Bitmişti son bir gayretle verdiğim mücadelemden ağır hasarlar almıştım. Bedenimde ki hasarın boyutunu bilmem ama ruhum kan revan içinde. Nefes alamıyorum. Bir ölüden farkım yok. Kaçtığım canavarın kollarındayım. Canavar geldi kendine ait kıldığı benliğimi kan dökerek o adamlardan çekip aldı. Gözlerim açık onun yüzüne bakıyorum öylesine... Boşluğa bakar gibiyim. Çekmiyorum gözlerimi onun kanlanmış irislerinden. Fırtına kopuyor o gözlerde benliğim o fırtınaya yakalanmış savruluyorum. Elini uzatıyor yüzüme dokunmaktan korkar gibi usulca yanağımda yol alıyor. Yüzümün her zerresini gezerken bakışlarında kıyamet kopuyor. Ölüm var o gözlerde azrailin soğuk kılıcını andırıyor keskin ve soğuk. Kanıyorum! Dudağımın kenarından çeneme doğru akan ılık kan ruhumu kırmızıya boyuyor. Ruhum kayıp,ruhum o ormanda ağır yara almış kuytuya çekilmiş ağlıyor. Ben ise tepkisiz, yorgun bakışlarla ruhumun katilinin kollarındayım. Ne gözlerimi çekebiliyorum onun gözlerinden ne de kapatabiliyorum. Kapatmaya korkuyorum. Zihnim çığlık çığlığa bağırıyor! Kafamı iki yana sallıyorum! Sussun istiyorum! Hatırlamak istemiyorum! Olmuyor susmuyor kafamda tek tek o görüntüler canlanıyor. Ağır çekimde gibi tekrar yaşıyorum o anı. İstemiyorum o anı tekrar yaşamak istemiyorum! Bedenim titriyor nefes alamıyorum! Çırpınmaya başladım. İki güçlü kol beni daha da sarmaladı. Onun göğsündeyim, saçlarımı okşuyor, sessizce fısıldıyor "Geçti." Sesinde ki öfkeyi gizlemeye çalışıyor farkındayım. Küçüldüm o canavarın kolları arasında küçülüp ona sığındım. Ben beni parçalara dağıtan canavara sığındım! Zihnim avaz avaz bağırıyor. "Yapma!" diye ama geri çekilemiyorum. Gözlerim doluyor ama ağlayamıyorum! Çığlık atmak istiyorum ama sesim kayıplara karışmış bulamıyorum! Titremekten başka bir şey yapamıyorum....

Bilinmeyen Numara:Gerçek sevgi neymiş göreceksin, Bilinmeyen Numara:Sahte sevgileriyle etrafını saran kızların arasında çekip alacağım seni yanıma. Bilinmeyen Numara:Çünkü sen benim.. Bilinmeyen Numara:Bedenim oldun ruhum oldun. Bilinmeyen Numara:Seni çok seviyorum Kaan... 28.03.20🧚🏻‍♀️ Kısa hikayede 1. Sıradayız! (15 Ekim 2020💛) Romantizmde 2. Sıradayız! (17 Ekim 2020💛) Genç Kız Edebiyatında 2. Sıradayız! (17 Ekim 2020💛) Genç Kurguda 1. Sıradayız! (18 Aralık 2020💛) Anonimde 2. Sıradayız! (4 Haziran 2021💛) Bilinmeyende 1. Sıradayız! (9 Temmuz 2022💛)

Yetimhaneden evlat edinilen üç kardeşin kafes dövüşü ne çıkmaları için eğitilmeleri ve sonrasında gelişen olaylar...

Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir! Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler. Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin. Başlangıç tarihi : 18.02.2020

Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kefenim hâlâ üzerimde. Kimse görmese de ben görüyorum. Ben her gün öldüğümü sanırken, aslında o adamı gördüğüm gün öldüm ama bilemedim. Ben kim miyim? Hande İnanoğlu. Kerem Karahan'la evli, hayatı cehennemden daha cehennem sıradan biri... Çok sevdiğim arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla.. Sonsuz teşekkürler NOT: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR!

