Ayparcasu: Benden hoşlandığını nasıl anladın? Ayparcasu: Yani sonuçta hiç buluşmadık, görüşmedik Ayparcasu: Yüzümü bilmiyorsun, sesimi, çevremi, beni. Sadece okuduğun yazılarımla ve benim anlattığım küçük bilgilerimle biliyorsun Ayparcasu: Bende nasıl sevebilecek bir şey buldun? İnsan hiç sadece satırlarını okuduğu birini sever mi? Toprakokusu: Yanılıyorsun Ay Parçası. Ben senin sadece satırlarını okumakla kalmıyor, kalbinin ve ruhunun güzelliğini görüyorum. Sende sanki benden bir parça var ve bu elimde olmadan seni sevmeme, sana çekilmeme neden oluyor Toprakokusu: Ben senin kalbinin ve ruhunun güzelliği için seviyorum Toprakokusu: İçinin güzelliğini gözlerinde bulacağıma eminim ben

"Bizim hikayemizi bir masal olarak düşün. Sen prenses değilsin, hayır. Sen birinin gelip seni hapsolduğu kuleden kurtarmasını beklemezsin, seni birinin kurtarmasını ya da seni prenses yapmasını.. Sen benim güçlü kızımsın, sen sadece kendini değil, herkesi kurtarırsın. Sen benim cesur sevdiğimsin. Sen beni belirsizliklerden kurtardın. Ve bu basit bir masal değil Ay yüzlüm, bu bizim masalımız. Sen ve ben yazıyoruz bunu, bizim modern masalımız.." Başımı iki yana salladım. "Modern masallar mutlu sonla bitmez ki Ay, bizim sonumuz ne olacak?" Yüzüme baktı, dudağını sarkıtıp omuz silkti. "Başkalarının masalları beni ilgilendirmez. Dedim ya, bu masalı biz yazıyoruz. Sonunu da biz yazacağız." ~🌟~ Okumak için şehirdışına giden, ev alırken dolandırılması nedeniyle tanımadığı biriyle aynı evi paylaşmak zorunda kalan ve bu zaman içerisinde yaşadıklarını anlatan bir kızın hikayesi.. Peki ya, bu zaman içerisinde neler yaşayacak?