"Paralel bir evren istiyorum," dedim parmağımla, havada hayali bir daire çizerken. "Kimsenin, diğerine dokunamadığı bir dünya var içinde. Kimse bir diğerini de yadırgamıyor." Kafamı oynattım ve boynuna burnumu daha da yakınlaştırdım. Toprak kokusu ciğerlerimi parçalarken, gözümden akan yaş onun gerdanına süzüldü. "Biraz da İstanbul'a benzesin, hava da ise toprak kokusu dolansın. Mümkün mü?"