Ay kadar güzel, gece kadar eşsiz...

» Aydeniz ile Aybora'nın hikayesi. « --- "Bana neden 'Aydeniz' diyorsun?" "Sen Ay'sın; çünkü ay o kadar yıldızın içinde bir tanedir ve hepsinden farklıdır. Sen de benim için onca insanın içinde sadece bir tanesin, herkesten daha özel ve daha farklısın. Sen Deniz'sin, çünkü nasıl ki; Dünya'nın dörtte üçü denizlerle kaplı ise, benim de iç dünyamın hemen hemen hepsi seninle dolu. İçimin en derin yerlerinde bile sen varsın. Nasıl ki, canlılar yaşayabilmek denizlere ve suya muhtaçsa; ben de nefes alabilmek için sana muhtacım artık..." "O yüzden sen Aydeniz'sin." ~Benim Aydeniz'im... ~ --- Farklı ve okurken içinizi sıcacık yapacak bir kurgu... Hepimizin içi üşür ara sıra. Soğuktan değil; yaşadıklarımızdan, acılarımızdan dolayı üşür içimiz. Ben içinize bir kibrit yakmayı ve yazdıklarımla içinizi ısıtmak istiyorum... Eğer artık siz de üşümek istemiyorsanız, sizi hikayeme bekliyorum..! ♡

"Artık ölmek kulağıma o kadar kötü gelmiyor." Onun on iki kuralı vardı. Hayatıma girdiğinde öğrendiğim o on iki kural. Gerçekleştirmek için oldukça az vaktimiz olmuştu. Ama tamamlayabilmiştik. Sanki tüm olacakları hissetmiş gibi hepsini tam zamanında bitirmiştik. Benim gerçekten hayatı tadımlamama vesile olacak on iki kuralı gerçekleştirdiğim gün kapadım gözlerimi. Bir daha da açamadım. Bu bir başlangıcın değil, sonlanışın hikayesi. Şimdi, sana nasıl öldüğümü anlatacağım.

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

"Karanlıkta kalınca gözlerini sımsıkı yumardı çünkü kendi yarattığı karanlık, maruz kaldığı karanlıktan daha vicdanlı gelirdi." 21 Ağustos 2005. Saat 02.53 Sadece eğlenmek için beş arkadaş yola çıktılar. Fakat gecenin sonunda eve dört kişi döndüler. 17 Ağustos 2016 Sır perdesi yeterince kapalı kaldı. Birinin onu aralaması gerek.

Öğrendiğim şeylerden biri daha, hiçbir şey sonsuza kadar iyi ya da sonsuza kadar kötü devam etmez. * Görüşüm sadece saniyeler sürse de aynı on numara gibi nefes nefese kalmıştım. O çoktan maçına geri dönüp tüm yeteneklerini konuşturmaya devam ediyordu. Elime kadar uzanan badimin kolunu sıvadığımda tam tahmin ettiğim gibi kolumun morardığını gördüm. "Harika..." diye mırıldandım kaçtığım ve koruduğum her şey başıma gelirken. "Gerçekten, harika. "

Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hayatlarımıza yalan o gün bulaştı. Ya da biz öyle sanıyorduk. Biz kim miyiz? Bizler yabancıyız. Belki biraz da yalancı...

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

^Kocaman bir atlasta ufacık bir adayım ^ Atlas'tan kaybolan bir Ada'nın hikayesi...