Biz üç kadın, üç nesil kadın her mevsimi yaşadık. Bazılarımız çok daha ağır şeylerle sınandık. Ne olursa olsun hayatta kalmayı başardık. Deliler gibi sevdik ve sevildik. Ağladık, güldük. Yere düştük, yeniden hiçbir şey olmamış gibi ayağa kalktık. Yaralandık, yaralarımızı sarıp mücadelemize devam ettik. Hatalar yaptık, yine kendi ellerimizle hatalarımızı düzelttik. Güçlendik, cesaretlendik ama en çok da kalbimizin sesini dinledik. Bir daha bu dünyaya gelmeyeceğimizin bilinciyle, her bir hücremizle dolu dolu hayatımızı yaşadık. Ben de annem ve anneannem gibi olacağım. Bana sunulanı güzelleştirmeye çalışacağım. Dibine kadar savaşarak olsa bile yaşayacağım. En çok da mutlu olacağım. Benim de hayatımda İyi ki'ler var elbette. Daha fazlası da olacak ve sürekli yenileri eklenecek. Belki sizinle olan yolculuğumuz sona erdi ama bizimki sonsuza kadar devam edecek... Sevgili okur Üç Mevsim hikâyemde sadece emeğim değil umudum ve gözyaşlarım da var... Üç Mevsim, üç nesil kadının hayat hikayelerini anlatıyor. Gülten ile başlayıp, kızı Lara ile devam edip, torunu Asel ile son bulan bu masala sizler de davetlisiniz. +18 YETİŞKİN İÇERİK

DÜNYA'NIN 6 KELİMELİK EN KISA ÖYKÜSÜNÜN BİR GÜN BAŞINA GELECEĞİNİ BİLEMEZDİ

Ne var ki bir bordo bereliyi alt etmek zehir yeşili gözlerin harcı değildi. Tamam, belki biraz alt etmiş olabilirdi ama Uraz kesinlikle her şeyin kontrol altında olduğunu biliyordu. O kıza tutulmamıştı. Ve elbette görevini yaparak tekrar İstanbul' a dönecek, can kardeşlerine de bu olayları gülerek anlatacaktı. "Nah, gülersin." Zehir yeşili gözler fikrine düştükçe içinde kalan sızıyı yok sayan yanına hitaben kükremişti Uraz. Ama yanlış anlaşılmasındı. Her şey kontrol altındaydı. Elbette ağanın düğününden gelin kaçırmaya planlı bir şekilde gitmesi de buna dâhildi. Ve Buke ile evlenme kararı alması da. Kesinlikle her şey kontrol altındaydı. "Boku yedin Uraz." Pekâlâ, kontrol altında olmaya da bilirdi.

Bu kitapla bambaşka bir töre hikayesi okuyacaksınız. Bol kahkahalı kimi zaman gözyaşları içinde kimi zaman da öfkeleneceksiniz. Ama bir karakter var ki o sizden biri. Onu seveceğinize emimim. Ezman okumak için gittiği ve orada kalıp çalışmaya başladığı İngiltere'den Mardine yaz tatiline gittiğinde berdel kararıyla Asmin ile evlenmek zorunda kalır. Ne Ezman bu zamana kadar izleyip okuduğumuz bir ağa ne de Asmin boynu bükük bir berdel gelinidir. Ezman başta bu evliliği kabullenmek istemez ve Londra'ya kaçma planları yapar. Sizce bunu başarabilecek mi? Her ikisi de bu kadar alışagelmişin dışında bir karaktere sahipken, evlilikleri ayakta kalabilecek mi? Ezman Ağa'nın ve Asmin'in berdel hikayesini okumaya, okurken hem gülüp hem ağlamaya var mısınız?

Kılıç kuşanmış bir kalpti onunkisi, dokundukça kanatıyordu oluk oluk... '' Zor aşk '' değildi onlarınki, ''imkansız'' hiç değil... onların aşkı KANLIYDI! KANA BULANMIŞ İKİ KALP, KANA BULANMIŞ İKİ HAYAT... CİNAYETİ İŞLEYEN KİMDİ TARTIŞILIR AMA TEK KATİL VARDI ELDE... ARICAN!!! *** Ve beşinci dakika doldu; Gece gözlü bir kez daha katil oldu! Bu adam hep katledecek, bende ancak şahit olduğum kadarı ile biraz o olacaktım. Gece gözlü katil olacak... Ben onun avuçlarına canımı vermek için can atacaktım. Gece gözlü katil olacak... Ben ona ruhumu teslim edecektim. Gece gözlü hep katil olacak, sarmaşık akan kanla köklerini besleyecekti! *** Kesinlikle daha önce okumadığınız bir hikaye. Farklı bir şeyler okumak istiyorsanız buyrun. KESİNLİKLE MAFYA HİKAYESİ DEĞİLDİR! HELE BADBOY HİKAYESİ HİÇ DEĞİLDİR! Ön yargıları ile başlayacak olan varsa şimdiden dönsün. Okuma zahmetine girmeye gerek yok. Anlık yerlerde çok sinirlenebilirsiniz ama sakin olup az sabredin. MANTIKSIZ HİÇ BİR HAREKET YOKTUR. (çokça doktor ve psikoloğun başına kendimi bela ederek yazdığım bir kitaptır.)

