"Bana kalsa dönüp bakmazdım bir kez bile" "Karım olsa bile, benden bir şey beklemeye hakkı olmayan kadın!!!" "Zoruna mı gitti" "Neden zoruna gidiyor!" "Gözümde zaten bir ölüsün" Her bir kelime güçlü zırhını delerken hissettiği acı öylesine yoğundu ki hissettiği güçsüzlüğe çaresizliğe ağladı gözlerinden yaşlar bir bir akıyordu.Sonra aynadaki mavi gözlerine baktı artık gökyüzü değildi mavileri, derin bir okyanustu insanı içine çeken girdaplarla doluydu. ***** Eğik başıyla,gözünden akan yaşlarla uzun uzun zemine baktı,akan her bir damla,çenesinden yere düşüyordu. Yere düşen aslında gözyaşı değildi, Günden güne, Dide kendi düşüşünü izliyordu ... &&& GENEL KURGU İÇİNDE:3 Bu hikaye şahsıma aittir çalınma veya benzeri durumda gereken yapılacaktır..

Birçe, on yedi yaşında iki ay evvel annesini kaybetmiş öksüz bir kız çocuğu iken, şimdi de babasının hastalığıyla pençeleşiyordu. Ölüm döşeğindeki bey babasına her baktığında, "Ya o da giderse?" diye üzülüp korkuyordu. Bey babası biricik eşinin, yol arkadaşının ölümünü kaldıramıyordu. Hasta bedeninin daha fazla direnemeyeceğini hissetmiş gibi çağırdı yanına, tek evladını. "Birçe... Al yavrum, al bu zarfı. Ben gidiyorum yavrum. Ben annene gidiyorum. Sen de git. Ben gittikten sonra git. Annene, babana, kardeşlerine git. Affet yavrum. Affet. Gitmeli şimdi. Gitmeli..." Birçe, elinde sadece adresin yazdığı bir kağıt parçasıyla, babasının ruhu çekilmiş vücudunun yanında öylece kaldı. On yedisindeki Birçe, ne yapmalı şimdi? Nereye varmalı? Nereye gitmeli? ... "Kime bakmıştın küçük?" Birçe, elinde küçücük bir çantayla çaldı bu yabancı insanların kapısını. Kucağında iki yaşlarında bir çocukla dışarı çıkan, sarı saçlarıyla âdeta kendisine olan benzerliğini haykıran bu güzel kadına bakakaldı Birçe. Utanıyordu. Gidecek yeri yoktu. Devlet korumasına girmek istemiyordu. Babasının son dileğini yerine getirecek ve şansını deneyecekti. "Ben Birçe Sungur," dedi titreyen sesiyle. "Size bir mektup getirdim efendim, bakmanızda fayda var." İşte her şey o mektupla başladı. Alt üst olan hayatların kesişimi olan Birçe'yi şimdi çok daha zor bir hayat bekliyordu. ... Yayınlanma tarihi: 21.08.2023 Final yayınlanma tarihi: 30.03.2024 BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR.

Dünyada evcilleştirelemyen tek hayvan kurttur. Eğer bir kurdu hapsederseniz pençeleri ile boynunu kopararak intihar eder "Ruhumun eşi" Kurt, masum bir kızı aşkıyla koruyabiliecek mi? Kız o aşka inanıp kurda sığınabilecek mi? 🤍✨ "Bişi sorucam" diyip dudaklarımı yaladım. Gergindim. "Ben tekrar evime gidebilecek miyim?" Dediğimde elini başından çekti. Doğrulup oda bana doğru döndü. Mor gözleri ile gözlerime baktı. "Sen zaten evindesin" dedi net bir şekilde. Bu artık burdasın mı demek oluyordu? Evim burasıysa,ruh eşi olduğumumu belirtiyordu? Kader ağlarını örmüş, gerçekleşecek aşkı kesinleştirmişti. *Hikaye bana aittir, kopyalanması veya çalınması durumunda gerekli yerlere başvurulacaktır*

Tanıtım: Ben Süsen, süsen gülen. İsmimin anlamı annemin arkadaşının çiçeklere olan sevgisinden geliyormuş. İsmini taşıdığım çiçeğin görünüşünü bile bilmiyorum, ama kokusuna aşinayım. Çünkü annem, süsen çiçeği kokulu parfümüyle dolaşır evin içerisinde. Bugün tarih 05.02.2024 ve ben 19 yaşıma giriyorum. Bu yaşa normalde girmeyi çok istiyordum, ama bugün içimde nedensizce bir endişe, bir korku, bir kasvet vardı. Birazdan olacakları hissetmiş olmalıyım. Hazır olun, benim hikayem başlıyor.

Kamer ailesiyle yaşayan çok iyi bir üniversitede son sınıf mühendislik öğrencisiyken kendisi için ilk kez büyük bir karar vermek ister ancak bu kararı ailesi onaylamamaktadır. Aklının ucuna dahi gelmeyecek bir anda kaderi ona büyük bir tevafukla bir yol sunar. Bu yolu seçip hayatının anlaşmasını mı yapacak yoksa hayatının akışına devam mı edecek. Kamer ve Ömer'in hayatlarının en büyük kararlarını vermelerini birlikte okuyup onlarla mutlu olup onlarla üzüleceğimiz güzel bir serüven bizleri bekliyor.