KÜFÜR İÇERİR AZRA SERT: Yarışlara aşık ARDA GÜÇLÜ: Yeraltının Kralı ------- Kesit: "Azra'm hadi gidelim burdan." dedim. "Allah Allah, nerden senin Azra'n oluyormuşum?" dedi sinirle. "Az önce seni öptüğümden beri." dedim Gülerken. O ise Kıpkırmızı olmuştu. ------ Okumaktan zarar gelmez 🤗

DÜZENLENECEKTİR Duyduğu isimle tüyleri diken diken olmuştu Begümün. Uzun zaman sonra ilk defa onu görüyordu. Özlemişti de aslında. Ancak onu unutması için etrafındakiler sayısız şey yapmıştı. Sayısız kez terapi görmüştü. Hiçbir şey ona olan içindeki aşkı değiştirememişti. Ancak kendini de onu sevmediğine inandırmaya çalışıyordu. Artık farklı bir hayatı vardı ve düzenini sürdürmenin, ayak uydurmanın derdindeydi. Çağrının yaşadığı şok da Begümünkinden farklı değildi ama Çağrı Begüm kadar kolay atlatamamıştı süreci. Hatta tam olarak atlatabildiği bile söylenemezdi. Evleri hala aynı şekilde duruyordu. Çağrı farklı eve geçse de Begümün izlerini taşıyan bu evi satmamıştı. Üstüne sinir krizleri sırasında kendini sürekli bu eve kapatır sakinleşmeyi beklerdi. Aldığı terapileri, kullandığı ilaçları Begüm gidince bırakmakmıştı. O gittikten sonra kötü olan kalbi daha da kötüleşmişti. Kimseye acıması yoktu. Çağrı vakit kaybetmeyip onların olduğu asansöre bindi. Begüm ve kucağındaki çocuğun. Çağrı kaşlarını çatmış durumu anlamaya çalışıyordu. Sevdiği kadın kendisinden sonra evlenmiş miydi? O henüz Begümü unutamamışken Begüm onu unutmuş muydu? Not: Çağrı karakteri psikolojik sorunları olan bir birey. Bu yüzden de kitaptaki yaptığı davranışların sağlıklı bir birey olarak yapmadığını unutmayalım. Not: Kitaba küfür, hakaret, nefret bildiren söylemlerin olduğu yorumları yapan kişiler engellenmektedir. İLK BÖLÜMLER DÜZENLENECEKTİR. 27.03.2020

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

"Niye aldın onu?" diye sordum. Hiç bir şey demeden yanıma geldi. Ben bir adım daha gerilediğimde kolumdan tutup beni koltuğa yan bir şekilde oturttu. Tam kalkacaktım ki; "Sakin ol." dedi. "Saçlarını tarayacağım." Ben söylediği şeyleri idrak etmeye çalışırken o da yan bir şekilde yanıma oturup saçlarımı taramaya başladı. Her bir tarak darbesinde nedensizce kalbimin kasıldığını hissediyordum. Dokunuşu çok yavaştı. Ortam çok sessizdi ve ben nefes almayı bile unutmuştum. Bedenim buradaydı, peki ya ruhum? "Sen, nasıl bir şeysin böyle?.." diye mırıldandım. Ben bile zor duymuştum sesimi. Elimi kolumu nereye koyacağımı şaşırtmıştı bana. "Ömrüm boyunca, saçlarını taramak istediğim iki kişiden birincisisin" dedi. Tarağı tekrar başımın üstüne koyup uçlarına kadar yavaşça çekti. "İkincisi, kızımız..." Kapak Tasarım: @meyrialis *** ©Tüm Hakları Saklıdır. Yorumlara yapılan kitap reklamları vs. itinayla silinecektir. S.D.

Tüm umutlar tükenmişken en yakın arkadaşı sayesinde tekrar iş bulan,ve aşkın o tatlı duygusunu hissetmeye çalışan bir kızın hikayesi.. Bir patron ve sekreterinin maceralı ve bir o kadar da romantik aşkını bir de bu hikayeden dinleyin.