Piyanonun seksen sekiz tuşunda gizli bir hayat, zor ve çıkmazlarla dolu. Yanlışlar, mutluluklar, gözyaşları, aşklar ve hüzün... Hayat sandığından daha acımasız, doğru bildikleri ise yalandı. Her nefeste biraz daha battı ölüme. Neydi aşk? Başlangıcı veya sonu var mıydı? Bir piyanistin lügatında aşk, piyanonun; tüm masumiyeti kuşanan beyaz ve o masumiyete leke düşüren siyah tuşlarında hayat aramak gibiydi bazen. Seksen sekiz tuşun hepsine hakim olduğunu sanıp yanılmak gibi. "Nefeslerimiz bile bize ait değilken sen, müziğe nasıl bu kadar ait olabiliyorsun?" Babasının yolundan, babası olmadan gitmeye çalışan bir kız... Bir kadının, hayatını mahvettiği bir genç... Ve en başından hayata yenik başlayan bir çocuk... Hayat, onların yollarını kesiştirmiş; ardından aynı anda mahvetmişti. En battığınızı hissettiğiniz, "Her şey bitti," dediğiniz anlarda bir şarkı, bir melodi, belki farklı bir şeyler sizin için yaşam; ilham kaynağı olur muydu? Ve bir gitar sesi kapladı içindeki boşluğu. "Ben, Neva Karaer. On sekiz yaşında bir karanlık silsilesi, acı bulutu, hüzün tozu.... Notaların beden bulduğu ağıt. Babasını gururlandırmak için çırpınan ama annesinin kırık hayaller okyanusunda batmış bir kız. Kendimi acı sularıma hapsetmiş olmama rağmen henüz, hâlâ hayatta ve güçlüydüm. Ben, Neva Karaer. Bir yıkımın habercisi, ışığını kaybetmiş bir beden... Bir piyanistin ve bir hayat kadınının kızı." #Müzikten Bedenler Serisi'nin ilk kitabıdır. 05.01.2014-25.07.2017 NOT: Bazı bölümlerde argo geçmekte ve kurgu bütünü itibariyle psikolojik ögelere yer vermektedir. Etkilenebilecek ve 16 yaşından küçük olanların okumaması tavsiye edilir.

Uzun yıllar önce bir kral yüzüne dağılan özel bir aile... Bu ailenin en özel üyesi... Keşfedilmemiş yetenekler... Yeni dünyalar... Kabullenilmeyen aşklar...

"O seksi ellerindeki bagetleri davullara vururken benim kalbim ne kadar hızlı atıyor, biliyor musun?" Dünyaca ünlü bir müzik grubunun bateristi olan Alper, özel telefon numarasına gelen bu mesajı okuduğunda hayatının ne denli değişeceğinden habersizdir. *Kısa hikâyedir ve mesajlaşmalar içerir.

053****: Gezegen diye kaydet. Yakut: İsmin Gezegen mi? 053****: Hayır. Ben sadece senin Gezegenin olmak istiyorum. 053****: Dev bir Gezegenin olmak... 053****: Tüm istediğin şeyleri, istediğin hayatı orda yaşayabileceğin dev bir gezegen olmak istiyorum 053****: Senin hayalin olmak, hayallerini gerçek yapmak istiyorum o gezegende. 053****: Rengini sen seç. ××× Hikâyenin tüm hakları saklıdır. Kapak: @geeceninkaranligiii

"Nefesinden.." dedi zor bela. "Nefesinden nefes nefes çekesim geliyor..." Bir damlacık daha ağladım. "Gitme.." dedi kapanan gözleriyle. Ama daha fazla duramazdım. Gözleri kapalıyken tuttuğu elimi havalandırıp dudaklarına yaklaştırdı. "Gitme.." dedi avucumun içine sıcak bir öpücük bırakırken. Burnum sızladı, göz yaşlarım ardı ardına akarken elimi ondan kurtardım. Ve onu orada bırakıp gittim... Avucumun içinden öpmüştü, bunu unutabilir miydim? Ölsem unutmazdım.

