Epilepsi hastası olduğu için defalarca kendini öldürmek istemişti. Artık krizin belirtileri olan gül kokusunu, gözünün önünden geçen renkleri, şiddetli sarsıntıları istemiyordu. Evrenin en önemli kadınıydı, Gece'ydi. Ve onu tamamlayan bir Gölge ve gerçekleşmesi gereken bir kehanet vardı. Bunun yanı sıra aşık olması yasaktı, eğer aşık olursa ölecekti. Keşke Ilgaz, en başta, lanetlenmeden önce, kendini öldürseydi. Ama ölmek için çok gençti, aynı zamanda da çok geç.

Ecem 17 yaşında sıradan bir kızdır.Ancak diğerleri gibi değil,omzundaki yüklerle ayakta durmaya çalışan bir kız.. Annesi felçli babası ise alkolik.. Okuldan sonra çalışarak evi elinden geldiğince geçindirmeye çalışıyor. Ancak evde olmadığı zaman sırf annesine baksın diye babasına katlanarak istediğini yapıyor. Ecem çok güçlü bir kız..herşeye,herkese rağmen dimdik ayakta duruyor ve gülümsemesini de koruyor tabi.. Ancak herkeste olduğu gibi iyi kalpli olarak bildiğimiz bu kızımızın da karanlık, kötü bir tarafı vardır ve bu kötü tarafı herkes için felaketler getirebilecek türden.. 🗝🗝🗝 Sinirle gözlerimi üstüne dikerek kızgın yüzüne baktım ve işaret parmağımla göğüsüne bastırdım "Benimle bu şekilde konuşamazsın sen!" Bileğimi sertçe tutarak iyice yaklaştı. "İstediğim gibi konuşurum!" Bileğimi sertçe çekerek elinden kurtardım ve arkama bile bakmadan ilerlemeye başladım "Serseri!" "Seni duydum!" "Biliyorum!" Bu hikâyede Ecemin hayatındaki her duruma şahit olacaksınız ve umarım hikayeyi de beğenirsiniz şimdiden okuyan herkese teşekkür ederim iyi okumalar :))