Elvan silahın önünde duruyordu. Karşısındaki adam kadına dikkatlice bakıp tüm konağı yerle bir edecek kadar sert bir şekilde kükreyip "çekil kadın. Yoksa sende ölürsün." diye bağırdı. Herkes korktu ama Elvan Ersan korkmadı. O sadece Allahtan korkardı. O sadece Allahın zulmünden korkar, merhametine sığınırdı. Adam karşısında gözünü bile kırpmadan kadına dikkatlice baktı. Mavinin en koyu tonu olan gözleri çok derindi. Esmer tenine oranla saçları kumraldı. Bu kadın İstanbul kadınıydı. Yoksa Mardinli kadınlar böyle giyinmezdi. Kadın yerde usulca göz yaşını akıtan kadına baktı. Sonrada gözleri adama döndü. "o silahı beline koy. Şuan iki kadına ve Bi adama silah doğruluğunu unutma. Siz Allah değilsiniz. Hiç Bi cana kıyamazsınız." Salih ağa torunu Elvan'a gururla baktı. O sadece Allahtan korkardı. Ona dediği sözü hatırladı birden 'kızım sakın ola benden bile korkmayasın. Sadece tek birinden korkacaksın. O da seni yaratan Allahu tealadır.' şimdide kızı, torunu bu söze uyuyordu.

O benim için salak bir maviydi. Sonra beynim oldu. Düşüncelerim hayallerim ve sonrasında benim kalbim oldu. Aşkım oldu benim kalbimde hiç sönmeyen. Ve her daim sönmeyen......

Sert erkek, masum kız hikayelerinden sıkıldıysanız doğru yerdesiniz. Bu kitapta roller değişti çünkü. *** Acımasız bir baba tarafından büyütülen bir kız aşka inanmazdı. Duygusuz ve sertti. O İstanbul Kandemir'di. Yıkılmaz buzdan duvarları vardı. Fakat kader ağlarını örüp onu yıllar önce kaybettiği çocukluk arkadaşıyla karşı karşıya getirmişti. Koray Çetin, kimsesiz büyümüş, yüreği sevgi dolu bir genç. Küçükken kimsesiz olduğu için gittiği yurtta ömür boyu sürecek dostluklar kurmuştu. Bütün acılarına rağmen kalbi iyilikle doluydu. Tek isteği ise yıllar önce ayrıldığı çocukluk arkadaşını bir kez olsun görmekti. Peki ya aşk? Aşkı bilmeyen bir genç kız aşkı yeşil gözlerden öğrenebilecek miydi? Ya sırlar ? Sırlar birbirine yürekten bağlı olan kişileri düşman mı edecekti ya da onları daha çok mu birbirine bağlayacaktı ? Kardeşlik kavramı hiç bu kadar değerli olmamıştı. Ömür boyu sürecek olan dostluklar, kardeşlik, aşk ve umut okumak istiyorsanız durmayın sayfaları çevirin ve kendinizi kaderin yazdığı kelimelerin arasına bırakın. Not : Bu hikaye de yakışıklı zengin playboylar yerine yaşadıkları her şeye rağmen hayata tutunmaya çalışan, her güçlüğe karşı dimdik ayakta duran kişiler var. Bu hikaye zengin kız fakir oğlan hikayesi değildir. Bu bir kader hikayesidir. Kapak tasarımı: @tylndbk

İhanete uğramış bir yürek inanır mıydı aşka? Aşksızlığa yemin etmiş bir kalp yeniden sever miydi? Hayatın en büyük acılarını yaşamış bir kız kalbine dokunan ilk kişiye izin verir miydi? Haylaz bir kalbi aşk durdurur muydu? Peki ya geçmiş? Geçmişte olanlar gerçekten mazinin tozlu sayfalarına mı gömülmüştü? Bilinmezdi Lakin geçmiş geleceğe gölge gibi düştüğünde artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Kapak tasarımı : @tylndbk

Muhtemel Aşk'ta yarım kalan aşkların hikâyesi... Önce Muhtemel Aşk hikayemi okursanız kafa karışıklığı yaşamazsınız. Baklavanın kalanı nerede? Bekir çok severmiş birkaç dilim koy bir tabağa hadi." dedi. Elimdeki işi bırakıp kilere geçtim tepsiyi alıp geri dönüyordum ki Yaren'in "Bende baklava istiyorum" deyip tepsiye asılması ile tepe taklak olan tatlı halıya saçıldı. Mutfak da ben, Yaren ve Fatma vardı ama kimse yokmuş gibi bir sessizlik oldu. Yaren teyzesinin yüz ifadesinden korkmuş olacak eteğime tutunup kendini saklamaya çalıştı. Fatma üzerime doğru iki adım attığında dibime kadar gelmişti. Kısık tutmaya çalıştığı sesiyle, "Bilerek yaptın değil mi? Rezil olayım diye yaptın?" diye dişlerinin arasından yılan gibi tısladı. "Ben birşey yapmadım, sen de gördün Yaren çekince tutamadım döküldü." dedim içime kaçmış sesimle. Öyle kötü bakıyordu ki Yaren olduğu yerde yok olmak ister gibi saklanıyordu. Onun aksine beni saklayan da saklayacak olan da yoktu. Öyle de oldu, ardına saklanacak kimsem olmayınca Fatma saçlarıma yapışıp beni hırpalamakta bir mahsur görmedi. Bir eli ile kolumu sıkarken diğeri ile saçlarımı çekiştiriryordu. Ettiği hakaretler de cabası, içeri eli boş olduğu için gidemedikçe siniri artıyor bana şiddet olarak geri dönüyordu. Elinde kalan tutam tutam saçlarımın acısı, eteğime sarılmış ağlayan çocuğun göz yaşlarına karışıyordu. Kapıdan Esma ablanın, "Fatma...!" diyerek uyaran sesi duyulunca da bırakmadı beni. "Yaren buraya gel annem deyip mutfağa girdiğinde kardeşinin kulağına ne dediyse saçımda ki ellerini ateşten kaçırır gibi çekti. Sertçe yutkunup arkasını döndüğünde, kapıda bizi izleyen Bekir ağayla göz göze geldi.