Geçmiş ve geleceğin karanlığı arasında, kibrit çöpüyle aydınlanmış bir hikaye Avcı. Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen hayat bulmuş bir aşkın yaşandığı, imkansızlıklarla dolu bir hikaye. Haberdar olmadığı kirli geçmişinin bedellerini ödeyen masum kız değil bir tek acı çeken. Geçmişin intikamı için geleceği verdiği sözlerle yakan bir gencin; bu oyunda temizlenmeyi bekleyen ve ölümün istediği ruhların acı çektiği bir hikaye. Kabuslara sığınmış, özlem duyulan huzurun hikayesi. Bu hikaye, her zerresiyle can yakan Avcı'nın hikayesi. Umutların, kırgınlıkların ve vazgeçmişliklerin keskin kıymıkları benliklerinde en derin yaraları açarken, tüm olumsuzluklara rağmen savaşmayı bırakmayanların hikayesi. Ta ki kendi finallerini yazana dek. Kimi ölü kalplerde, kimi ölü bedenlerde... •●• •İlk yayım tarihi 9Ağustos2014• •●•

WattpadRomanceTR'nin "Genç Kurgu" okuma listesinde 🍁 İlk yayınlanma tarihi Mayıs, 2014 Düzenlenme tarihi Ağustos, 2018 Seçil Aktaş, yaşadığı travma sonucu hayallerini öldürmek zorunda kalmıştı on dört yaşındayken. Kurduğu her hayal, vücudundaki bir yıkımı temsil ediyordu onun için. Konuşmamayı seçmişti o artık. Kimeydi bu veryansını, kendisine miydi yoksa yalnızlığına mıydı bilmiyordu. Kabuk bağlamış acıları koparıp tekrar hatırlatıyordu ne için burada olduğunu, ne için savaştığını. Çalan bir telefon, insanın hayatını ne denli değiştirebilirdi peki? Seçil bunu öğrenmek üzereydi şimdi. Doruk Yalçınkaya, hayatına aniden düşen bir umut silsilesiydi onun için ama farkında değildi henüz. Doruk konuşuyordu, Seçil dinliyordu. Oysa Seçil konuştuğu kişinin Doruk olduğunu bile bilmiyordu. Nihayet Kupa Kızı, yaşadığı şehri terk ederek Kalsedon'a gittiğinde, büyük yalan sonunda başlıyordu. Telefondaki sesin sahibi olduğunu düşündüğü Görkem Seçkin'le yakınlaşırken, aslında Sinek Valesi'ni yanlış kişide aradığından haberi yoktu. Doruk ve Seçil arasındaki çekim giderek büyürken, Seçil, kalbini mi yoksa mantığını mı dinleyecekti? Peki ya geçmişinden gelen bir yabancı, bütün oyunun seyrini değiştirdiğinde, bildiği tüm doğruları ters düz ettiğinde ne olacaktı? "Geçmişinden vazgeçmeyenin, mükemmel bir geleceği olamazdı Kupa Kızı." ➖ Bu hikaye, kirlenmiş zihinlerin hikayesi. Bu hikaye, birbirlerini yalnızca sesleriyle tanıyan iki kişinin hikayesi. Bu hikaye, perçinlenmiş ruhların serbest kalma hikayesi. Bu hikaye, Kupa Kızı ve Sinek Valesinin hikayesi. Kapak Tasarımı: @japoncivciv

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

-Tamamlandı. Bu kitap Gölge serisinin ikinci kitabıdır. Melodi'nin hayatında her şey yolunda gitmeye başlamışken öldürülen bir kızın cansız bedeni üzerinde kendisine bırakılmış bir not bulunur. Kendini feda etmezse herkes birer birer ölecektir. Peki Melodi bir anda çıkagelen düşmanının varlığını nasıl karşılayacaktır? Artık içindeki gücü bulmanın zamanı gelmiştir.

Belki de... Belki de tek çözüm budur. Ölmek. Ölmek belki de bu iğrenç insanlardan ve kendimden kaçmanın tek yoludur. Ben sadece normal bir hayat, ezik olmadığım bir hayat istemiştim. Keşke... Keşke öyle bir hayatım olsaydı. Keşke hepsinden uzakta olsaydım. Artık hepsi geride kaldı. Bu an son anlarım. Umarım ölünce de bu sorunlardan kurtulurum. Korna sesleri. Bir araba bana doğru yaklaşık 90-100 kilometre ile yaklaşıyor. Her şeyden kurtuldum artık. Bekle beni huzur. Sana doğru geliyorum... İyi okumalar 💕