"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

"Ben de papatyaydım. Kokumu merak eden bir adam için kırmıştım boynumu. Soldum. Çok yağmur yağdı. Hiç açmadım. Boğuldum. " (Bu eserde şiddetli kalp kırıklıkları mevcuttur.) Copyright © Tüm Hakları Saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz, benzeri oluşturulamaz. Küfür, argo içerir. Hikaye bir kişinin hayatını konu almaz. Mart2015.

Bir oyun...Ekranlara verilen tutsak yarışması? Yalnızca bir kişi gerçeği biliyor. Yalnızca biri reytingler için savaş veriyor. Programın kurucusu olan adama tutulan bir kız... Gün İntikam Günü!

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Geçmiş hayatını kaybetmiş Ayza, kazada ailesi ölünce bırakıldığı yetimhaneden ayrılıp bir medyumun yanında çalışmaya başlar Hem lise öğrencisi olan hem de medyum Lal'ın yanında çalışan Ayza on sekizinci yaş gününde tamamen ortaya çıkan yeteneği sayesinde hayatı köklü bir değişim geçirir. İki sene boyunca sadece o gece küçük bir kız görmüştür. Fakat yirminci yaşında işler ciddiye biner. Cinayetleri çözülmemiş ve katilleri bulunmamış ruhları görmeye başlayan Ayza'nın tek yapması gereken ruhun öldüğü yere gitmek ve ölmeden önce dokunduğu şeye dokunmaktır. Sıkışmış ruhları ve nasıl öldüğü ile ilgili kesitler gören Ayza, dedektif polis Baybars ile bir anlaşma içine girer. Dedektife cinayetleri çözmesinde yardım eden Ayza karşılığında ne isteyeceğini daha sonra seçme kararı almış ve Baybars'a ne derse yapması için söz verdirmiştir.

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.

Karanlık ormanın içinde koştu Darcilia. Arkasından kaç kişinin geldiğini bilmiyordu. Gözlerinden düşen yaşların ardı arkası kesilmiyordu. Ne yapacağını, nereye gideceğini bilmiyordu. Yerdeki küçük bir taşa takılıp yere düştü. Evren bile artık onun yaptığı kötülükleri kaldıramayacak duruma gelmişti ki ona yardımcı olmaktansa, kötü adamların eline veriyordu. Ellerine batan kurumuş yapraklar, yumruk haline getirdiği avuçlarının içinde çıtırdayarak kırılırken arkadan gelen bağırış seslerini duyup ayaklandı. Yalpalayarak tekrar koşmaya çalıştı ama bacakları ona ihanet ediyordu. Belki de arkadaşının bacağına sapladığı hançerdi bu kadar canını yakan. Ya da öldürdüğü doğmamış bebekti böyle karnını ağrıtan. Yürümeye çalıştıkça kalbine daha da batan ağrıyla derin bir nefes alıp bir ağacın yanında dizlerinin üstüne çöktü. Artık nefes almak istemiyordu. Nefes almak ona acı verir olmuştu. Yok ettiği ailelerin âhı mıydı bu? Yoksa gözünü kırpmadan yerle bir ettiği krallıklar mı? Tekrar kalkmasıyla boğazına yapışan bir elle ağaca çakıldı. Ayakları yerden kesilirken elleri istemsizce boğazına gitti. "Bana ihanet ettin." Nefes almak için ayaklarını sallamaya başladı. "Bana olan ihanetini onlarla ödeyeceksin." "Her biriyle."

İs Tanyel başarılı bir konservatuvar öğrencisidir. Sahnedeki başarısının devamlılığını sağlayabilmek uğruna adının önüne yerleştirilen birçok kötü sıfatı umursamaz. Henüz daha lise yıllarındayken adının karıştığı kötü haberler geçmişine ait bir canavar gibi onu bugününe kadar takip etse de dimdik durarak, aşk olarak gördüğü tiyatro için her türlü dedikoduya kulak tıkar. İs'i diğerlerinden ayıran yaşadıkları onun kendini kötü bir insan olarak kabul edip, kötü bir insan olarak yaşadığına ikna ettirir. Aslında İs, annesi tarafından ilgiden yoksun büyümüş, babası tarafından çok küçük yaşlarda bir çocuk parkında terk edilmiş, yine küçük yaşlarda erkeklere olan güvenini kaybetmiş ruhu kanayan küçük bir kız çocuğudur. Peki aslında çok küçük yaşlarda erkeklere olan güvenini kaybetmesinin asıl sebebi nedir? Bir gün bir yabancının hayatına yaptığı ani girişle zaten ağır kan kaybetmiş hayatında hiç beklenmedik değişiklikler oluşmaya başlar. Peki bu yabancı kimdir? Ve her şeyden önemlisi İs neden bu yabancıyı hiç sorgulamadan hayatına kabul etmiştir?

Ateşli Kanatlar Serisi 2.Kitap Şeytana aşık olmak mı? DAHA NELER! Pekala belki de baştan başlamalıyım. Adım Cassie ve ben gelmiş geçmiş en şapşal şeytan avcısıyım. Daha doğrusu avcısıydım ta ki on yedi sene boyunca üzerimde taşıdığım büyü bozulup aslında bir şeytan olduğumu öğrenene kadar. Artık şapşal değilim, artık güçlüyüm çünkü yeni düzen bunu gerektiriyor. Güçlü olup kardeşimi eski halkım olan iblis avcılarının elinden kurtarmam gerek. Ama bu pek kolay değil, çünkü avcılar artık dünyadalar ve benim dünyaya inmem için Aidanhell'in yardımı gerekiyor. Aidanhell kim mi? Ah o bir insan değil, bir erkek hiç değil. O bir şekilde daha fazlası. O büyük şeytan Lucifer'ın oğlu! Şeytanların yeni kralı Aidanhell'e ne kadar aşık olsam da babasını öldürdüğüm gerçeği aramızda derin kuyular açtı ve onarmak için bir aşktan çok daha fazlası gerekiyor; sadakat, güven ve güç. Lanet olsun ki benim için yanlış olan bir erkeğe aşığım ve onu devirip tahtına çıkmam bekleniyor! Çünkü ben dişi şeytan Lilian'ın kızıyım ve unutmadan macera daha yeni başlıyor!