Onunla aynı yaranın kanamasıydık. Geçmiş bizim kalpteki yaramızdı, ve ben onunla aynı yaranın en orta yerinden kanıyordum. En acısı da, onu seviyordum. * Başlangıç: 19 Temmuz 2020.

Yazar, bilindik kurguları kendi bakış açısıyla tekrardan şekillendirmeyi seviyor. Bu yüzden bu hikaye alışık olduğunuz pek çok klişeyi -düşündüğünüzden daha fazlasını!- barındırıyor! Fakat endişelenmeyin, burda esas amaç...her zaman bir başka seçeneğin var olduğunu göstermek. Sınıf farklarıyla donatılmış romantik bir aşk hikayesinden bahsetmek için kimsenin aşağılanmasına, incinmesine veya gurursuz davranmasına gerek yok. Hatta bakın ne diyeceğim, sınıf farkı denilen şeyin de aslında bakış açısından başka bir şeyi temsil etmediğini bağıra bağıra anlatıyor bu hikaye. Kulak vermek isterseniz eğer, kahramanlarımızdan bir tutamcık 💜 'Madem öyle, sizinle bir şeyler içip sohbet etmeyi çok isterim. Hazır yüzünüzü güldürebiliyorken...' Bu defa gülüşünü saklamaya çalıştı, fakat görmüştüm. Saçma sapanda olsa onu güldürebilmeyi başarmıştım. 'Çok iddialısınız Emir bey.' 'Delillerim var.' 'Güldürmesi hatta eğlendirmesi zor biri sayılmam.' Hah! Gözlerimi devirip sessizce mırıldandım 'Sen onu birde bana sor!'

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Ruhe kasabasında yaşayan bir grup arkadaş, kasabalarına gelen keşifçinin, kasabadaki mağaradan ne istediğini anlamaya çalışırlar. En yakın hedefleri, o mağaranın haritasına ulaşmak ve mağaraya, keşifçiden önce girmekti ama... hiçbir şey planladıkları gibi gitmemişti. O geceden sonra Ruhe'de çok şey değişmişti. Hassas adalet terazisinin bir tarafına aşk, bir tarafına vicdan oturmuştu. ❝Beni kaça bölersen böl, kaçla çarparsan çarp. İstediğini ekleyip istediğini çıkart... Sonuç hep Ahu yapar. ❞ •cinsellik, argo, yamyamlık, korku gibi yetişkin içerikler mevcuttur•

Ayın on dördüncü gecesinde, doğduğu obada, sırf herkesten farklı olduğu için lanetlenen ve ölmeyi hak ettiği düşünülen bir bebekle başlamıştı her şey. "Obada küçük bir kız doğduğunu söylediler, Annesiyle atası o kız için öldü dediler. Çünkü iblis sandılar, Gece yarısı nehirde boğmayı istediler. Ateş böcekleri her şeyi duydular, Dilden dile ağıt yaktılar. Bunu öğrenen kelebekler toplanıp bir günlük ömürlerini verdiler, Aynı gece de öldüler, Yaşasın diye bebekler."

Ayakta durmakta bile zorlanıyordu ama ağır adımlarla bana doğru yaklaştı. Tam karşımda durduğunda, odadan içeriye sızan ay ışığı sayesinde gözlerini net bir şekilde görebiliyordum sadece. Beklemediğim bir şekilde bana sarıldı, yüzünü boynuma doğru gömdü. Ne ona sarılabildim ne de onu kendimden uzaklaştırabildim. Duygularım gibi mantığım da tutuklu kalmıştı. ''Çok özledim.'' dedi kulağıma doğru fısıldayarak. ''Anlatmaya kelimelerin yetmeyeceği kadar çok özledim hem de.'' diye sözlerine devam etti. Boynuma damlayan gözyaşını hissettim, içim ürperdi. ''Bana güldüğün, beni sevdiğin anların hasretiyle bittim ben. Tek bir bakışınla yanıp kül oldum ben. Gözünün içine bakacak kadar yakın olup elini tutamayacak kadar uzak oluşunla öldüm ben.'' UYARI: Hikâyenin hakları şahsıma ait olup; kopyalanma veya çalınma durumlarında yasal işlem başlatılacaktır. Bu hikâyedeki; tüm kişi, kurum ve kuruluşlar hayal ürünüdür.

[tamamlandı - 15.12.19] Her şey gecenin üçünde Whatsapp'dan gelen bir mesajla başladı. 055.....: *Fotoğraf. (03:00) 055.....: Şşşt yavru, hepsi senin mi? (03:00) ~ Yaşlı gözlerle izledi beni. Gözlerim, eminim ki onun güzel gözleri kadar kızarmıştı. Burnu kıpkırmızıydı, dudaklarımı burnuna bastırırken saçlarını okşadım usulca. Saçlarındaki elerimi tuttu ve avuç içimi öptü. Yeni bir hıçkırık koyverirken dudaklarımdan ne yapacağımı bilemedim. Gidiyordum ve o, avuç içlerimi öpüyordu amansızca. Gözlerime baktı uzun bir süre, dudaklarını yaladı ve birkaç küçük mırıldı çıkartı. "Gittiğin için özür dilerim, oysa ki gitmemen için her şeyi yaptığımı düşünüyordum. Yapamamışım, yalvarırım affet." Kalbim onun kamçılı sözleriyle ezilirken bu sözlerin beni kırmak için olmadığının bilincindeydim. Sakince geri çekildim ve son bir kez daha baktım kalbimi yakıp kavurtan bu adama. Çaresizdi, belki de benden bile çaresizdi. Bizi bu hâle sokan annesine küfürler ettim en derinlerden. Kendimi geçtim canım olan oğlunu, bu duruma sokabildiği için nefret ettim anneliğinden. Gözleri, hâlâ etkisi tam anlamıyla geçmemiş olan norkoz ile tekrardan kapanırken fısıldadı. "Bu bir kabus ve uyandığımda yanımda olacaksın. Biliyorum, sen beni bırakmazsın." Bıraktım, ben onu o sözlerine rağmen bıraktım. ©2018 | beatricemutsuz yirmi yedi nisan

Bu kitap haksızca yapılan bir şikayetin ardından sildirilip, tarafımdan tekrar geri alınmıştır. Hikayeyi çalışmalarım içinde bulunan ANKA isimli kitaptan okuyabilirsiniz. Bu yalnızca bir aynadır... Buraya bakan kendi gerçek yüzünü de görecektir. Bazı kalpler çirkin bazıları baş döndürücü güzelliktedir. Güzel kalpli herkes, hak ettikleri naiflikle kucaklanacaktır. :) Aslıhan Doğa

Artemis Milenyum ile raflarda! 💫 ✨Tanıtım bölümleri platform üzerinde yer almaktadır ✨ Ağustos, 2022 🕶 Aşk korkuları yenebilir mi? Kopkoyu bir sisi dağıtabilir mi? Yıldızları yerinden kaydırabilir mi aşk? Bir yazar ve bir editör, ilk satırlarını beraber yazdıkları bir romanın sonunu getirebilir mi? Ama gitme, Lavinia. Leyla'nın satırlarından hayata taşan aşk dolu, heyecan dolu, umut dolu hikâyesi...

"Hiçbir yenilgi böylesine görkemli, hiçbir zafer böylesine acınası olmamıştır!"