Külün karanlık mahzen ile sınanması. Bir mahzen'in kül dönümü. Cennet ve cehennem ansızın takas edildi bir gecenin şafağında. Yok olmaya and içmiş ruhun yankısı son kez yankılandı, bu sokakta. Bir adamın kalbinin mahzenlerine savrulan küller, son kez dirildi kadının kömür karası saçlarında. Mahzenin parmaklıklarında bir cennet var oldu. Cennet, cehennemle kavruldu. Ve her şey bir an da küllere dönüp, mahzene savruldu. "Biz seninle arafta can çekişen iki ruhuz, şifa. Arafta saçılan külleriz. Biz, seninle kül mahzeniyiz." • İkisinin de duygusu merhametti, İkisinin de hissettiği sevgi açlığıydı. İkisininde kalbinde atan vefaydı, Ve onların hikayesi, bir ekim vakti çalan Hazan Ritmiydi. Ya da hayır, onlar Mahzendi. Bir daha tutuşmayan Kül'ün Mahzeni. "Bir ay ışığı çarptı yüzüme, beni kendine bağlayarak. Sessiz bir melodi yankılandı ruhumda, beni küllere savurarak." • BU İSİMLE YAZILMIŞ İLK KİTAPTIR.

Suskunluk yemini etmiş dillere vurulan prangaların birer birer parçalandığı gece, tenine ay ışığı dökülmüş bir balerinin ruhu en sevdiği yerden sakatlandı. Dinle, o gece cehennem kapısında dikilen bir iblis içeri çok sevdiği meleği davet etti. Melek kanatlarının yanacağını bile bile içeri girdiğinde iblis bencil, melek aşkından deli ilan edildi. Sus şimdi, kurşun askerin kalbi o geceden önce de sakattı belki ama o canının yandığı yerlere tuz basmasa balerinin karşısına o gece çıkmaz, balerin güneşin bir daha doğmayacağını düşünürken güneşin doğacağına inandırmazdı. Dal şimdi bu hikayeye, kurşun askerin kalbi, balerinin ruhu sakattır benim dilimde.