Klasik bir abilerim ve gerçek ailem kitabı ama ana konu dışında bütün fikirler şahsıma aittir. ... Bende kilitli bir kalp onda ise her kilidi açan bir anahtar vardı. Ama ben, o kilit sadece benim kalbimi açsın istiyorum başka kalplere gitmesini istemiyorum. ... "Yeter artık! Ben size ne yaptım ya neden bana böyle davranıyorsunuz." Dedim babam ve abime bağırarak. "Sen ne cürretle bana bağırırsın!" Deyip her gün yaptığı gibi yüzüme sert bir tokat indirdi babam. Yüzüm sol yanıma düşünce sinirle histerik bir kahkaha attım."Görende bizi üvey sanacak, sürekli vurduğuna göre." Dedim sessiz bir şekilde ama babam duymuştu. "Öylesin zaten." Dedi o da sessiz bir şekilde. Aniden ona döndüm, gözlerim sonuna kadar açılmıştı. "Ne?" ... Duru daha bebekken fidye için kaçırılmıştır ve ailesi fidyeyi ödemesine rağmen onu kaçıran adamlar Duru'yu onlara vermeyip durumu kötü olan bir aileye verir.Her ay para karşılığında küçük kıza bakmaları söylenir ve verdikleri ailede paraları olmadığı için bunu kabul ederler. Duru'nun gerçek ailesi olan Mert Erdemoğlu ve Nazlı Erdemoğlu oğulları Batu, Çağan ve Deniz ile kızlarını arasalarda kızlarına dair hiçbir iz bulamamışlardır. Duru babasının zoru ile bir cafede çalışıyordur,ailesinin gerçek olmadığını öğrenen Duru gerçek ailesini cafede ki arkadaşı Tuna ile ararken ailesi de onu arıyordu bakalım önce kim kimi bulacak. Başlama tarihi:23/01/2023

(+18bölümler vardır) Dedesinin isteği üzerine yıllar sonra dönmüştü gökçe mardin e nerden bilebilirdi ki aşkı burda bulucağını

"Hala büyümemişsin Zeynep. Büyü. Büyüt kendini." dediğinde durulmuştum. Sözleri canımı acıtıyordu. Ne daha deminki gibi bir gülümseme nede alay vardı yüzümde. "Belkide sadece beraber büyümek istemişimdir." Sesim güçsüz de olsa ona ulaşmıştı. Adem elması hareket ettiğinden anlamıştım. "Ben büyüdüm Zeynep. Tekrar çocukluğuma dönmem imkansız. Sana bir tavsiye sende büyü. Büyü ki bu şımarık halinden vazgeç. Dünya senin etrafında dönmüyor. Gerçeklerle yüzleş." dedi ve oturduğu yerden hızla ayağa kalktı. Yüzümde gezen bakışları bir cam kırığı gibi batsada bu cam değil can kırığıydı. Biz bir imkansızdık. "Özür dilerim Eylül. " Arkasını dönüp yürümeye başladı. Bir kez olsun arkasında bıraktığı enkaza dönüpte bakmadı. Biliyordum bakarsa gidemezdi. Yüzümde gülümseme oluşsada yaşlarda hızla akıyordu. Belki son kez sarılmamıştı ama çocukluğumuzu unutmamıştı. O koptu sandığım bağlar kopmamış sadece gevşemişti. O bana değil çocukluğumuza sarılmıştı. "Sen büyümedin Bera'm. Sadece zorunda kaldın. Seni seviyorum Bera'm." Onun aksine bu yaz gecesinde gökyüzüne fısıldamıştım. Eylül ve Bera'nın hala yaşadığı o gökyüzüne bakarken gülümserken fısıldamıştım.

"Evlen benimle, bir sene sadece, bir sene idare et ve payına ne düşerse al borcunu kapat Yer Elması." Benim kadar mükemmel, kusursuz, zengin, yakışıklı bir arkadaşın var ve beni reddeder gibi konuşuyorsun Tuğçe Altay çok ayıp çok. Uzun uzun düşünüp başka çaresi olmadığını anlamış olacak ki yüzünü bana doğru çevirdi. Hadi be sadece bir senecik. "KABUL EDİYORUM. " deyip önüne döndü "BU OYUNU VE HERKESİ KANDIRMAYI KABUL EDİYORUM." 08.09.2018 / 13.07.2019

Mor bir şemsiye hayatınızın gidişatını değiştirebilir mi? Birce, aklı başında olmanın güvenli bir liman olduğuna inanırdı. Hayat dediğiniz dalgalı denizde bir fırtına sizi bulduğunda sakin bir limanda demir atmış olmaktan daha güzel ne olabilirdi ki? Aşk dedikleri ucu bucağı olmayan belirsiz duygular yumağıydı sonuçta. Birce'nin de güvenli limanından çıkıp okyanuslara yelken açmaya ve sonra bir buz dağına çarpıp batmaya hiç niyeti yoktu. Ne vardı yani, herkes aşık olmak ve birilerine inanmak zorunda mıydı? Aklı başında bir tanrıçanın Eros'un okuna direnme çabasının öyküsü...