miarunsto
Kurallarla büyütülmüş hayatlar sessiz bir savaşın sahnesi olabilir mi?
Elfida, disiplinin gölgesinde, kendi varlığını bile ezberlemişken; bir gecelik bir bakış, ezberlediği tüm dengeleri bozmaya başlar. Karşı villadaki Devran'ın yumrukları, sadece boks torbasını değil, Elfida'nın kalbinde sessizce inşa edilen duvarları da sarsar. Ve o anlardan birinde, kampüste sinsice izlenen bir adım, bir bakış, Elfida'yı görünmez bir tehlikenin içine sürükler.
İtaatle büyütülen bir kızın, hem ailesine hem de kaderine karşı vereceği sessiz çığlık başlamak üzere.
Kurallar mı daha keskin, yoksa gizlenen tehlikeler mi?