, Yeter Yetmez'e! Belimdeki elini geri iterek, kaşlarımı yay şeklinde havalandırdım. Sanırsın kolbastı oynuyorlar! Yere düşen çantamı alıp saçlarımı düzelttikten sonra, kalabalığın azalmak yerine çoğalmasına aldırış etmeden cevap verdim karşımdaki Allah'ın kuluna. "Senin dediğin kadınları bilmemde, ben bunların üzerinde horon tepiyorum." Adını bile bilmediğim aslında bana yalnızca yardım eden, aynı zamanda dalga geçen kişilik alayla tek kaşını kaldırdı. "Yani?" Yönümü asansörün olduğu kısma çevirip, iğneleyici bir tonda cevap verirken dudaklarımı alayla kıvırdım. "Eğer beni biraz daha oyalarsan, horonu senin üzerinde teperim." Karadenizli bir ailenin, en âkil kızı. Bir "Yeter Yetmez" hikayesi...

Sakarlıklarıyla bezdiren bir kadın... Öfkeli ve bir o kadar anlayışlı bir adam... Klişelere kafa tutan patron ve asistanın hikayesi. '' Asistan neyi bekliyorsun.'' '' Özür dilerim hemen geliyorum efendim.'' Arkasından koştum. O önde ben arkasında ilerliyordum. Bir bir söylediklerini elimdeki not defterine yazıyordum. Bakışlarını bana döndürdü. '' Her dediğimi yazıyor musun.?'' '' Her...de..diğimi. Korkmaz bey tekrar söyler misiniz.'' Salak gibi bana sorduğu soruyu da yazınca bana şaşırarak baktı. '' Seninle çok işim var.'' dedi başını umutsuz bir vakaymışım gibi salladı...