|Kazananı olmayan bu aşk oyununda, oyun arkadaşım olur musun?| "Büyü yaptım.." "Ona eminim.. Ama gözlerim kapalıydı.. Gözlerini kullanmadan nasıl yaptın?" "Medusa mıyım ben?" diyerek güldü Dila. Gülüşü adamın derin bir nefes almasını gerektirmişti. "Bilmem.. O da gözleriyle büyülüyordu ya.." Gözleri kadının gözlerinden dudaklarına indi. "Ge-gerçi sen sadece gözlerini kullanmıyorsun ya.."

Hayata eksilerde başlayan bi kızım. Niye insanın dört tane abisi olur ki hayır bari hepsi kıskanç , öküz , kaslı , yakışıklı , gıcık , baklavalı , lahmac - aman ne diyorduk gelin beraber aryanın hikayesini okuyalım ...

[Tamamlandı] •••Her insana göre de imkansız aşk başkadır. Düşman ailenin çocuğuna aşık olursun, kralın biricik çocuğuna aşık olursun, fakirsindir zengin birine aşık olursun Bunları neden mi anlatıyorum birine aşığım ama ne düşman ne kralın oğlu ne de zengin eee ne bu kadar imkansız olan mı dedin hemen söyliyim. Abimin en yakın arkadaşına aşığım••• Vsoo #1 - 18.02.2021

Dolunay ve Barlas'ın aşkı... İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam. Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yukarıya fırladı ve müzik sesinin onu rahatsız ettiğini uygun bir dille(!) sevdiği adama söyledi. İyi ki de söylemişti çünkü ardından gelen tusunami misali aşk kaçınılmazdı. Eski kötü tartışmalar yerine, birbirlerine söyledikleri tatlı, Barlas'ın fark edemediği aşk atışmaları vardı. Her şey iyiydi hoştu ama arada tabii ki de engeller vardı ve bu engelleri yenmeye çalışan bir genç kız, sevdiği kıza belli ettirmeden engelleri yenmeye çalışan bir genç adam. Bu kitap iyilerle, kötülerle Barlas ve Dolunay'ın aşkını anlatıyordu ve sonunun nasıl olacağını kimse bilemezdi. Bakalım Dolunay ve Barlasın aşkı mutlu sonsuz mu, yoksa kötü sonla mı bitecekti? 26.01.2018 #gençkızedebiyatı 68

Okulun ilk gününde yaşadığımız olaylar hayatımızın ilk adımlarını yaşamamıza neden olmuştu. Belki rüyalarımızda göremiceğimiz maceraya sürüklenirken kalbimizde açılan çiçekler ruhumuzu tazeliyordu. Kendimize inancımız her zaman tamdı ama umudumuzun arada kayboluşu uçuruma sürüklüyordu hepimizi. Korkularımız var diye kaçtığımız olaylarla yüzleşmiştik. Vaz geçtik mi? Asla. Korktuk mu? Belki Ama asla vaz geçmedik. Aynı günde kaderi birbirine bağlanmış 4 kişinin farklı hayatlardan aldığı cesaret dolu serüvendi bunlar. Ne kadar gücümüz olursa olsun yaşadığımız gezegene karşılık güçsüz olsakta tek bi amacımız vardı hayatta kalmak. Herkes hayatını kaybediyordu. Ruhları yukarda buluşuyordu belki de. Ölüler ve dirler arasındaki tek fark nefes alması mı? Yada nefes alıcak gücü olmayışı mı? Acaba kendi ruhunun gitmesi mi acı verir kendi ruhundan çok sevdiğin insanın ruhunun terk edişi mi? Ölsek bile gelir miydik acaba yan yana yada sever miydik tekrar birbirinizi? Bunlar bilinmez ama biz kendimizi sevmiştik. Hayatta kalmak için birbirimizin kalbini sevmiştik. Bi katille aynı okuldaydık. Belki aynı havayı soluyorduk, beraber oluyorduk, yüz yüze geliyorduk ama fark etmiyorduk. Ne fark eder ki? Belki de yeni av içimizden biriydi.