W świecie Marcela nie zawsze wszystko układało się po jego myśli, chociaż lepiej byłoby już na samym początku zaznaczyć, że nic nigdy się nie układało. Wtedy rozczarowanie z porażki byłoby mniejsze, ból łagodniejszy i łatwiej byłoby się po wszystkim pozbierać. Niemniej Marcel nie chciał ułatwiać sobie sprawy, pozwalając by nadzieja wciąż tliła mu się pod skórą. Mimo że życie bez przerwy kopało pod nim dołki, a on, niczego nieświadomy, wpadał w nie za każdym razem, wciąż łudził się na szczęśliwe zakończenie. Tak samo było w te wakacje, kiedy to zapożyczył się na duże pieniądze i żył beztrosko - dopóki nie musiał oddać kasy. Kasy, której oczywiście nie miał. I kiedy wydawało się, że gorzej być nie może, na jego drodze stanął Kacper - prześladowca z gimnazjum, gotowy ponownie zrujnować mu życie. W tym beznadziejnym przypadku promyczkiem nadziei okazał się Marcin. Mężczyzna, który był w stanie podać mu pomocną dłoń i wesprzeć go w patowej sytuacji. Jego zalety nie kończyły się jednak tylko na byciu sympatycznym. Dodatkowo był też nieziemsko przystojny. To wszystko zebrane w całość sprawiło, że Marcelowi serce nieraz zabiło mocniej. Jest tylko jeden haczyk. Marcin jest kuzynem Kacpra.

Erik Lehnsherr jest samotnym alfą z niepokornym synem, a Charles Xavier to omega, który z dzieckiem na rękach ucieka przed tyranizującym go partnerem. Gdy ich ścieżki się krzyżują, Erik zaczyna uświadamiać sobie, że świat nie polega tylko na podziale na alfy, bety i omegi, i w niepozornym Xavierze dostrzega kogoś, z kim może nie tylko porozmawiać.

tony leczy rany, a stephen bardzo się stara być dobrym lekarzem.

Wade prowadzi beztroskie życie najemnika. Lecz kiedy poznaje Petera, zaczyna mieć wątpliwości, nie umie się zdecydować czy bardziej kocha Petera, czy Pajączka. A gdyby się okazało, że... Praca pisana wraz z #ForestOnTheWay